Marian Zdrzałka
Marian Zdrzałka (ur. 4 października 1931 w Przemyślanach, zm. 13 września 1988 w Krakowie) – generał brygady Wojska Polskiego.
| |
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca dywizji |
| Odznaczenia | |
          
| |
Wykształcenie wojskowe edytuj
- 1948–1951 Oficerska Szkoła Piechoty nr 1
- 1955–1958 Akademia Sztabu Generalnego w Warszawie
- 1971–1973 Wojskowa Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K.J. Woroszyłowa
Służba wojskowa edytuj
Służbę rozpoczął jako dowódca plutonu szkolnego w Oficerskiej Szkole Piechoty nr 3. W 1959 roku został dowódcą batalionu szkolnego w 9 Pułku Zmechanizowanym wchodzącym w skład w 12 Dywizji Zmechanizowanej.
Od 1963 dowódca 16 Kołobrzeskiego Batalionu Powietrznodesantowego 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej (6 DPD). Potem zajmował stanowiska w sztabach 3 Dywizji Zmechanizowanej i 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej. Następnie wraca do 6 DPD, gdzie zajmuje stanowiska szefa sztabu, a potem zastępcy dowódcy dywizji do spraw liniowych. W 1973, po ukończeniu studiów w ASG SZ ZSRR, zostaje dowódcą 6 DPD pełniąc tę funkcję przez 10 lat.
W roku 1981 awansowany na generała brygady.
W 1983 został komendantem Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu a cztery lata później w 1987 objął stanowisko Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Krakowie.
Zmarł nagle 13 września 1988 roku w Krakowie. Pochowany 20 września 1988 r. na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W uroczystościach pogrzebowych wzięła udział delegacja z dowódcą Warszawskiego Okręgu Wojskowego gen. dyw. Janem Kuriatą na czele. W imieniu żołnierzy WP zmarłego pożegnał gen. bryg. Jerzy Jarosz.
Awanse edytuj
W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[1]:
- podporucznik - 1951
- porucznik - 1953
- kapitan - 1956
- major - 1961
- podpułkownik - 1965
- pułkownik - 1969
- generał brygady - 1981
Życie prywatne edytuj
Był synem Franciszka i Antoniny z domu Maćkowskiej. Mieszkał w Krakowie. Od 1952 żonaty z Anną Kowalczyk z domu Jaworską. Małżeństwo miało córkę[2].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1980)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
- Złoty Krzyż Zasługi (1966)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1971)
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju” (1974)
- Srebrny Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
- Brązowy Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”
- Medal Za umacnianie braterstwa broni (Czechosłowacja)
- Medal 30 lat Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kuby (Kuba)
Decyzją Nr 63/MON Ministra Obrony Narodowej z 19.04.1999 r., imię Generała nadano 16 Batalionowi Powietrznodesantowemu 6 BPD.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Panas Jerzy, Komendanci Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych w latach 1943-1991, Wrocław 1992.
- Rozłubirski Edwin, Żelazny żołnierz. Gen. bryg. Marian Zdrzałka, „Komandos” 1998, nr 10.
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. IV:S-Z, Toruń 2010, s. 302-304.