Marie-Claire Scamaroni
Marie-Claire Scamaroni (ur. 22 września 1913 w Paryżu, zm. 18 lipca 2006 tamże[1]) – francuska polityk, samorządowiec i adwokat, działaczka ruchu oporu, od 1983 do 1984 posłanka do Parlamentu Europejskiego.
| Data i miejsce urodzenia |
22 września 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 lipca 2006 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, samorządowiec, adwokat |
| Stanowisko |
posłanka do Parlamentu Europejskiego (1983–1984) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Córka prawnika i urzędnika, siostra działacza ruchu oporu Freda Scamaroniego (1914–1943). W Paryżu ukończyła studia filozoficzne, a w 1934 prawnicze, po czym rozpoczęła praktykę adwokacką w Morbihan. Podczas II wojny światowej przebywała kolejno w Vouziers, Caen, Paryżu, Limoges. Działa w ruchu oporu, w proteście przeciw Francji Vichy zawiesiła pracę prawniczą, przemycała też różne przedmioty dla żołnierzy podziemia i ukrywała wysłanników. Później działała w organizacjach zrzeszających weteranów partyzantki, m.in. była wiceprzewodniczącą Comité d'Action de la Résistance i sekretarzem nagrody literackiej za prace o tej tematyce[2].
Po wojnie była pierwszą kobietą wybraną w wyborach samorządowych na Korsyce, od 1945 do 1948 zasiadała w radzie regionu. Od 1944 do 1945 pracowała w gabinecie ministra spraw wewnętrznych, a od 1959 do 1979 była zastępcą mera 6. dzielnicy Paryża[2]. Później zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Zgromadzenia na rzecz Republiki. W 1979 kandydowała do Parlamentu Europejskiego, mandat posłanki I kadencji uzyskała 11 marca 1983 w miejsce René Paulhana. Przystąpiła do frakcji postępowych demokratów, należała też m.in. do Komisji ds. Transportu[3].
W 1936 wyszła za mąż, w 1940 urodziła dziecko. Opublikowała książkę biograficzną o swoim bracie. Odznaczona m.in. Wielkim Krzyżem Legii Honorowej (2004), Wielkim Krzyżem Orderu Narodowego Zasługi, Medalem Ruchu Oporu oraz Krzyżem Kombatanta-Ochotnika Ruchu Oporu[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Les hommages rendus à Marie-Claire Scamaroni. corse.fr, 20 lipca 2006. [dostęp 2020-03-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-20)]. (fr.).
- ↑ a b c Frantz Malassis: Marie-Claire Scamaroni. fondationresistance.org. [dostęp 2020-03-20]. (fr.).
- ↑ Marie-Claire Scamaroni. europarl.europa.eu. [dostęp 2020-03-20].