Markowszczyzna
Markowszczyzna – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie białostockim, w gminie Turośń Kościelna[6][5].
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Kod pocztowy |
18-106[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BIA |
| SIMC |
0042754[5] |
Położenie na mapie gminy Turośń Kościelna  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu białostockiego  | |
 53°02′59″N 23°01′48″E/53,049722 23,030000[1]
| |
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0042760 | Koło Cegielni | część wsi |
| 0042777 | Majątek | część wsi |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 682.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Antoniego Padewskiego w Niewodnicy Kościelnej[7].
Historia edytuj
W 1550 po raz pierwszy spotyka się zapisaną nazwę wsi Markowszczyzna. Była ona pierwotną siedzibą dóbr Niewodnica Koryckich.
Po śmierci Mikołaja Koryckiego dobra składające się z Markowszczyzny, Niewodnicy Koryckich, Czaplina, Trypuć, Niecek, Barszczówki, Mińc oraz Hodyszewa odziedziczyli synowie Jan i Paweł[8].
W latach 1600-1630 Niewodnica Koryckich była własnością Jana i Piotra Koryckich. Do Jana należał folwark Niewodnica Koryckich, do Pawła część Markowszczyzny. Inna część majątku przeszła w ręce Burzyńskich. W II poł. XVII nowymi właścicielami była rodzina Łyszczyńskich – posiadająca Markowszczyznę do 1928.
W pocz. XIX właścicielem Markowszczyzny był Ambroży Łyszczyński, deputat białostocki. W 1805 urodził się Adam Łyszczyński (zmarły w 1879), w czasie powstania listopadowego komisarz wojenny na Litwie, emigrant i działacz "Hotelu Lambert". W 1824 drugi syn Ambrożego, Witold, zbudował w Markowszczyźnie fabrykę sukna, którą następnie przeniesiono do Topól.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 77872
- ↑ Wieś Markowszczyzna w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-03-24], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 766 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ J. Maroszek, Pogranicze Litwy i Korony w planach króla Zygmunta Augusta, Białystok 2000, str.471
Bibliografia edytuj
- Sokołowski Z. Województwo białostockie. Przewodnik. Wyd.Sport.i Turyst. Warszawa 1972.
- Bończak-Kucharczyk E. Maroszek J. Markowszczyzna. Biuro Badań i Dokumentacji Zabytków w Białymstoku. 1984
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego.
- Sprawa likwidacji serwitutów obciążających dobra Markowszczyzna na korzyść osad udziałowych wsi Niewodnica Korycka 1921-1925. Arch. Państw. Białystok, "PUZB 145".
Linki zewnętrzne edytuj
- Markowszczyzna 2(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 131.