Mars 96

rosyjska sonda kosmiczna

Mars 96 – rosyjska sonda kosmiczna przeznaczona do wejścia na orbitę wokół Marsa, czasem nazywana również Mars 8. Jej misja zakończyła się porażką, sonda nie opuściła Ziemi.

Mars 96
Ilustracja
Inne nazwy

Mars 8

Zaangażowani

Roskosmos

Indeks COSPAR

1996-064A

Rakieta nośna

Proton K

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Cel misji

Mars

Orbita (docelowa, początkowa)
Czas trwania
Początek misji

16 listopada 1996 (20:48:53 UTC)

Powrót na Ziemię

17 listopada 1996

Wymiary
Masa całkowita

6180 kg

Miała dostarczyć na jego powierzchnię dwa lądowniki MAS i dwa penetratory gruntu, które przetrwałyby uderzenie przy dużej prędkości, wbijając się w marsjański grunt na głębokość około metra. Zakładając, że działałyby one zgodnie z planem, dokonałyby pierwszych pomiarów parametrów fizycznych regolitu marsjańskiego na głębokości większej niż kilka czy kilkanaście centymetrów. Umieściłyby również kamery i urządzenia meteorologiczne na powierzchni, tuż nad sobą, przekazując dodatkowe dane. Pierwotnie planowano wysłanie tej misji w oknie startowym roku 1994.

Budowa sondy edytuj

Orbiter edytuj

Mars 96 był pojazdem stabilizowanym w trzech płaszczyznach, o konstrukcji bazującej na sondach Fobos. Wyposażenie:

  • anteny o średnim i wysokim zysku,
  • dwa duże panele słoneczne po każdej stronie orbitera,
  • napęd impulsowy, który miał być odłączony pewien czas po osiągnięciu orbity Marsa,
  • na szczycie orbitera umieszczone dwa lądowniki,
  • dwa penetratory dołączone do jednostki silnika impulsowego,
  • system MORION – pamięć i jednostka zarządzająca.

Całkowita masa orbitera wynosiła 6180 kg (bez paliwa: 3159 kg).

Lądowniki edytuj

 
Schemat lądownika Mars 96

Obie stacje powierzchniowe misji Mars 96 były autonomicznymi lądownikami, które miały być zrzucone przez orbiter nad powierzchnią Marsa i opaść na spadochronach, po uprzednim odrzuceniu osłony termicznej. Podczas opadania rejestrowałyby własności atmosfery. Na powierzchni, po rozłożeniu czterech „płatków” osłony, uruchomiona zostałaby stacja meteorologiczna, sejsmometr, a także magnetometr, spektrometr APXS i sensor wykrywający zawartość tlenków, umieszczone na wysięgnikach. Każda stacja miała funkcjonować przez 700 dni ziemskich, miały one komunikować się z Ziemią poprzez orbiter[1].

Penetratory edytuj

 
Schemat penetratora misji Mars 96

Penetratory misji Mars 96 miały postać wąskich cylindrów, zaostrzonych na końcu, u góry lejkowatych. Wewnątrz cylindra umieszczone były instrumenty naukowe. Każde takie urządzenie po wypuszczeniu przez orbiter miało wejść w atmosferę pod małym kątem (10-14°), zwolnić w atmosferze i wbić się w powierzchnię planety z prędkością ok. 80 m/s. Górna część urządzenia pozostałaby na powierzchni, natomiast dolna, połączona z nią przewodami, zagłębiłaby się nawet na 5-6 m w regolit. Urządzenie miało planowo wykonywać pomiary przez rok[2].

Historia edytuj

16 listopada 1996 roku sondę Mars 96 wystrzelono w kosmos. Sonda miała wejść na orbitę wokół Marsa we wrześniu 1997 roku. Jej głównym celem było fotografowanie planety zarówno z orbity, jak i z powierzchni. Jednak po starcie nastąpiła awaria (nie włączył się ostatni stopień rakiety) i sonda Mars 96 rozbiła się 17 listopada w nieznanym miejscu na obszarze o długości 320 km i szerokości 80 km obejmującym zarówno fragment Oceanu Spokojnego, jak również terytorium Chile i Boliwii. Na jej pokładzie znajdowała się aparatura wartości 200 milionów dolarów, będąca rezultatem wielu lat pracy naukowców i inżynierów z dwudziestu krajów.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj