Marusarzowy Przechód
Marusarzowy Przechód – siodełko w zachodnim, skalistym żebrze Marusarzowej Turni (ok. 2075 m) w Tatrach Polskich. Żebro to oddziela Owczy Żleb od prawej odnogi Marusarzowego Żlebu. Siodło znajduje się pomiędzy Marusarzową Turnią a najwyższą z trzech turniczek w żebrze. Marusarzowy Przechód jest najwyżej położonym i najszerszym z trzech siodełek tego żebra i stanowi łatwe połączenie Owczego i Marusarzowego Żlebu[1].
.jpg) Marusarzowy Przechód poniżej Marusarzowej Turni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty |
Marusarzowa Turnia, turniczka w zach. żebrze Marusarzowej Turni |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°11′40,6″N 20°04′56,1″E/49,194611 20,082250
| |
Marusarzowa Turnia opada na Marusarzowy Przechód ścianą o wysokości około 50 m. Żebrem, przez jego trzy przełączki i trzy turniczki prowadzi na Marusarzową Turnię droga wspinaczkowa o trudności od II do V w skali tatrzańskiej. Kto nią pierwszy przeszedł dzisiaj nie sposób już ustalić. Wiadomo, że jej najwyższą część od Marusarzowego Przechodu na Marusarzową Turnię (V) jako pierwsi przeszli Iwona Mosiej i Andrzej Skłodowski w latach 80. XX wieku. Obecnie jednak obszar ten znajduje się poza rejonami dopuszczonymi do uprawiania taternictwa (można je uprawić na północ od Białczańskiej Przełęczy)[2].
Autorem nazwy przechodu jest Władysław Cywiński[1]. Nazwa pochodzi od nazwiska Jędrzeja Marusarza, górala, przewodnika tatrzańskiego i ratownika górskiego[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Władysław Cywiński, Grań Żabiego, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1999, ISBN 83-7104-024-5.
- ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN [online] [dostęp 2020-05-10].
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.