Marwar – region w południowo-zachodniej części indyjskiego stanu Radżastan, rozciągający się wokół miasta Dźodhpur.

Źródłosłów edytuj

Nazwa regionu wywodzi się od sanskryckiego słowa Maruwat (kraina śmierci), czyli od lokalnej nazwy pustyni Thar: Maruwara (Marusthali), z którą graniczy [1].

Lokalizacja edytuj

Marwar leży na piaszczystej, półpustynnej równinie :

  • na południe od pasma gór ostańcowych Arawali, które zatrzymują znaczną część opadów monsunowych w porze deszczowej. W pozostałej części roku opady są znikome, 10–40 cm. Temperatury latem mogą dochodzić do 50 °C, zimą bywają zaś ujemne.
  • na północ od rzeki Luni, która wypływa ze świętego jeziora Pushkar w pobliżu miasta Adźmer i zanika na bagiennych terenach Rann of Kutch w stanie Gujarat.
 
Fort Mehrangarh w Dźodhpurze

Historia edytuj

Radźpucki klan Gurdźara-Pratihara założył w VI w. królestwo Marwaru ze stolicą w Mandore, kilka kilometrów od obecnego Dżodhpuru.

W XIII w. klan Rathore ustanowił królestwo Dźodhpur. Po złupieniu Kannauju przez Muhammada Ghoriego w roku 1194 i przejęciu go w XIII w. przez Sułtanat Delhijski Rathorowie wycofali się na zachód. W XVI w. królestwo zostało zdobyte przez mogolskiego cesarza Akbara, stając się państwem wasalnym.

W roku 1949 maharadża Hanwant Singh przyłączył się wraz z innymi księstwami radźpuckimi do nowo powstałej republiki Indii.

Ludność edytuj

Głównie Marwarczycy należący do różnych kast, posługujący się językami: marwari, innymi językami i dialektami radżastańskimi i językiem hindi (język administracji i szkolnictwa).

Kultura edytuj

 
Ogier rasy marwarskiej

W Dżodhpurze pod rządami klanu Rathore powstała tzw. marwarska szkoła malarstwa, będąca połączeniem wpływów malarstwa mogolskiego i tradycji lokalnych.

W regionie Shekhawati wyhodowano, początkowo na użytek miejscowych oddziałów kawalerii, osobną rasę koni, tzw. koni marwarskich, cieszących się do dzisiaj wielkim popytem w Europie i USA.

Obchody święta regionu Marwar odbywają się corocznie w Dźodhpurze w listopadzie (szarad purnima). Miejscami oficjalnych uroczystości są Mehernagar i Umaid Bhawan[2].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Louis Frédéric: Słownik cywilizacji indyjskiej. Przemysław Piekarski (red. nauk.). Wyd. 1. T. 2. Katowice: Wydawnictwo "Książnica", 1998, s. 46. ISBN 83-7132-370-0.
  2. Fairs & Festivals, s.8, New tourist Rajasthan road Atlas , Tourist Publication, Delhi 2007,

Literatura edytuj