Mary Ann Bickerdyke
Mary Ann Bickerdyke, de domo Ball (ur. 19 lipca 1817 w hrabstwie Knox, zm. 8 listopada 1901 w Bunker Hill) – amerykańska pielęgniarka, nadzorująca założeniem przeszło trzystu szpitali polowych armii Unii podczas wojny secesyjnej.
| |
| Imię i nazwisko urodzenia |
Mary Ann Ball |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
19 lipca 1817 |
| Data i miejsce śmierci |
8 listopada 1901 |
| Zawód, zajęcie |
pielęgniarka, organizatorka szpitalów polowych |
Życiorys edytuj
Urodziła się 19 lipca 1817 roku w hrabstwie Knox[1] w rodzinie Hirama i Annie Rodgers Ball[2]. Kształciła się w Oberlin College[1]. Studiów nie ukończyła[3], zamiast tego zaczęła pracować jako pielęgniarka, m.in. asystując lekarzom podczas wybuchu cholery w Cincinnati[3]. W 1847 roku wyszła za mąż za Roberta Bickerdyke. Po śmierci męża pod koniec lat 50. XIX w., mieszkająca w Galesburg Mary Ann Bickerdyke kontynuowała pracę w zawodzie, by utrzymać dwójkę małych synów[3].
Po wybuchu wojny secesyjnej przeprowadziła transport środków medycznych zebranych przez mieszkańców Galesburg do oddziału stacjonującego w Cairo[3]. Na miejscu zajęła się poprawą warunków w tymczasowym szpitalu wojskowym, a w listopadzie 1861 roku objęła ster nowo powstałego szpitala ogólnego[1]. Na początku następnego roku zaczęła także pracować na polach bitwy, wyszukując żołnierzy potrzebujących opieki[1], nie bacząc na niebezpieczeństwo[3]. Rozpoczęła współpracę z U.S. Sanitary Commission i sztabem gen. Ulyssesa Granta, poruszając się szlakiem jego oddziałów i zakładając kolejne szpitale polowe[1]. Następnie dołączyła do oddziałów gen. Williama Tecumseha Shermana zmierzających przez stan Georgia w stronę oceanu[1]. Była obecna m.in. podczas bitwy pod Shiloh[3], oblężenia Vicksburga[2] czy kampanii atlanckiej[3]. Nadzorowała założenie ok. 300 szpitali polowych[1][2][3], dbała także o częste kontrole medyczne żołnierzy, transport tych, którzy nie mogli się już poruszać o własnych siłach, a także zakładała kuchnie i pralnie polowe[1]. Wśród rannych, którymi się opiekowała, nazywana była „Matką” Bickerdyke[1][2][3], zdobyła także głęboki szacunek Granta i Shermana[3]. Na prośbę Shermana wzięła udział w defiladzie wojskowej w Waszyngtonie na zakończenie wojny secesyjnej[3], jadąc na czele XV Korpusu wojskowego[2].
Po zakończeniu wojny wspierała jej weteranów w kwestiach prawnych, jak i w pozyskaniu ziem i sprzętu do upraw[3]. Pomogła także ponad 300 pielęgniarkom w uzyskaniu rent[3]. W 1876 roku przeniosła się do San Francisco, gdzie rozpoczęła pracę w Mennicy Stanów Zjednoczonych oraz angażowała się w działania organizacji dobroczynnych, w tym Armii Zbawienia[1]. W 1886 roku Kongres Stanów Zjednoczonych przyznał jej[1] rentę w wysokości 25 dolarów miesięcznie[1][3]. Rok później przeniosła się do Kansas[1]. Zmarła 8 listopada 1901 roku w Bunker Hill[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Mary Ann Bickerdyke, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
- ↑ a b c d e Mary Ann Ball Bickerdyke [online], Emily Taylor Center for Women & Gender Equity, 22 maja 2013 [dostęp 2022-03-08] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Mary Ann Bickerdyke [online], Ohio History Central [dostęp 2022-03-08].