Mattencloitowie
Mattencloitowie (cz. Mattencloitové) – rodzina szlachecka pochodząca z Nadrenii.
Protoplastą rodu był Tillman Mattenclot mieszkający w miasteczku Geseke w Westfalii, wzmiankowany w 1460. Przedstawiciele rodziny zostawali następnie m.in. burmistrzami tego i pobliskich miasteczek. W następnym stuleciu rodzina rozprzestrzeniła się na terytorium Niemiec, dzieląc się na kilka gałęzi. Kiedy w 1683 biskupem wrocławskim został Franz Ludwig von Pfalz-Neuburg wraz z nim na Dolny Śląsk przybył Joachim Joannes Mattencloit z dwoma synami. Młodszy z nich, Bartholomaeus Gottfried został przyjęty w poczet czeskiego stanu szlacheckiego w 1689. Przedstawiciel rodu, Franciszek Ludwik von Mattencloit (który w 1732 otrzymał tytuł barona), nabył w 1746 Dąbrowę a rok później Zebrzydowice na Śląsku Cieszyńskim. Odtąd rodzina ta stała się jedną z najważniejszych rodzin szlacheckich w regionie. Linia baronowska podzieliła się z czasem na cztery gałęzie: toszonowicką (która w XIX wieku przeniosła się na Węgry), zebrzydowicką, orłowską (po wejściu w posiadanie majątku w Orłowej w 1838) i marklowicką. Ostatnim przedstawicielem rodu był zmarły w 1971 Ryszard Edward.
Bibliografia edytuj
- Mariusz Makowski, Rodzina baronów von Mattencloitów na Zabrzydowicach (1747–1888), „Familia Silesiae”, 2, Cieszyn 1997, s. 47-67, ISBN 83-88204-01-1 (pol.).
- Mariusz Makowski: Sala posiedzień Rady Miejskiej w cieszyńskim Ratuszu. Herby książęce, szlachty cieszyńskiej i miasta Cieszyna. Cieszyn: 2007.
- Karel Müller: Erbovní galerie těšínské šlechty. Galeria herbów szlachty cieszyńskiej. Český Těšín: Regio, 2009, s. 40. ISBN 978-80-904230-1-5. (cz. • pol.).
