Maurice Le Luc
Maurice-Athanasius Le Luc (1885–1964) – francuski wiceadmirał podczas II wojny światowej.
 Admirał Le Luc (na pierwszym planie, po prawej stronie, na profilu) z generałami Huntzigerem i Bergeret podczas podpisania rozejmu w czerwcu 1940 r. w wagonie z Compiègne | |
 wiceadmirał
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 kwietnia 1964 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1902–1964 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
Dowódca Marynarki Narodowej |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.svg){kind=small}
Biografia edytuj
Urodzony 14 lipca 1885 r. w Lorient. Pierwszy syn kupca[1], był zastępcą dowódcy francuskich sił morskich admirała Darlana, gdy w listopadzie 1939 r. został mianowany wiceadmirałem i dowódcą sił morskich.
22 czerwca 1940 był jednym z sygnatariuszy zawieszenia broni w Lesie Compiègne, gdzie wraz z ambasadorami Léonem Noelem, generałem Charlesem Huntzigerem (Francuskie Wojska Lądowe) i generałem Jeanem Bergeretem (Francuskie Siły Powietrzne).
Maurice Le Luc jest uważany za jedną z osób odpowiedzialnych za niepowodzenie negocjacji między brytyjskim admirałem Somerville’em a jego francuskim odpowiednikiem Gensoulem, które doprowadziły do bitwy pod Mers el-Kébir. Po południu 3 lipca 1940 r. zbliżał się do porozumienia, ale Le Luc powiedział Gensoulowi przez radio, że francuskie eskadry Tulonu i Algieru pospieszyły mu z pomocą. Brytyjczycy przyjęli wiadomość, a Londyn rozkazał Somerville'owi otworzyć ogień. Le Luc następnie służył rządowi Vichy i przyjął rangę i mianowanie wiceadmirała eskadry w marcu 1941[2], pozostał dowódcą sił morskich do września 1941, a następnie ponownie od listopada 1942 do początku kwietnia 1943.
Po wojnie 25 lutego 1950 roku został skazany na dwa lata więzienia za kolaborację. Po ogłoszeniu amnestii w 1951 roku, we wrześniu 1961[3], został ponownie włączony do drugiej sekcji oficerów marynarki wojennej. Zmarł 7 kwietnia 1964 w Paryżu, w 4. dzielnicy[4].
Odznaczony Orderem Franciski[5].
Przypisy edytuj
- ↑ État-civil en ligne de Lorient, année 1885, acte de naissance no 591.
- ↑ Taillemite 2002, Strona 324.
- ↑ Henri Darrieus et Jean Quéguiner, Historique de la marine française : novembre 1942-août 1945, 1994, Strona 270.
- ↑ Notatka na marginesie aktu urodzenia.
- ↑ Henry Coston, L'Ordre de la Francisque et la révolution nationale, 2002, Strona 118.