Max Hoffmann
Max Hoffmann (ur. 25 stycznia 1869 w Homberg, zm. 8 lipca 1927 w Bad Reichenhall) – niemiecki generał major.
 Max Hoffmann w 1914 | |
 generał major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25 stycznia 1869 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 lipca 1927 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1887–1918 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys edytuj
W 1898 ukończył akademię wojskową. W latach 1898–1899 przebywał w Rosji w celu doskonalenia języka rosyjskiego. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej był attaché wojskowym przy sztabie armii japońskiej. Po tym w okresie pięciu lat służył w oddziale rosyjskim Wielkiego Sztabu Generalnego pod komendą Alfreda von Schlieffena. W latach 1913–1914 dowodził batalionem badeńskiego pułku piechoty księcia Wilhelma.
W czasie mobilizacji 1914 przed wybuchem I wojny światowej wyznaczony na oficera Sztabu Generalnego w sztabie 8 Armii w Prusach Wschodnich. Był pomysłodawcą planu bitwy pod Tannenbergiem, która doprowadziła w końcu sierpnia 1914 do rozbicia rosyjskiej 2 Armii gen. Aleksandra Samsonowa w Prusach.
Po sformowaniu 9 Armii (17 września 1914) wyznaczony na stanowisko generała – kwatermistrza tej armii. Od 1 października 1914 generał – kwatermistrz Naczelnego Dowódcy Frontu Wschodniego gen. feldmarszałka Hindenburga. Brał aktywny udział w opracowywaniu planów niemieckiego dowództwa na Froncie Wschodnim. Od 30 sierpnia 1916 szef sztabu Frontu Wschodniego. W październiku 1917 r. awansowany do stopnia generała majora.
Odegrał dużą rolę w formowaniu niemieckiej strategii wojennej na wschodzie. Uczestnik rozmów pokojowych w Brześciu. Przeciwnik oderwania krajów nadbałtyckich od Rosji. Uważał za konieczne przygotowanie podstaw do polityki zbliżenia Niemiec i Rosji po zakończeniu wojny. 5/18/.01.1918 na posiedzeniu Komisji politycznej przedstawił delegacji sowieckiej mapę z naniesioną linia graniczną i przedstawił warunki pokojowe: Polska, Litwa, część Łotwy i Białorusi, okupowane przez wojska niemieckie, przechodzą pod kontrolę Niemiec. Od 1920 w stanie spoczynku.
Autor pamiętników Wojna niezrealizowanych możliwości, w których przedstawił się jako faktyczny dowódca Frontu Wschodniego, pomniejszając rolę Hindenburga i Ludendorffa.
Bibliografia, linki edytuj
- Thilo Vogelsang, Hoffmann, Max w: Neue Deutsche Biographie, t. 9, Wyd. Duncker & Humblot, Berlin 1972, ISBN 3-428-00190-7, s. 401 wersja elektroniczna
- Jan Dąbrowski, Wielka Historia Powszechna wyd. Trzaska, Evert, Michalski, Warszawa 1937, t. VII Wielka wojna.