McLeod Ganj – niewielka miejscowość w północnych Indiach w stanie Himachal Pradesh, w zachodnich Himalajach położona w pobliżu miasta Dharamsala. Znana jest przede wszystkim jako miejsce pobytu XIV Dalajlamy i centrum diaspory tybetańskiej w Indiach.

McLeod Ganj
Ilustracja
Państwo

 Indie

Stan

Himachal Pradesh

Dystrykt

Kangra

Wysokość

2082 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności


11 000

Nr kierunkowy

01892

Kod pocztowy

176219

Położenie na mapie Himachal Pradeshu
Mapa konturowa Himachal Pradeshu, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „McLeod Ganj”
Położenie na mapie Indii
Mapa konturowa Indii, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „McLeod Ganj”
Ziemia32°14′19″N 76°19′26″E/32,238611 76,323889

Historia edytuj

W okresie panowania brytyjskiego McLeod Ganj był jedną z górskich miejscowości wypoczynkowych (tzw. hill stations), w których Anglicy szukali schronienia przed upalnym indyjskim latem. Nazwa miasta pochodzi od Davida McLeoda, ówczesnego gubernatora Pendżabu.

W 1960 r. premier Indii Jawaharlal Nehru zaproponował zbiegłemu z Tybetu dalajlamie i jego otoczeniu osiedlenie się w byłym ośrodku wypoczynkowym dla żołnierzy brytyjskich (McLeod Ganj), złożonym z ponad stu bungalowów i opuszczonym na początku XX wieku. Ten ośrodek wkrótce przekształcił się w ważne centrum polityczne, religijne i kulturalne tybetańskiej diaspory. Znajdują się tu główne organy Tybetańskiego Rządu na Uchodźstwie: parlament i ministerstwa oraz organizacje pozarządowe. Tutaj mieszczą się także najważniejsze instytucje oświatowe i kulturalne oraz liczne księgarnie. Wśród licznych klasztorów buddyjskich znajduje się oficjalna siedziba dalajlamy, gdzie mają miejsce publiczne audiencje[1].

Instytucje tybetańskie w McLeod Ganj edytuj

  • Tsuglag Khang - świątynia Dalajlamy
  • Klasztor Namgyal
  • Klasztor Neczung
  • Biblioteka Tybetańska (Library of Tibetan Works and Archives), gromadząca tysiące manuskryptów[1]
  • Tybetańska Wioska Dziecięca (Tibetan Children's Village)[1]
  • Instytut Norbulingka, kształcący w zakresie rzemiosł, literatury i malarstwa[1]
  • Instytut Medycyny i Astrologii Tybetańskiej Men-Tsee-Khang, kształci lekarzy tradycyjnej medycyny tybetańskiej i astrologów[1]
  • Tybetański Instytut Sztuk Scenicznych (Tibetan Institute of Performing Arts (TIPA)), wyższa uczelnia, kształcąca w zakresie tradycyjnej muzyki, tańca i opery tybetańskiej[1]

Turystyka edytuj

Turystyka międzynarodowa stanowi ważne źródło dochodu miasteczka, które stało się centrum sztuki (np. thanka) oraz tradycyjnego rękodzieła tybetańskiego. Miejscowość posiada bogatą infrastrukturę turystyczno-gastronomiczno-edukacyjną: liczne hotele, domy noclegowe, sklepy i ośrodki oferujące rozmaite kursy, od medytacji po naukę języka tybetańskiego i kuchni tybetańskiej[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Miejsca święte. Lhasa. Warszawa: Mediaprofit, 2011, s. 105. ISBN 978-83-61809-52-4.

Bibliografia edytuj