Medal „Za obronę Stalingradu”

Medal „Za obronę Stalingradu” (ros. Медаль «За оборону Сталинграда») – radzieckie odznaczenie wojskowe ustanowione dekretem Rady Najwyższej ZSRR z 22 grudnia 1942 roku[1]. Jednocześnie wprowadzono jego regulamin i opisano odznakę. W późniejszym okresie wprowadzono nieznaczne poprawki do dekretu.

Medal „Za obronę Stalingradu”
Медаль «За оборону Сталинграда»
Awers
Awers
Rewers
Rewers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

22 grudnia 1942

Wielkość

32 mm (średnica)

Kruszec

mosiądz

Wydano

759 560

Powyżej

Medal „Za obronę Sewastopola”

Poniżej

Medal „Za obronę Kijowa”

Projektant

Nikołaj Moskalew

Zasady nadawania edytuj

Zgodnie z regulaminem medalem nagradzano wszystkich obrońców Stalingradu podczas II wojny światowej – żołnierzy Armii Czerwonej, Wołżańskiej Flotylli Wojennej i wojsk NKWD, a także osoby cywilne biorące bezpośredni udział w obronie miasta w okresie od 12 lipca do 19 listopada 1942 roku. Medal był nadawany niezależnie od innych odznaczeń przyznanych za czyny dokonane w okresie obrony Stalingradu.

Do 1995 odznaczono nim 759 560 osób.

Opis odznaki edytuj

Odznaka medalu to wykonany z mosiądzu krążek o średnicy 32 milimetrów. Na awersie jest umieszczona grupa żołnierzy uzbrojonych w karabiny z bagnetami i w hełmach starszego typu wz. 36, skierowanych w lewo. Nad tą grupą rozwinięty jest sztandar z sierpem i młotem, a z lewej są samoloty i czołgi. W górnej części jest pięciopromienna gwiazda i napis na obwodzie: ЗА ОБОРОНУ · СТАЛИНГРАДА (pol. „ZA OBRONĘ STALINGRADU”). Na rewersie jest umieszczony symbol ZSRR – sierp i młot oraz napis w trzech wierszach: ЗА НАШУ / СОВЕТСКУЮ / РОДИНУ (pol. „ZA NASZĄ RADZIECKĄ OJCZYZNĘ”). Projektantem odznaki był malarz Nikołaj Moskalew.

Medal zawieszony jest na pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru oliwkowego szerokości 24 milimetrów z wąskim czerwonym paskiem szerokości 2 milimetrów pośrodku.

Medal nosi się po lewej stronie piersi, w kolejności po Medalu „Za obronę Sewastopola”.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj