Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej”

odznaczenie radzieckie

Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” (ros. Медаль «Партизану Отечественной войны», trans. Miedal «Partizanu Otieczestwiennoj wojny») – radzieckie odznaczenie wojskowe.

Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej”
Медаль «Партизану Отечественной войны»
Awers
Awers I i II klasa
Rewers
Rewers medalu I klasy
Baretka
Baretka I klasa
Baretka
Baretka II klasa
Ustanowiono

2 lutego 1943

Wielkość

średnica 32 mm

Kruszec

srebro (I klasa)
mosiądz (II klasa)

Wydano

I klasa – 56 883
II klasa – 70 992

Powyżej

Medal „Za pracowniczą wybitność”

Poniżej

Medal „Za wyróżnienie w ochronie granic państwowych ZSRR”

Historia edytuj

Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w dniu 2 lutego 1943 roku w celu nagrodzenia uczestników radzieckiego ruchu partyzanckiego podczas II wojny światowej. W tym dniu ustanowiono regulamin medalu oraz opis odznaki, 19 czerwca 1943 roku dokonano poprawek w opisie odznaki, a 26 lutego 1947 roku – poprawek regulaminu.

Medal posiadał dwie klasy i był nadawany przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Był pierwszym radzieckim medalem podzielonym na klasy.

Zasady nadawania edytuj

Zgodnie z regulaminem, medalem nagradza się: „partyzantów wielkiej wojny ojczyźnianej, dowódców oddziałów partyzanckich i organizatorów ruchu partyzanckiego, którzy wykazali się odwagą, wytrwałością i męstwem w partyzanckiej walce za Ojczyznę na tyłach przeciw niemiecko-faszystowskiemu najeźdźcy”.

Medalem nagradzano partyzantów, dowódców i organizatorów ruchu partyzanckiego:

  • pierwszej klasy: za szczególne zasługi w dziele organizacji ruchu partyzanckiego, odwagę, bohaterstwo i wybitne sukcesy w partyzanckiej walce
  • drugiej klasy: za bojowe zasługi w wykonywaniu rozkazów dowódców i zadań bojowych, za aktywną pomoc w partyzanckiej walce.

Pierwsze medale nadano partyzantom z Białorusi z rozkazu gen. Piotra Kalinina 19 marca 1943 roku. Nadano wówczas 99 medali (63 medale I kalsy i 36 II klasy), wśród odznaczonych I stopniem byli m.in. organizatorzy ruchu partyzanckiego na Białorusi W. I. Kozłow, W. Z. Korż, R. N. Maczulskij, I. D. Warwaszenja, F. F. Kapusta, A. I. Stepanowa[1]. Wg innych danych pierwsze medale w liczbie 70 otrzymali partyzanci z obwodu kalinińskiego 18 listopada 1943.

Medalem I klasy nagrodzono 56 883 osoby, II klasy – 70 992 osoby (stan na 1995). Jedynie sporadycznie medal nadawano dwukrotnie.

Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Medalem „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej”.

Opis odznaki edytuj

Odznakę medalu stanowi wykonany ze srebra próby 925 – dla I klasy i z mosiądzu – dla II klasy krążek o średnicy 32 mm, na którym na awersie zostały umieszczone popiersia na pierwszym planie Józefa Stalina, na drugim Włodzimierza Lenina, z lewego profilu. Popiersia okala zwieńczona u dołu wstęga szerokości 4 mm, na której znajduje się w dolnej części gwiazda z sierpem i młotem oraz napisem CC * CP (ZS * RR), a w górnej części napis po obwodzie: * ПАРТИЗАНУ ОТЕЧЕСТВЕННОЙ ВОЙИЫ * (pol.: PARTYZANTOWI WOJNY OJCZYŹNIANEJ). Na rewersie znajduje się napis: ЗА НАШУ / СОВЕТСКУЮ / РОДИНУ (pol. „ZA NASZĄ RADZIECKĄ OJCZYZNĘ”), a nad napisem – symbol ZSRR sierp i młot. Wszystkie napisy i rysunki są wypukłe. Medal I klasy zawiera 20,792 g srebra. Autor projektu: malarz N. Moskalew.

Medal zawieszany jest na pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru jasnozielonego szerokości 24 mm z wąskim paskiem pośrodku szerokości 2 mm, dla I klasy – koloru czerwonego, dla II klasy – koloru granatowego.

Medal noszony był na lewej piersi, w kolejności po Medalu „Za pracowniczą wybitność”.

Przypisy edytuj

  1. ПАРТИЗАНСКОЙ МЕДАЛИ — 70 ЛЕТ — Во славу Родины [online], vsr.mil.by [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-22] (ros.).

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918–1991. Ворон, 1996.

Linki zewnętrzne edytuj