Pseudotropheus cyaneorhabdos

gatunek ryb z rodziny pielęgnicowatych
(Przekierowano z Melanochromis cyaneorhabdos)

Pseudotropheus cyaneorhabdosgatunek ryby pielęgnicowatej. Hodowany w akwariach. W naturze krytycznie zagrożony wyginięciem ze względu przełowienie[2]. Zaliczany do grupy mbuna. Często nazywany Maingano, Melanochromis Maingano lub Blue Johanni[3].

Pseudotropheus cyaneorhabdos[1]
(Bowers & Stauffer, 1997)
Ilustracja
samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

okoniokształtne

Rodzina

pielęgnicowate

Podrodzina

Pseudocrenilabrinae

Rodzaj

Pseudotropheus

Gatunek

Pseudotropheus cyaneorhabdos

Synonimy
  • Melanochromis cyaneorhabdos Bowers & Stauffer, 1997[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Samiec podczas budowy miejsca tarliskowego w pobliżu skały

Występowanie edytuj

Gatunek endemiczny jeziora Malawi. Występuje jedynie w skalistych miejscach wybrzeża pomiędzy przylądkami Mbako i Mbembe, w pobliżu wyspy Likoma. Często widywany w obszarze strefy przejściowej. Żyje na głębokości od 3 do 20 metrów[3].

Opis edytuj

Osiągają w naturze do 9 cm długości (samice do 8 cm), w akwariach mogą osiągać nieco większe rozmiary[3]. Dymorfizm płciowy słabo uwidoczniony, płeć trudna do odróżnienia u młodych osobników.

Zachowania godowe: Wszystkie osobniki mają identyczne ubarwienie i wykazują tendencje do życia w samotności. Dochodzi między nimi do stałych utarczek[3]. Do tarła potrafią przystępować już 5–6 cm samice i około 7 cm samce. Inkubacja trwa od 20 do 30 dni. Tarło wygląda typowo dla pyszczaków z grupy „mbuna” – samiec zwabia samicę w swój rewir, którym może być grota, płaski kamień czy wykopany dołek. Tam krążąc wokół siebie na przemian samiec drażni ruchami pyszczka okolice organów płciowych samicy, a ona podrażnia ruchami pyska okolice atrapy jajowej samca, stymulując go w ten sposób do wypuszczenia mleczu. Co kilka obrotów samica wypuszcza 1–3 ziaren ikry i natychmiast chwyta je do pyska. Następnie doprowadza do zapłodnienia ikry. Samica w zależności od wieku i wielkości wypuszcza 10–20 młodych. Młode są dość duże (0,9 cm – 1,2 cm) i w pierwszych dniach są kremowe z dwoma czarnymi pasami, niebieskie przebłyski pojawiają się jedynie na płetwach. W ciągu 7–10 dni maluchy stają się wiernymi kopiami swoich rodziców. Wychów nie jest problematyczny[4].

Hodowla w akwarium edytuj

W akwarium dość agresywna i terytorialna. Utrzymanie haremu składającego się z więcej niż jednego samca wymaga zbiornika o długości min. 120 cm (w wielogatunkowym nawet 150 cm). W akwarium powinno znajdować się dużo kryjówek, szczególnie szczelin w półkach skalnych, gdzie schronienie znajdują słabsze osobniki i inkubujące samice. Jest pyszczakiem wszystkożernym. Dominującymi składnikami diety powinny być pokarmy roślinne – w szczególności te z dużą zawartością spiruliny. W skład diety trzeba wprowadzić lekkie pokarmy zwierzęce najlepiej mrożone lub żywe (mrożony solowiec, kryl, wodzień czy mięso krewetek oraz małży). Jako urozmaicenie można podawać pokarmy przeznaczone dla ludzi, m.in. ryż, kaszę kukurydzianą, kaszę mannę, płatki owsiane, makaron czy liście sałaty[4].

Zalecane warunki w akwarium[5]
Zbiornik długość min. 100 cm
Temperatura wody 23 – 28 °C
Twardość wody ogólna (dH) 6 – 10 (°n)
Twardość wody węglanowa (dKH) 10 – 12 (°n)
Skala pH 7,6 – 8,5
Pokarm odżywia się peryfitonem porastającym skały oraz planktonem

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b Melanochromis cyaneorhabdos, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2020-05-29] (ang.).
  2. a b Pseudotropheus cyaneorhabdos, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c d Ad Konnings, Back to Nature. Przewodnik po Świecie Pielęgnic z Malawi (ISBN 83-89279-05-3, TIGRA 2003)
  4. a b W. Sierakowski, Melanochromis cyaneorhabdos – maingano (www.klub-malawi.pl, 2007)
  5. M. Kielan, Woda jeziora Malawi (www.malawi.org.pl)

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj