Menelaos (arcykapłan)
Menelaos (hebr. מנלאוס, zm. II w. p.n.e.) – arcykapłan żydowski za panowania Seleucydów nad Judeą.
| arcykapłan | |
| Występowanie | |
|---|---|
| Rodzina | |
| Rodzeństwo |
Lizymach |
Życiorys edytuj
Informacje o arcykapłanie Menelaosie znajdują się w biblijnej 2 Księdze Machabejskiej. Objął urząd arcykapłański po Jazonie synu Szymona II, obiecując Antiochowi IV Epifanesowi uzyskanie większych przychodów z Judei. Menelaos namówił Andronika, dostojnika królewskiego do zamordowania poprzedniego arcykapłana Oniasza, który należał do ugrupowania konserwatywnego. Oniasz przebywał w Dafne koło Antiochii. Menelaos przyczynił się do wzrastającej hellenizacji Jerozolimy, w tym również kapłanów w Świątyni Jerozolimskiej. Przestał pełnić urząd arcykapłański w trakcie powstania Machabejczyków[1][2].
Przypisy edytuj
- ↑ Rafał Żebrowski: Oniesz III (Polski Słownik Judaistyczny). jhi.pl. [dostęp 2019-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-22)]. (pol.).
- ↑ 2 Mch 4.