Merenre II (Antiemsaf II, Nemtiemsaf II, Merenre II Antiemsaf, Merenre II Nemtiemsaf) – władca starożytnego Egiptu z okresu Starego Państwa, z VI dynastii. Przez niektórych autorów (Schneider) nazywany Antiemsafem lub Nemtiemsafem (na skutek rozbieżności w odczytywaniu tego imienia), gdyż według nich imię Merenre jest nieprawidłową formą imienia tronowego, spowodowaną prawdopodobnie błędem starożytnego pisarza przy przepisywaniu tekstów.
Lata panowania
edytuj
Według Papirusu turyńskiego i Listy Królów z Abydos pomiędzy Pepim II a Nitokris w Egipcie rządziło 5 lub 3 władców. Byli oni najprawdopodobniej synami Pepiego II. Rezydowali w Memfis. W trakcie ich panowania postępował upadek kraju – pogłębiał się kryzys gospodarczy, szczególnie rolnictwa, spowodowany niskimi wylewami Nilu, nasilały się walki o wpływy i władzę między poszczególnymi nomarchami, a władza centralna stopniowo traciła swój autorytet.
Jednym z tych władców był Merenre II. Jego rządy trwały krótko, zaledwie jeden rok. Zgodnie z tradycją antyczną został on zamordowany, a jego śmierć została pomszczona przez Nitokris, która potem sama popełniła samobójstwo. Część badaczy uważa, że jest to tylko legenda. Jedynym dokumentem pozostałym z czasów rządów Merenrego jest dekret chroniący kult babki władcy Anchnesmerire I i matki Neit, który zachował się w zespole grobowym Neit w południowej Sakkarze. Miejsce pochówku władcy jak dotąd nie zostało odnalezione.
Bibliografia
edytuj
- Grimal N.: Dzieje starożytnego Egiptu. Warszawa: PIW, 2004, s. 98. ISBN 83-06-02917-8.
- Kwiatkowski B.: Poczet faraonów. Warszawa: Iskry, 2002, s. 194-195. ISBN 83-207-1677-2.
- Schneider Th.: Leksykon faraonów. Warszawa-Kraków: Wyd. Naukowe PWN, 2001, s. 82. ISBN 83-01-13479-8.
