Suwak anatolijski

Suwak anatolijski
	Meriones tristrami
	O. Thomas, 1892
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszowate
Podrodzina	myszoskoczki
Plemię	Gerbillini
Rodzaj	suwak
Gatunek	suwak anatolijski
Synonimy
	Meriones blackleri O. Thomas, 1903; Meriones blackleri lycaon O. Thomas, 1919; Meriones bogdanovi Heptner, 1931; Meriones tamaricinus bodenheimeri Aharoni, 1932; Meriones tamaricinus kariateni Aharoni, 1932; Meriones blackleri intraponticus Neuhäuser, 1936; Meriones qatafensis Haas, 1951; Meriones kilisensis Yiğit & Çolak, 1998;
	Meriones blackleri O. Thomas, 1903; Meriones blackleri lycaon O. Thomas, 1919; Meriones bogdanovi Heptner, 1931; Meriones tamaricinus bodenheimeri Aharoni, 1932; Meriones tamaricinus kariateni Aharoni, 1932; Meriones blackleri intraponticus Neuhäuser, 1936; Meriones qatafensis Haas, 1951; Meriones kilisensis Yiğit & Çolak, 1998;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Suwak anatolijski^[12] (Meriones tristrami) – gatunek gryzonia z podrodziny myszoskoczków w rodzinie myszowatych, występujący w zachodniej części Azji: w Izraelu, Libanie, zachodniej Jordanii, Turcji, Syrii, północnym Iraku, północno-zachodnim Iranie i na Zakaukaziu^[13].

Systematyka edytuj

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1892 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Meriones Tristrami^[2]. Holotyp pochodził z regionu Morza Martwego, w Izraelu^[13].

Podział systematyczny nie jest ostatecznie zbadany. W 2008 roku naukowcy przedstawili wyniki badań genetycznych trzech populacji w Turcji i wykazali, że ze względu na zróżnicowanie należy rozróżnić trzy podgatunki^[14]:

M. t. intraponticus
M. t. lycaon
M. t. blackleri

Wspomniane badania nie obejmowały jednak innych populacji gatunku.

Etymologia edytuj

Meriones: gr. μηρος mēros „biodro, udo”^[15].
tristrami: wielebny Henry Baker Tristram (1822–1906), kanonik Durham, podróżnik, przyrodnik, antykwariusz, wczesny zwolennik Darwina^[16].

Morfologia edytuj

Futro na części grzbietowej ma zróżnicowane ubarwienie: od czerwono-brązowego, przez szarawo-żółty do czerwono-brązowego. Część brzuszna ma kolor brudnobiały z lekkim odcieniem żółtym^[17].

Wymiary morfologiczne *M. tristrami*
(DEMİRBAŞ, PAMUKOĞLU, 2008)^[17]
Cecha	przedział	średnia
całkowita długość ciała z głową (mm)	270–340	292,8
długość tułowia z głową (mm)	131–175	145,9
długość ogona (mm)	138–165	149,6
długość tylnej łapy (mm)	34–41	36,9
długość ucha (mm)	19–23	20,8
masa ciała (g)	74–157	99,8

Cykl życia edytuj

Samica może rodzić przez cały rok. Ciąża trwa około 25–29 dni, a zwykle rodzi się 1–6 młodych. Oseski nie mają futer, a ich skóra jest różowa. Rodzice wspólnie troszczą się o potomstwo – samiec może opiekować się młodymi w gnieździe w ciągu dnia, podczas gdy samica żeruje. Malce stały pokarm zaczynają przyjmować około 22 dnia życia^[17].

Rozmieszczenie geograficzne edytuj

Suwak anatolijski występuje powszechnie w zachodniej części Azji: w Izraelu, Libanie, zachodniej Jordanii, Turcji, Syrii, północnym Iraku, północno-zachodnim Iranie i na Zakaukaziu^[13].

Ekologia edytuj

Suwak anatolijski żeruje na powierzchni. Żywi się częściami zielonymi roślin i nasionami^[11] (pszenica, jęczmień, koniczyna, winorośl), ale w treści żołądka badanych osobników z populacji tureckiej, naukowcy odnaleźli resztki mrówek z rodzaju Formica. Na M. tristrami pasożytują kleszcz pospolity i Nosopshyllus durii^[17].

Siedlisko edytuj

Suwak anatolijski zamieszkuje stepy i półpustynie, w obszarach o opadach większych niż 100 mm rocznie. Wyjątkiem są tereny w północno-wschodniej Syrii i Jordanii, gdzie zasiedla tereny pustynne. Zarówno typy gleb siedlisk, jak i ukształtowanie nory jest zróżnicowane^[11]. Nora badana przez tureckich zoologów została odnaleziona na terenie płaskim, lekko opadającym. Miała od 3 do 5 wejść o średnicy 7 cm, a tunele opadały pod kątem 30°–45° na głębokość około 30 cm. Komora gniazdowa ma około 8 cm szerokości, a spiżarnia do składowania żywności około 10 cm. Komora gniazdowa wysłana była wysuszonymi częściami roślin, rozdrobnionymi resztkami papieru i śmieciami^[17].

Przypisy edytuj

↑ Meriones tristrami, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b O. Thomas. Description of a new species of Meriones from Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth series. 9, s. 148, 1892. (ang.).
↑ O. Thomas. On two new Muridæ from Smyrna. „The Annals and Magazine of Natural History”. 12 (Seventh series), s. 189, 1903. (ang.).
↑ O. Thomas. Notes on gerbils referred to the genus Meriones, with descriptions of new species and subspecies. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 3, s. 272, 1919. (ang.).
↑ V.G. Heptner. Notizen über die Gerbillinae (Mammalia, Muridae). III. „Zoologischer Anzeiger”. 94, s. 121, 1931. (niem.).
↑ Aharoni 1932 ↓, s. 199.
↑ Aharoni 1932 ↓, s. 200.
↑ G. Neuhäuser. Diagnosen neuer kleinasiatischer Mäuse. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 11 (1), s. 159, 1936. (niem.).
↑ G.G. Haas G.G., Remarques sur la microfaune des mammifères de la grotte d’Oumm Qatafa, [w:] R.R. Neuville (red.), Le paléolithique et mésolithique du Désert du Judée, „Archives de l’institut de Paléontologie humaine”, 24, 1951 (fr.).
↑ N. Yiğit & E. Çolak. A new subspecies of Meriones tristrami Thomas, 1892 (Rodentia: Gerbillinae) from Kilis (southeastern Turkey): Meriones tristrami kilisensis subsp. n. „Turkish Journal of Zoology”. 22, s. 100, 1998. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Meriones tristrami, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Meriones (Pallasiomys) tristrami. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-13].
↑ Ş. Bulut, N. Yiğit. Allozyme Variations on Subspecies of Meriones tristrami (Rodentia: Gerbillinae) In Western Anatolia. „Hacettepe J. Biol. & Chem.”. 39 (1), s. 51–56, 2011. Hitit University, Faculty of Science and Art, Department of Biology, Çorum, Turkey. (ang.).
↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 410, 1904. (ang.).
↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 418. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Y. Demi̇rbaş, N. Pamukoğlu. The Bioecology of Meriones tristrami Thomas, 1892 in Kırıkkale Province (Mammalia: Rodentia). „International Journal of Natural and Engineering Sciences”. 2 (3), s. 39-44, 2008. University of Kırıkkale. ISSN 1307-1149. (ang.).

Bibliografia edytuj

B. Aharoni. Die Muriden von Palästina und Syrien. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 7 (5), s. 166–240, 1932. (niem.).

[itis-1] Meriones tristrami, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Thomas1892-2] O. Thomas. Description of a new species of Meriones from Palestine. „The Annals and Magazine of Natural History”. Sixth series. 9, s. 148, 1892. (ang.).

[Thomas1903-3] O. Thomas. On two new Muridæ from Smyrna. „The Annals and Magazine of Natural History”. 12 (Seventh series), s. 189, 1903. (ang.).

[Thomas1919-4] O. Thomas. Notes on gerbils referred to the genus Meriones, with descriptions of new species and subspecies. „The Annals and Magazine of Natural History”. Ninth series. 3, s. 272, 1919. (ang.).

[Heptner-5] V.G. Heptner. Notizen über die Gerbillinae (Mammalia, Muridae). III. „Zoologischer Anzeiger”. 94, s. 121, 1931. (niem.).

[CITEREFAharoni1932[https://www.biodiversitylibrary.org/page/45378673_199]-6] Aharoni 1932 ↓, s. 199.

[CITEREFAharoni1932[https://www.biodiversitylibrary.org/page/45378674_200]-7] Aharoni 1932 ↓, s. 200.

[Neuhäuser-8] G. Neuhäuser. Diagnosen neuer kleinasiatischer Mäuse. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 11 (1), s. 159, 1936. (niem.).

[Haas-9] G.G. Haas G.G., Remarques sur la microfaune des mammifères de la grotte d’Oumm Qatafa, [w:] R.R. Neuville (red.), Le paléolithique et mésolithique du Désert du Judée, „Archives de l’institut de Paléontologie humaine”, 24, 1951 (fr.).

[Yiğit&Çolak-10] N. Yiğit & E. Çolak. A new subspecies of Meriones tristrami Thomas, 1892 (Rodentia: Gerbillinae) from Kilis (southeastern Turkey): Meriones tristrami kilisensis subsp. n. „Turkish Journal of Zoology”. 22, s. 100, 1998. (ang.).

[iucn-11] Meriones tristrami, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-12] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[msw-13] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Meriones (Pallasiomys) tristrami. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-13].

[Bulut-14] Ş. Bulut, N. Yiğit. Allozyme Variations on Subspecies of Meriones tristrami (Rodentia: Gerbillinae) In Western Anatolia. „Hacettepe J. Biol. & Chem.”. 39 (1), s. 51–56, 2011. Hitit University, Faculty of Science and Art, Department of Biology, Çorum, Turkey. (ang.).

[Palmer-15] T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 410, 1904. (ang.).

[Beolens&inni-16] B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 418. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).

[Bioecology-17] Y. Demi̇rbaş, N. Pamukoğlu. The Bioecology of Meriones tristrami Thomas, 1892 in Kırıkkale Province (Mammalia: Rodentia). „International Journal of Natural and Engineering Sciences”. 2 (3), s. 39-44, 2008. University of Kırıkkale. ISSN 1307-1149. (ang.).

[12]

[13]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[14]

[15]

[16]

[17]