Metoda współczynników nieoznaczonych

Metoda współczynników nieoznaczonych – zbiorcza nazwa heurystycznych metod całkowania nieoznaczonego, polegających na przewidywaniu ogólnej postaci funkcji pierwotnej (to znaczy postaci zawierającej ewentualnie pewne parametry liczbowe, czyli tzw. współczynniki nieoznaczone), a następnie dokładnego wyliczenia tych parametrów.

Przykłady edytuj

Całki funkcji wymiernych edytuj

Każdą funkcję wymierną można rozłożyć na sumę pewnego wielomianu

 

i skończonej liczby ułamków prostych, to znaczy ułamków postaci:

  oraz  

gdzie   są szukanymi liczbami rzeczywistymi, dla pewnej liczby naturalnej   oraz   Liczby te można wyznaczyć rozwiązując odpowiedni układ równań. Znając te liczby można sprowadzić całkowanie danej funkcji wymiernej do sumy takich całek, dla których metody całkowania są znane.

Wydzielenie części wymiernej całki edytuj

Przypuśćmy, że dla funkcji wymiernej   jej mianownik   zawiera pierwiastki wielokrotne (mogą być zespolone) oraz stopień licznika jest mniejszy niż stopień mianownika.

Znajdujemy wielomian   stosując algorytm Euklidesa:

 

oraz wielomian   z zależności:

 

Zaletą tej metody jest to, że nie musimy znać rozkładu na czynniki wielomianów    

Wówczas zachodzi równość

 

dla pewnych wielomianów     spełniających

 

Przewidujemy współczynniki liczbowe wielomianów     i znajdujemy je, rozwiązując poniższe równanie:

 

Gdy rozpiszemy powyższą równość to otrzymamy:

 

gdzie  

Można pokazać, że:   zawsze będzie wielomianem

Całki funkcji będących ilorazem wielomianu oraz pierwiastka z trójmianu kwadratowego edytuj

Całkowanie funkcji postaci

 

gdzie   jest wielomianem stopnia   można przeprowadzić używając tzw. wzoru Ostrogradskiego, będącego punktem wyjścia do zastosowania metody współczynników nieoznaczonych.

Wzór Ostrogradskiego edytuj

 

gdzie   jest pewnym wielomianem stopnia   oraz   jest pewną liczbą. Metoda współczynników nieoznaczonych polega w tym przypadku na wyznaczeniu postaci wielomianu   oraz stałej  

Bibliografia edytuj