Metro w Pjongjangu
Metro w Pjongjangu (kor. 평양 지하철도) – system kolei podziemnej w Pjongjangu, stolicy Korei Północnej. Funkcjonuje on od 1973 roku i składa się z 16 stacji. Jest to najgłębszy system metra na świecie – stacje są położone na głębokości 110 metrów. Nie posiada on odcinków naziemnych. Dzienna liczba pasażerów szacowana jest od 300 tysięcy do 700 tysięcy.
| metro | |
 Logo metra w Pjongjangu | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Operator |
Komisja Transportu i Komunikacji[1] |
| Liczba linii |
2 |
| Lata funkcjonowania |
od 1973 |
| Dzienna liczba pasażerów |
300 000 – 700 000 |
| Infrastruktura | |
 Schemat linii metra | |
| Długość sieci |
ok. 22 km |
| Rozstaw szyn |
1435 mm |
| Liczba stacji |
16 (+ 1 nieczynna) |
.jpg)
Składa się on z dwóch linii: linia Ch'ŏllima przebiegającej od stacji Kwangbok na południowym zachodzie do stacji Rakwŏn położonej na północnym wschodzie, a linia Hyŏksin biegnie na północ od stacji Puhŭng, wzdłuż brzegu rzeki Taedong-gang do stacji Pulgŭnbyŏl. Linie przecinają się na stacji Chŏnu.
Budowę metra rozpoczęto w 1968 roku. Podczas budowy tunelu pod rzeką Taedong-gang wydarzył się wypadek, w którym według niektórych źródeł[według kogo?] zginęło 100 robotników. Budowę tego tunelu porzucono i nigdy nie został on ukończony. Metro przebiega dziś wyłącznie na zachodnim brzegu rzeki. Ostatni odcinek metra (Ponghwa–Puhŭng) oddano w 1987 roku.
Jest to najtańszy system metra na świecie - jeden przejazd kosztuje 5 wonów północnokoreańskich (ok. 2 grosze).
Sieć edytuj
Sieć metra składa się z dwóch linii o rozstawie szyn 1435 mm:
- Ch'ŏllima o długości ok. 12 km, otwartej w 1973 roku. Nazwa linii pochodzi od nazwy konia z mitologii koreańskiej;
- Hyŏksin o długości ok. 10 km, otwartej w 1975 roku.
Nazwy przystanków nie mają powiązania z ich lokalizacją – odnoszą się głównie do haseł „rewolucji Dżucze” (Zwycięstwo, Jedność itp.).
Cała sieć znajduje się pod ziemią. Metro w Pjongjangu wzorowane jest na metrze moskiewskim (stacje na dużej głębokości 20–100 metrów, duże odległości między przystankami, socrealistyczny wystrój stacji). W razie wojny stacje metra mogą służyć za schrony.
Pociągi kursują z maksymalną częstotliwością co 2 minuty w godzinach szczytu i 5–7 minut poza szczytem. Metro jest czynne od godziny 5:00 do 23:00.
Według niektórych źródeł[według kogo?], oprócz metra dla obywateli mieszkających w stolicy, istnieje drugi, niezależny od publicznego systemu metra, tylko dla rządu i najwyższych urzędników.
Tabor edytuj
Początkowo eksploatowane były chińskie pociągi typu DK4 wyprodukowane w fabryce w Changchun w latach 1972-1973 (władze północnokoreańskie utrzymywały, że były to produkty krajowe). Ostatecznie zostały one wycofane w 1998 roku i sprzedane do Chin, gdzie podjęto ich eksploatację na linii 13. metra w Pekinie.
Od roku 1998 eksploatowane są wagony dwóch typów sprowadzone z metra w Berlinie:
- G-I (Gisela) – z metra dawnego Berlina Wschodniego z lat 1978-1982
- D (Dora) – z metra dawnego Berlina Zachodniego z lat 1957-1965
Wagony odmalowano na kolor czerwono-kremowy, a wewnątrz rozmieszczono portrety Kim Ir Sena i Kim Dzong Ila. Obecnie wagony typu G-I nie wyjeżdżają na trasy.
Przypisy edytuj
- ↑ The Pyongyang Metro: Statistics. [dostęp 2014-10-09]. (ang.).