Mewa śródziemnomorska
Mewa śródziemnomorska[5] (Ichthyaetus audouinii) – gatunek dużego ptaka z rodziny mewowatych (Laridae), występujący głównie w basenie Morza Śródziemnego. Narażony na wyginięcie. Nie wyróżnia się podgatunków[6][7].
| Ichthyaetus audouinii[1] | |||
| (Payraudeau, 1826) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
mewa śródziemnomorska | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Morfologia edytuj
Długość ciała 48–52 cm; masa ciała 451–770 g; rozpiętość skrzydeł 125–138 cm[6].
Ma wąskie skrzydła i długi czerwony dziób z czarną „obrączką” w pobliżu jego końca[6].
Zasięg występowania edytuj
Występuje głównie w basenie Morza Śródziemnego. Główne tereny lęgowe znajdują się w delcie rzeki Ebro, w okolicach Walencji (północno-wschodnia Hiszpania), na wyspach Islas Chafarinas i Alborán[8]; rozrzucone kolonie na obszarze od Portugalii, Maroka i Algierii na wschód po Morze Egejskie, południową Turcję i Cypr[6]. Zimuje w basenie Morza Śródziemnego oraz na wybrzeżach Afryki Zachodniej aż po Senegambię[6].
W czerwcu 2019 została po raz pierwszy zaobserwowana na terenie Polski i wciągnięta na listę krajowej awifauny[9][10].
Pożywienie edytuj
Żywi się głównie rybami, zwłaszcza z rzędu śledziokształtnych. Jest jednak gatunkiem oportunistycznym i zjada także np. raki i inne bezkręgowce wodne, małe migrujące nad morzem ptaki, a na lądzie drobne ssaki i jaszczurki. Żeruje głównie na morzu[6].
Status edytuj
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2020 roku uznaje mewę śródziemnomorską za gatunek narażony (VU – Vulnerable); wcześniej, od 2015 roku klasyfikowana była jako gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern), a od roku 2000 jako gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened). Liczebność światowej populacji szacuje się na około 33–46 tysięcy dorosłych osobników. Ogólny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[4].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Ichthyaetus audouinii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Larus audouinii, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2014-03-02] (ang.).
- ↑ D. Lepage: Audouin's Gull Ichthyaetus audouinii. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2023-02-02]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Larus audouinii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-01-14] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Larinae Rafinesque, 1815 - mewy (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-04-28].
- ↑ a b c d e f Burger, J., Gochfeld, M., Garcia, E.F.J. & Sharpe, C.J.: Audouin's Gull (Larus audouinii). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-02-02]. (ang.).
- ↑ A.V. Pérez Latorre i inni, Diplotaxis siettiana, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-09-24] (ang.).
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego. Raport nr 36. Rzadkie ptaki obserwowane w Polsce w roku 2019. „Ornis Polonica”. 61, s. 117–142, 2020.
- ↑ Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2021. [dostęp 2023-02-02].
Bibliografia edytuj
- Paul Sterry, Andrew Cleve, Andy Clements, Peter Goodfellow: Ptaki Europy: przewodnik ilustrowany. Warszawa: Świat Książki, 2007. ISBN 978-83-247-0818-5.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).