Michał Kaseja
Michał Kaseja-Kaniecki[1] (ur. 6 września 1897, zm. 4 września 1989) – podpułkownik Wojska Polskiego.
.jpg) por. Michał Kaseja (przed 1929) | |
 podpułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 września 1897 |
|---|---|
| Data śmierci |
4 września 1989 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
72 pułk piechoty, |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka, |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 6 września 1897 jako syn Stanisława i Józefy z domu Kubiak[2].
Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. W stopniu podporucznika został przeniesiony z 72 pułku piechoty do Centralnej Szkoły Wojskowej Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, w którym ukończył roczny Oficerski Kurs Wychowania Fizycznego 1921/1922[3]. Następnie służył jako instruktor kursów gimnastyczno-strzeleckich Okręgu Korpusu Nr I od 1922 do 1923, po czym pełnił stanowisko referenta sportowego w 72 pułku piechoty i w 57 pułku piechoty w Poznaniu[4]. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1921[5][6]. Formalnie był oficerem 72 pułku piechoty w 1923[7], a 57 pułku piechoty w 1924[8]. Później został przydzielony do macierzystej CWSzGiS, gdzie od jesieni 1926 pełnił funkcję adiutanta oraz był instruktorem gimnastyki, lekkoatletyki i gier[4][9]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[10]. W 1932 był oficerem 38 pułku piechoty w Przemyślu[10]. W latach 30. został awansowany na stopień majora. Według stanu z marca 1939 był adiutantem 38 pułku piechoty[11].
Po wybuchu II wojny światowej w trakcie kampanii wrześniowej pełnił stanowisko dowódcy 8 pułku piechoty Legionów[12][13]. W 1945 w stopniu podpułkownika był oficerem oddziału operacyjnego 2 Armii Wojska Polskiego[14].
Zmarł 4 września 1989[15].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych (przed 1928)
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Publikacje edytuj
- Razem ze Świerczewskim (1966)[17]
- Ostatnie uderzenie (1969, seria: Biblioteka Żółtego Tygrysa)
Przypisy edytuj
- ↑ W Roczniku Oficerskim 1923 był określony jako „Marjan Kaseja-Kaniecki”.
- ↑ Michał Kaseja. myheritage.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 8.
- ↑ a b Pawełek. CWSzGiS 1929 ↓, s. 72.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 452.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 394.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 331.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 262.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 148, 252.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 78.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 593-594, 675–676.
- ↑ Odziemkowski 1993 ↓, s. 23-26.
- ↑ Komisja Historyczna Polskiego Sztabu Głównego: Polskie Siły Zbrojne w Drugiej Wojnie Światowej, Tom III i IV. Londyn: Instytut Historyczny im. Władysława Sikorskiego w Londynie, edycja od 1950.
- ↑ Eugeniusz Uciński: II Armia Wojska Polskiego na Ziemi Oleśnickiej Wyzwolenie Oleśnicy w roku 1945. Wrocław: 1978.
- ↑ Michał Kaseja. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 104 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.
- ↑ Razem ze Świerczewskim. books.google.pl. [dostęp 2018-11-13].
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Alojzy Pawełek: Centralna Wojskowa Szkoła Gimnastyki i Sportów w Poznaniu 1921-1929. Poznań: Główna Księgarnia Wojskowa, 1929.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Janusz Odziemkowski: 8 Pułk Piechoty Legionów. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1993, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej. ISBN 83-85621-15-6.