Michał Szweycer

ziemianin polski, fotograf, uczestnik powstania listopadowego

Michał Szweycer (ur. w 1808[a][3] w Glinniku[1], zm. 26 maja 1871 w Paryżu) – szlachcic polski, fotograf.

Michał Szweycer
Ilustracja
Michal Szweycer w mundurze porucznika 1 pułku ułanów (1831)
Herb
Zadora
Data i miejsce urodzenia

1808
Glinnik[1]

Data i miejsce śmierci

26 maja 1871
Paryż

Ojciec

Ludwik Szweycer

Matka

Marianna Piwo

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari[2]
Jan Matejko Kazanie Piotra Skargi, 1864, z uwiecznionym Michałem Szweycerem jako ks. Piotrem Skargą
Fotografia Adama Mickiewicza autorstwa Michała Szweycera (z widocznym jego podpisem)
Fotografia Cypriana Kamila Norwida autorstwa Michała Szweycera (z widocznym jego podpisem)

Życiorys edytuj

Syn Ludwika Szweycera herbu Zadora i Marianny z domu Piwo[4], brat Wincentego, właściciela Rzeczycy.

W 1827 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Włączył się w konspirację niepodległościową, był kierownikiem kółka akademickiego związanego ze sprzysiężeniem Piotra Wysockiego, aresztowany tuż przed wybuchem powstania listopadowego, przetrzymywany w więzieniu karmelitańskim[1], w śledztwie złożył zeznania obciążające innych spiskowców[5], uwolniony po jego wybuchu. Brał czynny udział w powstaniu. Był porucznikiem 1 pułku ułanów oraz adiutantem generała Józefa Dwernickiego[1]. Odznaczony Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari za bitwę pod Ostrołęką[2]. Po upadku powstania udał się na emigrację do Paryża, gdzie zaprzyjaźnił się z Adamem Mickiewiczem, był również jednym z towiańczyków. Ciążył na nim wydany zaocznie wyrok przez sąd rosyjski – kara śmierci za udział w powstaniu listopadowym[6].

Podejmował się różnych zajęć. Wykonał portrety fotograficzne min. Mickiewiczowi i Norwidowi. W czasie jednej z podróży do Krakowa został poproszony przez Jana Matejkę o pozowanie mu do obrazu Kazanie Skargi – jako Piotr Skarga.

Rozstrzelany razem z Adolfem Rozwadowskim w czasie Komuny Paryskiej przez wojska wersalskie z powodu złamania zakazu zapalania światła (podgrzewali wodę na herbatę palnikiem spirytusowym).

Seweryn Goszczyński dedykował mu swój wiersz Przy sadzeniu róż (incipit – Sadźmy, przyjacielu, róże!). A Teofil Lenartowicz opisał jego śmierć w wierszu Dwaj towiańczycy (chociaż przez pomyłkę nazwał go Ludwikiem Szwejcerem). Jest również jednym z bohaterów powieści Mesjasze węgierskiego pisarza, Györgya Spiró.

Zobacz też edytuj

Uwagi edytuj

  1. Według Małgorzaty Grąbczewskiej (PSB, 2014) urodził się we wrześniu 1809 roku.

Przypisy edytuj

  1. a b c d Szpiegowany przez Matejkę. Łowicki Gość Niedzielny, 2011-12-18. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
  2. a b Według przekazu rodzinnego za: Szpiegowany przez Matejkę. Łowicki Gość Niedzielny, 2011-12-18. [dostęp 2012-08-03]. (pol.)., brak w wykazie Kawalerowie Orderu Virtuti Militari. [dostęp 2012-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (pol.).
  3. W bazie danych aktów urodzin dla województwa łódzkiego nie figuruje baza aktów urodzin. [w:] geneteka.genealodzy.pl [on-line]. [dostęp 2017-08-30]. (pol.).
  4. Marianna Piwówna zgodnie z aktem ślubu z dn. 02-02-1807 z parafii Żelechlinek za: baza aktów ślubu. [w:] geneteka.genealodzy.pl [on-line]. [dostęp 2017-08-30]. (pol.).
  5. Wacław Tokarz, Sprzysiężenie Wysockiego i Noc Listopadowa, Warszawa 1980, s. 120–121.
  6. С.Г. Келина: Смертная казнь за и против (pl. Kara śmierci - za i przeciw). Moskwa: Юридическая литература, 1989, s. 84, seria: Рипол Классик. ISBN 5-7260-0150-8, ISBN 978-5-7260-0150-0. Cytat: 263. Швейцер, Мих. – за участие в польском восстании 1830 года. (ros.).

Bibliografia edytuj