Michael Anthony McFaul (ur. 1 października 1963 w Glasgow) – amerykański naukowiec i polityk. W latach 2012–2014 ambasador Stanów Zjednoczonych w Federacji Rosyjskiej. Był jednym z głównych architektów polityki prezydenta Baracka Obamy wobec Rosji[1].

Michael McFaul
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 października 1963
Glasgow

Ambasador Stanów Zjednoczonych w Federacji Rosyjskiej
Okres

od 10 stycznia 2012
do 26 lutego 2014

Przynależność polityczna

Partia Demokratyczna

Poprzednik

John Beyrle

Następca

John F. Tefft

Odznaczenia
Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina) Krzyż Kawalerski Orderu „Za Zasługi dla Litwy”

Życiorys edytuj

W okresie studiów dwukrotnie przebywał w ZSRR, w 1983 i 1985 uczył się języka rosyjskiego na Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym oraz w Państwowym Instytucie Języka Rosyjskiego im. A.S. Puszkina. W 1986 zdobył bakalaureat w dziedzinie stosunków międzynarodowych i języków słowiańskich oraz tytuł Master of Arts studiów słowiańskich i wschodnioeuropejskich na Uniwersytecie Stanforda[2]. W 1991 uzyskał stopień doktora w St John’s College w Oksfordzie[3].

 
Barack Obama, Joe Biden i Michael McFaul podczas spotkania z byłym prezydentem ZSRR Michaiłem Gorbaczowem w 2009

W 2009 dołączył do administracji prezydenckiej Baracka Obamy jako starszy doradca w Waszyngtonie, gdzie był architektem tzw. „polityki rosyjskiego resetu”. 17 grudnia 2011 Senat Stanów Zjednoczonych jednogłośnie zatwierdził jego kandydaturę na stanowisko ambasadora USA w Federacji Rosyjskiej[4]. Od 10 stycznia 2012 do 26 lutego 2014 McFaul pełnił powierzoną mu funkcję[5]. Po powrocie do kraju objął funkcję profesora nauk politycznych na Uniwersytecie Stanforda. Pracował również dla Hoover Institution.

Obecnie znajduje się na liście osób objętych sankcjami i zakazem wjazdu na teren Federacji Rosyjskiej[6].

Często krytycznie odnosił się do polityki Donalda Trumpa wobec Rosji. Popierał porozumienie nuklearne z Iranem[7].

Odznaczenia i wyróżnienia edytuj

Publikacje edytuj

  • Post-communist Politics: Democratic Prospects In Russia And Eastern Europe (1993)
  • The Troubled Birth of Russian Democracy: Parties, Personalities, and Programs (1993)
  • Understanding Russia's 1993 Parliamentary Elections: Implications for U.S. Foreign Policy (1995)
  • Russia's 1996 Presidential Election: The End of Polarized Politics (1997)
  • Russia's Unfinished Revolution: Political Change from Gorbachev to Putin (2001)
  • Between Dictatorship and Democracy: Russian Post-Communist Political Reform (2010)
  • Russia's Unfinished Revolution: Political Change from Gorbachev to Putin (2015)
  • From Cold War to Hot Peace: An American Ambassador in Putin's Russia (2018)

Przypisy edytuj

  1. Peter Baker, Policy Adviser Tapped to Become U.S. Ambassador to Russia (Published 2011), „The New York Times”, 29 maja 2011, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-01-28] (ang.).
  2. The Undiplomat [online], web.archive.org, 5 czerwca 2012 [dostęp 2021-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-05].
  3. Michael McFaul - CDDRL [online], web.archive.org, 20 lipca 2011 [dostęp 2021-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-20].
  4. U.S. Senate Periodical Press Gallery [online], web.archive.org, 27 grudnia 2011 [dostęp 2021-01-28] [zarchiwizowane z adresu 2011-12-27].
  5. Andrew Roth, After 2 Years in Moscow, U.S. Envoy Is Resigning (Published 2014), „The New York Times”, 4 lutego 2014, ISSN 0362-4331 [dostęp 2021-01-28] (ang.).
  6. Michael McFaul, former ambassador to Russia, finds new voice criticizing Trump [online], The Mercury News, 9 września 2017 [dostęp 2021-01-28] (ang.).
  7. Max de Haldevang, Leaving the Iran deal would play right into Putin’s hands, says a former US ambassador to Russia [online], Quartz [dostęp 2021-01-28] (ang.).
  8. Montanan who became ambassador to Russia to receive MSU honorary doctorate [online], Montana State University [dostęp 2021-01-28] (ang.).
  9. Lewis Kendall, Speaker charges MSU's graduating class with making world a better place [online], Bozeman Daily Chronicle [dostęp 2021-01-28] (ang.).
  10. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ №595/2022 Про відзначення державними нагородами України. president.gov.ua, 23 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-29]. (ukr.).
  11. 1K-1551 Dėl apdovanojimo Lietuvos valstybės ordinais ir medaliais [online], e-seimas.lrs.lt [dostęp 2024-02-28].