Michaił Sarafow

Michaił Sarafow
Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1854 ; Wielkie Tyrnowo
Data śmierci	13 grudnia 1924
	Minister finansów
Okres	od 21 grudnia 1902; do 6 maja 1903
Przynależność polityczna	Partia Liberalna
Poprzednik	Todor Burmow
Następca	Iwan Geszow
	Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 9 marca 1902; do 6 maja 1903
Poprzednik	Raczo Petrow
Następca	Aleksandyr Ludskanow
	Minister edukacji
Okres	od 17 grudnia 1880; do 29 kwietnia 1881
Poprzednik	Petko Sławejkow
Następca	Konstantin Jireček
	Multimedia w Wikimedia Commons

Michaił Konstantinow Sarafow (bułg. Михаил Константинов Сарафов; ur. 26 lutego 1854 w Tyrnowie, zm. 13 grudnia 1924 w Sofii^[1]) – bułgarski polityk i dyplomata, działacz Partii Liberalnej, minister finansów (1883-1884, 1902–1903), minister spraw wewnętrznych (1902–1903), minister edukacji (1880-1881), deputowany do Zwyczajnego Zgromadzenia Narodowego 4. (1884-1886), 10. (1899–1900), 11. (1901–1902), 12. (1902–1903) kadencji, brat generała Iwana Sarafowa^[1].

Życiorys edytuj

Uczył się w Tyrnowie, a następnie w Zagrzebiu, gdzie w 1875 ukończył gimnazjum^[1]. Działał w bułgarskim komitecie rewolucyjnym w Bukareszcie, a następnie w Wielkim Tyrnowie. Uczestniczył w powstaniu starozagorskim (1875) i w powstaniu kwietniowym (1876), za co został aresztowany^[2]. Po uwolnieniu wyjechał za granicę i odbył studia uniwersyteckie w Monachium i w Paryżu, gdzie kształcił się w zakresie ekonomii politycznej^[2]. W 1880 objął kierownictwo resortu oświaty w rządzie Petko Karawełowa. W latach 1881-1883 kierował Biurem Statystycznym, utworzonym przy ministerstwie finansów, organizując pierwszy spis ludności w Bułgarii^[1]. W 1884 objął stanowisko ministra finansów w rządzie Dragana Cankowa. W latach 1893-1896 przebywał w Salonikach, gdzie kierował bułgarskim liceum. Po powrocie do kraju pełnił funkcję zastępcy dyrektora towarzystwa ubezpieczeniowego, by w 1902 objąć stanowisko ministra spraw wewnętrznych i ministra finansów^[1]. Po dymisji w maju 1903 poświęcił się karierze dyplomatycznej. Reprezentował Bułgarię w Wiedniu (1904-1909), w Stambule (1909-1913) i w Salonikach (1913)^[2]. W 1919 był członkiem delegacji bułgarskiej negocjującej traktat z Neuilly-sur-Seine^[2].

W 1894 został wybrany członkiem Bułgarskiego Towarzystwa Literackiego (późniejszej Bułgarskiej Akademii Nauk). Imię Sarafowa nosi ulica w Sofii.

Dzieła edytuj

1894: Бюджетите през десетилетието 1879-1888
1894: Населението в Княжество България по трите пьрви преброявания

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 403-404. ISBN 978-954-430-603-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ДНЕВНИКЪТ НА МИХАИЛ К. САРАФОВ ЗА ПАРИЖКАТА КОНФЕРЕНЦИЯ И НЬОЙСКИЯ ДОГОВОР (1854 – 1924). sitebulgarizaedno.com. [dostęp 2020-08-12]. (bułg.).

Bibliografia edytuj

Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 403-404. ISBN 978-954-430-603-8.

[Taszew-1] Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 403-404. ISBN 978-954-430-603-8.

[site-2] ДНЕВНИКЪТ НА МИХАИЛ К. САРАФОВ ЗА ПАРИЖКАТА КОНФЕРЕНЦИЯ И НЬОЙСКИЯ ДОГОВОР (1854 – 1924). sitebulgarizaedno.com. [dostęp 2020-08-12]. (bułg.).

[1]

[2]