Mieńszewizujący idealizm
Mieńszewizujący idealizm (ros. меньшевиствующий идеализм) – kierunek w filozofii w Związku Radzieckim pod koniec lat dwudziestych i na początku lat trzydziestych XX wieku[1]. Reprezentantami kierunku byli Abram Deborin i inni. Termin „mieńszewizujący idealizm” jako ocena poglądów Deborina i jego zwolenników użyty został po raz pierwszy (rok 1930) przez Stalina w rozmowie z członkami partyjnego biura Instytutu Czerwonej Profesury filozofii i przyrodoznawstwa. Stalin wyjaśnił przy tym, że termin „mieńszewizujący” ma na celu podkreślenie, że Deborin i jego uczniowe wskrzesili właściwe mieńszewizmowi oderwanie teorii od praktyki. Przez termin „idealizm” w odniesieniu do koncepcji Deborina i jego zwolenników — rozumiano zbliżenie idealistycznej dialektyki Hegla i materialistycznej dialektyki Karola Marksa[2]. W 2003 roku na Wydziale Filozofii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. M.W. Łomonosowa aspirant Nikołaj Korszunow obronił pracę kandydacką, poświęconą mieńszewizującemu idealizmowi[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Krótki słownik filozoficzny 1955 ↓, s. 420.
- ↑ Suworow 1969 ↓, s. 628.
- ↑ Коршунов Н. Б. Так называемый «меньшевиствующий идеализм» в аспекте философских дискуссий начала 30-х годов в СССР. Диссертация на соискание учёной степени кандидата философских наук : 09.00.03. — Москва, 2003. — 248 с.
Bibliografia edytuj
- Lew Suworow: Rozwój materializmu dialektycznego po śmierci W.I. Lenina (1924–1967). W: Krótki zarys historii filozofii. Pod redakcją M.T. Jowczuka, T.I. Ojzermana, I.J. Szczipanowa. Przeł. Marian Drużkowski i in. Wyd. II, poprawione i uzupełnione. Warszawa: Książka i Wiedza, listopad 1969, s. 624–637. (pol.).
- Mieńszewizujący idealizm. W: Krótki słownik filozoficzny. Mark Rozental, Pawieł Judin (red.). Warszawa: Książka i Wiedza, 1955, s. 420. (pol.).