Mieczysław Guranowski
Mieczysław Jan Guranowski (ur. 11 marca 1883 w Warszawie, zm. 10 października 1952 tamże) – polski pisarz okresu Młodej Polski i dwudziestolecia międzywojennego, dziennikarz.
 ok. 1912 | |
| Pełne imię i nazwisko |
Mieczysław Jan Guranowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
11 marca 1883 |
| Data i miejsce śmierci |
10 października 1952 |
| Zawód, zajęcie |
pisarz, dziennikarz |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 11 marca 1883 w Warszawie[1][2], w rodzinie Juliana (1860–1922)[3], agenta handlowego, matka pochodziła z kupieckiej rodziny Goldbergów[4]. Ukończył V Gimnazjum w Warszawie[2]. W latach 1904–1906 mieszkał w Łodzi i przez cały ten okres współpracował z „Gońcem Łódzkim”, gdzie zamieszczał m.in. recenzje teatralne. Od 1906 (od momentu założenia pisma) był redaktorem „Gońca Częstochowskiego” Franciszka Dionizego Wilkoszewskiego. W 1916 objął wraz z ks. prałatem Hipolitem Skimborowiczem zarząd drukarni d. okręgu naukowego warszawskiego, później w latach 1917–1939 był dyrektorem Drukarni Państwowej w Warszawie[2][5][6].
Był autorem wielu opowiadań, utworów poetyckich i felietonów. Działalność literacką rozpoczął od r. 1900[7], w r. 1902 wystawił jednoaktówkę „Pierwsza łza”, pracę pt. „Ojcowizna” odznaczoną na konkursie „Gazety świątecznej” (1901), za jednoaktówkę „Pazik” na konkursie „Wędrowca” (1904). w r. 1907 wystawił baśń dramat. „Tomko rozbójnik, w r. 1915 szkic dramat. „Imieniny aktorki”. Wydał nadto szereg powieści i nowel („Za kulisami”[8], „Prowincja” 1914, „Padyszach” 1919, „Sirat” 1928[9]), zbiorów nowel („Modelka” 1913[10], „Ofiara krwi”[11], „Nina”[12], „Kobiety biblijne”[13], utwory dramatyczne („Bój o słońce” 1916, „Madonna z Mantui” 1923)[14]. Wydał również tomik poezji „Morze cudowne morze”[15].
Z autorem polemizowała m.in. Zofia Starowieyska-Morstinowa na łamach Przeglądu Powszechnego[16]. Tadeusz Boy-Żeleński doceniał utwory Guranowskiego w „Ku czemu Polska idzie...”[17].
Od 26 czerwca 1904 był mężem Kazimiery z Rotterów[1] (1885–1958), z którą miał dwóch synów: Zbigniewa (1905–1968)[3] i Lecha (1920–1960).
Zmarł 10 października 1952[18] w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera Y-3-11)[3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (29 kwietnia 1925)[5]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Mieczysław Jan Guranowski M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-03-11].
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 239. [dostęp 2023-03-11].
- ↑ a b c Cmentarz Stare Powązki: JULJAN GURANOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-03-11].
- ↑ Prasa żydowska w Łodzi, jej wydawcy i dziennikarze. [online], baedeker łódzki, 11 sierpnia 2018 [dostęp 2023-03-11].
- ↑ a b M.P. z 1925 r. nr 102, poz. 438 „za skuteczną obronę mienia państwowego i zasługi na polu organizacji urzędów państwowych”.
- ↑ Inwentarz archiwum Słownika Pracowników Książki Polskiej [dostęp 2023-03-11].
- ↑ Guranowski [online], www.gutenberg.czyz.org [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ Wydawnictwo Jan Fiszer 1912 Świat realny i jego stosunki doskonale podpatrzone i odtworzone. Opowieść toczy się na żywo, Wspomniana w Biesiada literacka 1912 nr. 44.
- ↑ Instytut wydawniczy „Bibljoteka Polska”, 1928. 200 s.
- ↑ „Modelka” Warszawa, Nakładem Wydawnictwa J. Rzepecki, 1913.
- ↑ „Ofiara krwi” Warszawa, Nakładem księgarni F. Hoesicka, 1925. 192 s.
- ↑ Drukowana m.in. „Gońcu Warszawskim” w 1904 r. oraz w „Gońcu Częstochowskim” w 1908 r.
- ↑ Warszawa Wydawnictwo Gebethner i Wolff 1932.
- ↑ Warszawa 1923. Stowarzyszenie Pracowników Księgarskich.
- ↑ Morze i Żagle w poezji Polskiej
- ↑ Przegląd powszechny ROK: XLIX Tom 196. Październik Listopad Grudzień 1932 Kraków http://www.przegladpowszechny.pl/archiwum_content/pdfs/1929/184.pdf
- ↑ Tadeusz BOY Żeleński - Ksiądz Pirożyński [online], niniwa22.cba.pl [dostęp 2017-11-25].
- ↑ Guranowski Mieczysław data śmierci 10.10.1952 » Zmarły « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2023-03-11] (pol.).