Mieczysław Józef Wilczewski
Mieczysław Józef Wilczewski (ur. 2 lutego 1895, zm. 5 grudnia 1957 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej i Polskich Sił Zbrojnych.
 podpułkownik dyplomowany saperów
| |
| Data urodzenia |
2 lutego 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 grudnia 1957 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
6 Batalion Pancerny |
| Stanowiska |
szef sztabu |
| Główne wojny i bitwy | |
Życiorys edytuj
Mieczysław Józef Wilczewski był oficerem saperów armii rosyjskiej w I wojnie światowej[1]. Służył w I Korpusie Polskim generała Dowbor-Muśnickiego[1]. W oddziałach wielkopolskich służył podczas wojny polsko-bolszewickiej[2].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 64. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. W latach 1923–1926 pełnił służbę w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając na ewidencji 7 pułku saperów w Poznaniu[3]. 1 grudnia 1924 został awansowany na stopień majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 15. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[4]. Z dniem 25 października 1926 został przeniesiony z Departamentu V Inżynierii i Saperów MSWojsk. do kadry oficerów inżynierii i saperów z równoczesnym przeniesieniem służbowym do francuskiej Wyższej Szkoły Wojennej (École supérieure de guerre) w Paryżu na dwuletni kurs normalny[5]. Po powrocie do kraju został przydzielony na trzy miesiące do Oddziału III Sztabu Głównego. Z dniem 15 września 1930 został przeniesiony z 37 pułku piechoty w Kutnie do Doświadczalnej Grupy Pancerno-Motorowej w Warszawie na stanowisko dowódcy[6][7]. Z dniem 1 września 1931 został przeniesiony do 3 pułku pancernego w Modlinie. W październiku tego roku powierzono mu pełnienie obowiązków zastępcy dowódcy 3 pułku pancernego w Modlinie[8][9]. 9 grudnia 1932 został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 20 Dywizji Piechoty w Baranowiczach[10]. 27 czerwca 1935 awansował na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 i 5. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów. Dowodził 6 batalionem pancernym we Lwowie. 28 listopada 1936 inspektor armii, generał dywizji Tadeusz Piskor wystawił mu następującą opinię: „bardzo szybko wszedł w dowodzenie i opanował baon bardzo dobrze. Zdecydowany, energiczny, czuć w baonie jego rękę. W urządzeniu – dużo starania. Ogólnie potwierdzam opinie 1933, 1934, 1935 – bardzo dobry”[11]. Komendant Szkoły Podchorążych Saperów w Warszawie od 1938. Szef sztabu Grupy Operacyjnej „Piotrków” i dowództwa obrony Modlina w wojnie obronnej 1939[2]. Dostał się do niewoli niemieckiej, a po zakończeniu wojny służył w Dowództwie Saperów 2 Korpusu we Włoszech[2].
Po demobilizacji zamieszkał w Wielkiej Brytanii w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunnerbury (Acton Town)[2]. Był odznaczony wieloma orderami polskimi i zagranicznymi[2]>.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Bielski 1991 ↓, s. 416.
- ↑ a b c d e Bielski 1991 ↓, s. 417.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20, 886, 907.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 20, 810, 829.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 20 października 1926 roku, s. 366.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 211.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych ..., s. 28.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 324, 349.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249, 733.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 424.
- ↑ Opinie podpułkowników saperów za 1938 rok, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/120, s. 371.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2017-02-22].
- Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2017-02-22].
- Rocznik Oficerski 1932. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1932. [dostęp 2017-02-22].
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931.
- Mieczysław Bielski, Relacja szefa sztabu Grupy Operacyjnej „Piotrków” ppłk. dypl. Mieczysława Wilczewskiego z udziału w kampanii wrześniowej 1939 r., Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 1-2 (131-132), Warszawa 1990.
- Mieczysław Bielski: Grupa Operacyjna „Piotrków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1991, s. 416-417. ISBN 83-11-07836-X.