Mieczysław Zatłokal
Mieczysław Jerzy Zatłokal (ur. 1 stycznia 1896 w Lanckoronie, zm. 26 października 1927 w Poznaniu) – major dyplomowany Wojska Polskiego.
 major dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
26 października 1927 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914-1927 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
27 Dywizja Piechoty |
| Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Mieczysław Jerzy Zatłokal urodził się 1 stycznia 1896 roku w Lanckoronie. W 1914 ukończył z odznaczeniem C. K. Gimnazjum w Brzeżanach (w jego klasie był m.in. Tadeusz Osostowicz, także późniejszy oficer Wojska Polskiego)[1]. Od 1911 roku działał czynnie w Związku Strzeleckim[2]. W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 2 Pułku Piechoty. 26 maja 1915 roku został awansowany na chorążego, a 1 kwietnia 1916 roku na podporucznika[3].
Po zakończeniu wojny z bolszewikami pełnił służbę w 6 pułku Strzelców Podhalańskich w Stryju. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 276. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był wówczas 6 pułk piechoty Legionów w Wilnie[4].
Od 3 listopada 1922 roku do 15 października 1923 roku był słuchaczem II Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie na stanowisko szefa Oddziału IV. Z dniem 15 października 1924 roku został przydzielony do 27 Dywizji Piechoty w Kowlu na stanowisko szefa sztabu[5]. 1 grudnia tego roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 78. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W październiku 1925 roku został przeniesiony do 19 pułku piechoty we Lwowie na stanowisko dowódcy I batalionu[7]. W styczniu 1927 roku został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu na stanowisko szefa Oddziału Wyszkolenia.
26 października 1927 roku, w majątkach w Ławicy, w czasie forsowania przeszkody podczas biegu myśliwskiego 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich, został przygnieciony przez własnego konia „Marta”. Zmarł tego samego dnia o godz. 18.00 w 7 Szpitalu Okręgowym w Poznaniu[8][9].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości pośmiertnie
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie[10][11].
Przypisy edytuj
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1912/13. Brzeżany: 1912, s. 94.
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 15.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 41.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 110 z 15 października 1924 roku, s. 612.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 734.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 110 z 23 października 1925 roku, s. 591.
- ↑ Tragiczna śmierć Majora S.G. Zatłokala. „Żołnierz Wielkopolski”. 51-52 (265-266), s. 1, 1927-10-30. Poznań.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928 roku, s. 13.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 83.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 9 z 14 kwietnia 1922 roku, s. 315.
Bibliografia edytuj
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Mieczysław Zatłokal. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2017-01-21].