Miguel Barnet Lanza (ur. 28 stycznia 1940 w Hawanie) – kubański poeta, pisarz i etnograf.

Pochodził z wpływowej kubańskiej rodziny pochodzenia katalońskiego, część dzieciństwa spędził w Atlancie, dzięki czemu płynnie mówi po angielsku. Studiował antropologię na Uniwersytecie w Hawanie, pod kierunkiem Fernando Ortiza Fernándeza.

Zadebiutował w 1963 roku zbiorem poezji La piedrafina y el pavorreal (Klejnot i paw). Szeroki rozgłos uzyskały jego powieści, zwłaszcza wydana w 1966 roku Biografía de un cimarrón (Biografia niewolnika) oraz trzy lata późniejsza Canción de Rachel (Pieśń Rachel). W powieści Biografía de un cimarrón wykorzystał metodę, znaną z działalności etnograficznej, w 1963 roku przeprowadził serię wywiadów z byłym niewolnikiem Estebanem Montejo (1860-1965), a następnie zredagował materiał nadając mu formę powieści autobiograficznej. Powieść została przetłumaczona na liczne języki, na jej podstawie powstała kompozycja muzyczna El Cimarrón autorstwa Hansa Wernera Henze z librettem Hansa Magnusa Enzensbergera.

W 1994 został laureatem kubańskiej nagrody literackiej Premio Nacional de Literatura de Cuba.

Twórczość

edytuj
  • Biografia niewolnika (Biografía de un cimarrón, 1966, przekład na język polski Helena Czajka, 1972)
  • Canción de Rachel (1969)
  • Gallego (1983)
  • La vida real (1986)
  • Oficio de ángel (1989)

Poezja

edytuj
  • La piedrafina y el pavorreal (1963)
  • Isla de güijes (1964)
  • La sagrada familia (1967)
  • Orikis y otros poemas (1980)
  • Carta de noche (1982)
  • Viendo mi vida pasar (antologia, 1987)
  • Mapa del tiempo (1989)
  • Poemas chinos (1993)
  • Con pies de gato (antologia, 1993)
  • Actas del final (2000)
  • Gioco Comune,(2005)

Źródła

edytuj