Mikołaj Czarnecki, Mykoła Czarnecki CSsR (ur. 14 grudnia 1884 w Siemakowcach, zm. 2 kwietnia 1959 we Lwowie) – błogosławiony Kościoła katolickiego, redemptorysta, profesor filozofii i teologii dogmatycznej, biskup tytularny Lebedus.

Mikołaj Czarnecki
Mykoła Czarnecki
Biskup Lebedus
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1884
Siemakowce, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1959
Lwów, USRR, ZSRR

Miejsce pochówku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie, Cerkiew św. Jozafata we Lwowie, ?

Wizytator apostolski dla wiernych Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-słowiańskiego w diecezjach: łuckiej, pińskiej, podlaskiej, wileńskiej i lubelskiej
Okres sprawowania

1931–1939

Egzarcha Wołynia, Podlasia i Polesia Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego
Okres sprawowania

1939

Wyznanie

katolickie

Kościół

Kościół katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego

Inkardynacja

CSsR

Prezbiterat

2 października 1909

Chirotonia biskupia

2 lutego 1931

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

2 lutego 1931

Konsekrator

Grzegorz Chomyszyn

Współkonsekratorzy

Giovanni Mele
Piotr Franciszek Buczys

Błogosławiony
Mikołaj Czarnecki
biskup męczennik
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 grudnia 1884
Siemakowce

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1959
Lwów

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

27 czerwca 2001
Lwów
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

28 czerwca

Szczególne miejsca kultu

Lwów, Horodło

Życiorys edytuj

Pochodził z wielodzietnej rodziny chłopskiej wyznania greckokatolickiego. W młodości uczył się w Kolegium św. Mikołaja w Stanisławowie. Od 1903 roku przebywał na studiach w Rzymie, które ukończył doktoratem z teologii. 2 października 1909 roku został wyświęcony na kapłana.

Od 1910 roku był wykładowcą seminarium duchownego w Stanisławowie. W 1919 roku wstąpił do zakonu redemptorystów. Od 1926 roku jako kapłan greckokatolicki uczestniczył w misji wśród prawosławnych na Wołyniu.

Wykładał w Papieskim Seminarium Wschodnim w Dubnie, organizował parafie neounickie oraz uczestniczył w zakładaniu klasztoru redemptorystów w Kowlu. W 1931 roku papież Pius XI mianował go biskupem tytularnym Lebedus oraz wizytatorem apostolskim na Wołyniu i Podlasiu dla wiernych obrządku bizantyjsko-słowiańskiego. W tym samym roku Mikołaj Czarnecki przyjął sakrę biskupią z rąk biskupa stanisławowskiego, Grzegorza Chomyszyna. W 1939 roku arcybiskup lwowski, Andrzej Szeptycki mianował go egzarchą Wołynia, Podlasia i Polesia.

W 1939 roku biskup Mikołaj Czarnecki zmuszony został do zrezygnowania z pełnionych funkcji i opuszczenia Wołynia. Osiadł w klasztorze redemptorystów we Lwowie. Powrócił do pracy naukowej. Od 1941 roku był wykładowcą: filozofii, psychologii i teologii moralnej na Akademii Teologicznej we Lwowie.

W 1945 roku został aresztowany przez władze sowieckie i uwięziony. W latach 1946–1956 przebywał w łagrach na Syberii. Ze względu na zły stan zdrowia został zwolniony z katorgi i wrócił do Lwowa, gdzie do końca życia w miarę możliwości pełnił posługę duszpasterską i biskupią.

Pochowany został na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. W Polsce cząstka jego relikwii przechowywana jest w neounickiej cerkwi św. Mikołaja w Horodle.

Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 27 czerwca 2001 roku we Lwowie w grupie 27 nowomęczenników greckokatolickich[1].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj