Mikołaj Osiński
Mikołaj Osiński herbu Radwan (ur. 10 grudnia 1885 w Kijowie, zm. 18 września 1973 w Warszawie[1]) – polski żeglarz, bojerowiec, nestor polskiego żeglarstwa, trener regatowy, działacz społeczny.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 grudnia 1885 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 września 1973 |
| Zawód, zajęcie |
żeglarz, bojerowiec, trener regatowy, działacz społeczny |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 10 grudnia 1885 w Kijowie, w rodzinie Józefa i Michaliny z Janiszewskich. Ukończył szkołę handlową w Kijowie i akademię wojskową w Czugujewie[2]. Od 1909 był oficerem zawodowym wojska rosyjskiego. Uczestnik I wojny światowej, ranny. W latach 1919–1932 służył w Wojsku Polskim (major w stanie spoczynku)[2].
Żeglowanie rozpoczął ok. 1900 na Dnieprze w okolicach Kijowa na własnoręcznie zbudowanym slupie gaflowym. W ciągu życia uprawiał zarówno żeglarstwo regatowe, turystyczne (śródlądowe i morskie) oraz bojerowe od 1903. Potem żeglował po Morzu Czarnym i Bałtyckim (także na bojerach). Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przyjechał do kraju i zajął się pracą szkoleniową wśród młodzieży, zarówno na morzu, jak i wodach śródlądowych. Uprawiał też żeglarstwo lodowe. W 1919 był jednym z pierwszych sportowców sekcji żeglarskiej Wojskowego Klubu Wioślarskiego[3]. Członek założyciel Polskiego Związku Żeglarskiego[2].
Opracował i wydał pierwszy polski podręcznik bojerowy pt. Krótki podręcznik jachtingu lodowego, wydany powtórnie po II wojnie światowej pt. Żeglarstwo lodowe.
Po wojnie pozostawał w reaktywowanym Yacht Klubie Polski, żeglując do ostatnich lat życia na jachcie typu rambler. W 1969 wystartował na ostatnich swoich regatach na jeziorze Zegrzyńskim[4].
Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 191-1-12)[5].
Publikacje edytuj
- Osiński M., Krótki podręcznik jachtingu lodowego. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1939.
- Osiński M., Żeglarstwo lodowe. Warszawa: Główny Komitet Kultury Fizycznej, 1951.
Rodzina edytuj
Od 7 stycznia 1911 był mężem Henryki z Kossowskich (1893–1973) h. Dołęga. Mieli córkę Alinę po mężu Horodyska (ur. 1922)[1][2][5].
Ordery i odznaczenia[2] edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Mikołaj Osiński h. Radwan [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2020-10-15].
- ↑ a b c d e Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 223. [dostęp 2021-08-26].
- ↑ Jacht, który opłynął biegun północny [online], www.sportowahistoria.pl [dostęp 2020-10-15].
- ↑ Mikołaj Osiński, [w:] Żagle, nr 11/1973, s. 2.
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: WŁADYSŁAW HORODYSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-08-26].