Minóg grecki, minog grecki[3] (Caspiomyzon hellenicus) – gatunek europejskiego, słodkowodnego, pasożytniczego bezżuchwowca z rodziny minogowatych (Petromyzontidae). Dawniej zaliczano go do rodzaju Eudontomyzon obecnie umieszczany jest w rodzaju Caspiomyzon[4][5].

Minóg grecki
Caspiomyzon hellenicus
(Vladykov, Renaud, Kott & Economidis, 1982)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

bezżuchwowce

Gromada

Petromyzontida

Rząd

minogokształtne

Rodzina

minogowate

Rodzaj

Caspiomyzon

Gatunek

minóg grecki

Synonimy
  • Eudontomyzon hellenicus Vladykov, Renaud, Kott & Economidis, 1982[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania edytuj

Endemit, występuje wyłącznie w Grecji, w trzech potokach w dorzeczu rzeki Struma[4]. Gatunek krytycznie zagrożony wyginięciem[2].

Dawniej zaliczano do tego gatunku również populację żyjącą w dorzeczu rzeki Louros w północno-zachodniej Grecji, lecz obecnie jest ona wyróżniana jako odrębny gatunek – Eudontomyzon graecus[4].

Budowa ciała edytuj

Osiąga 10–16 cm długości całkowitej i do 7,5 g masy. Wzdłuż tułowia od 53 do 63 miomerów. Procentowe proporcje długości poszczególnych części ciała są następujące: odcinek przedskrzelowy 8,4–13,1% długości całkowitej ciała, odcinek skrzelowy 9,5–12,4%, tułów 46,4–54,7%, ogon 26,2–33%, oko 1,3–2,1%, pysk 4,4–8,9%. Średnica [jelito|jelita wynosi 0,05–0,1 cm. Płetwa ogonowa jest zaokrąglona[4].

Ubarwienie grzbietu i boków dorosłego, zakonserwowanego, osobnika jest szare, zaś brzucha jasnobrązowe. Płetwa ogonowa szara do czarnej[4].

Biologia i ekologia edytuj

Tryb życia edytuj

Żyje w płytkich, przejrzystych i dość szybko płynących potokach o żwirowym, częściowo kamienistym i częściowo porośniętym roślinnością dnie. Ślepice żyją zagrzebane w bogatym w detrytus piaszczystym bądź gliniastym dnie. Osobniki dorosłe są spotykane na głębokości 25–75 cm w miejscach o dnie mulistym, zwłaszcza wśród zatopionych korzeni i roślin wodnych[4].

Gatunek krótko żyjący. Metamorfoza odbywa się w grudniu a osobniki dorosłe żyją tylko 3–4 miesiące[4].

Odżywianie edytuj

W przeciwieństwie do większości minogów nie jest gatunkiem pasożytniczym. Ślepice żywią się detrytusem, zaś osobniki dorosłe są filtratorami żywiącymi się planktonem w tym glonami[4].

Rozród edytuj

Tarło odbywa się w okresie od grudnia do maja[4].

Zagrożenie i ochrona edytuj

Głównymi zagrożeniami są zanieczyszczenie wód oraz zabudowa hydrotechniczna[4].

Przypisy edytuj

  1. V.D. Vladykov, C.B. Renaud, E. Kott & P.S. Economidis. A new nonparasitic species of holarctic lamprey, genus Eudontomyzon Regan 1911 (Petromyzontidae), from Greece. „Canadian Journal of Zoology”. 60 (11), s. 2898, 1982. DOI: 10.1139/z82-367. (ang.). 
  2. a b A.J. Crivelli, Caspiomyzon hellenicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2017-3 [dostęp 2018-03-03] (ang.).
  3. Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7.
  4. a b c d e f g h i j Eudontomyzon hellenicus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 28 czerwca 2016]
  5. W. N. Eschmeyer: Catalog of Fishes electronic version (30 January 2018). California Academy of Sciences. [dostęp 2018-02-26]. (ang.).