Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju

ministerstwo w Polsce

Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju (MIR) – polski urząd administracji rządowej istniejący w latach 2013–2015 obsługujący ministra właściwego do spraw czterech działów administracji rządowej: rozwój regionalny; budownictwo, lokalne planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo; gospodarka morska; transport.

Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju
Ilustracja
Państwo

 Polska

Data utworzenia

27 listopada 2013

Data likwidacji

16 listopada 2015

Siedziba

Warszawa

Minister

Maria Wasiak

Sekretarz stanu

Paweł Olszewski
Waldemar Sługocki

Adres
ul. Wspólna 2/4
00-926 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju”
Ziemia52°13′43,2″N 21°01′12,7″E/52,228667 21,020194
Strona internetowa

Ministerstwo zostało utworzone 27 listopada 2013 w drodze włączenia do dotychczasowego Ministerstwa Rozwoju Regionalnego komórek organizacyjnych dotychczasowego Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej[1]. Ministerstwo zostało zlikwidowane, a na jego miejsce 8 grudnia 2015 r. (z mocą obowiązującą od 16 listopada 2015) utworzono Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa (działy budownictwo, lokalne planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo; transport), Ministerstwo Rozwoju (dział rozwój regionalny) oraz Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej (dział gospodarka morska).

Ostatnie kierownictwo edytuj

  • Maria Wasiak (bezpartyjna) – minister infrastruktury i rozwoju od 22 września 2014
  • Waldemar Sługocki (PO) – sekretarz stanu od 7 stycznia 2015
  • Paweł Olszewski (PO) – sekretarz stanu i pełnomocnik Rządu ds. regulacji i harmonizacji obszaru bezpieczeństwa transportu i ruchu drogowego od 12 maja 2015, pełnomocnik Rządu ds. zarządzania infrastrukturą drogową od 1 czerwca 2015
  • Dorota Pyć – podsekretarz stanu od 28 listopada 2013
  • Iwona Wendel – podsekretarz stanu od 28 listopada 2013
  • Marceli Niezgoda (PSL) – podsekretarz stanu od 28 listopada 2013
  • Paweł Orłowski (PO) – podsekretarz stanu od 28 listopada 2013
  • Sławomir Żałobka – podsekretarz stanu od 9 lutego 2015
  • Adam Wojtaś – dyrektor generalny

Struktura organizacyjna edytuj

  • Gabinet Polityczny Ministra
  • Departament Budownictwa
  • Departament Budżetu Infrastruktury
  • Departament Budżetu Rozwoju
  • Departament Certyfikacji i Desygnacji
  • Departament Dróg i Autostrad
  • Departament Europejskiego Funduszu Społecznego
  • Departament Gospodarki Nieruchomościami
  • Departament Informacji i Promocji
  • Departament Informatyki
  • Departament Konkurencyjności i Innowacyjności
  • Departament Kontroli
  • Departament Koordynacji Strategii i Polityk Rozwoju
  • Departament Koordynacji Wdrażania Funduszy Unii Europejskiej
  • Departament Lotnictwa
  • Departament Mieszkalnictwa
  • Departament Orzecznictwa I
  • Departament Orzecznictwa II
  • Departament Polityki Przestrzennej
  • Departament Prawny
  • Departament Programów Infrastrukturalnych
  • Departament Programów Pomocowych
  • Departament Programów Ponadregionalnych
  • Departament Rozwoju Cyfrowego
  • Departament Systemu Wdrażania Programów Infrastrukturalnych
  • Departament Transportu Drogowego
  • Departament Transportu Kolejowego
  • Departament Transportu Morskiego i Bezpieczeństwa Żeglugi
  • Departament Wsparcia Projektów Partnerstwa Publiczno-Prywatnego
  • Departament Współpracy Międzynarodowej
  • Departament Współpracy Terytorialnej
  • Biuro Administracyjne
  • Biuro Dyrektora Generalnego
  • Biuro Ministra
  • Biuro Zarządzania Kryzysowego i Ochrony Informacji Niejawnych
  • Biuro Zarządzania Zasobami Ludzkimi
  • Sekretariat Krajowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego

Źródło: M.P. z 2013 r. poz. 1038

Organy podległe lub nadzorowane edytuj

Źródło: Dz.U. z 2013 r. poz. 1391

Siedziby resortu komunikacji edytuj

W latach 1918–1931 siedzibą resortu komunikacji był wybudowany w 1827 budynek mieszczący się na rogu ul. Nowy Świat 14 i al. 3 Maja (obecnie al. Jerozolimskie), w którym wcześniej – po powstaniu listopadowym – zlokalizowana była Izba Obrachunkowa a następnie w okresie I wojny światowej (1915–1918) niemiecka Kolej Przewozów Wojskowych, Dyrekcja Generalna Warszawa (Militäreisenbahn – Generaldirektion Warschau). W latach 1947–1951 w tym miejscu powstała siedziba KC PZPR, nazywana też Domem Partii lub Białym Domem, obecnie Centrum Bankowo-Finansowe.

W 1932 w większości (w dotychczasowym miejscu pozostało do 1939 szereg komórek organizacyjnych resortu) przeniesiono się do wybudowanego w latach 1929–1931 dla Ministerstwa Robót Publicznych gmachu według projektu Rudolfa Świerczyńskiego przy ul. Chałubińskiego 4/6, w którym resort zmieniając niejednokrotnie swoją nazwę i kompetencje mieści się do dnia dzisiejszego, z przerwą na okres II wojny światowej, w którym budynek stanowił jedno z centrum zarządzania okupacyjnej Dyrekcji Kolei Wschodnich (Ostbahn-Betriebsdirektion) (1939–1940), a następnie Dyrekcji Rejonowej Kolei Wschodnich (Ostbahn-Bezirksdirektion) (1940–1945).

5 października 1939 przy budynku na ul. Nowy Świat planowany był przez grono osób skupionych wokół gen. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego, zamach na Adolfa Hitlera, który nie został zrealizowany[2]. W latach 1948–1950 kompleks gmachów znacznie rozbudowano według projektu Bohdana Pniewskiego. Część wysokościową można uznać za pierwszy wieżowiec wybudowany w Warszawie jak i prawdopodobnie w całym kraju po II wojnie światowej. W latach 1951–1956 na trzynastym piętrze budynku było zainstalowanych 12 nadajników zagłuszających wybrane rozgłośnie na falach krótkich. W okresie 1945–2000 z tego budynku zarządzano też Polskimi Kolejami Państwowymi. Obecnie mieści się tam również Główna Biblioteka Komunikacyjna.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Dz.U. z 2013 r. poz. 1390
  2. Emilia Kunikowska: Hitler przemknął im koło nosa, [w:] „Polityka” z 28 września 2011, s. 56–58

Linki zewnętrzne edytuj