Minuskuł 135
Minuskuł 135 (według numeracji Gregory-Aland), ε 1000 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z X wieku[2]. Zawiera marginalia. Przechowywany jest w Rzymie.
| Data powstania |
X wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
135 |
| Zawartość |
Ewangelie |
| Język | |
| Rozmiary |
24,5 × 20,2 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
V |
| Miejsce przechowywania |
Opis rękopisu edytuj
Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii na 174 pergaminowych kartach (24,5 cm na 20,2 cm)[2]. Pergamin jest gruby. Pierwszych 26 kart kodeksu, z tekstem Mt 1,1-20,12, zostało uzupełnionych w XV wieku na papierze[3][4].
Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, w 25 linijkach na stronę[2]. Atrament jest koloru brunatnego, inicjały pisane są czarnym kolorem[3]. Scrivener charakter pisma ocenił na elegancki[4].
Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziałów), których numery podano na marginesie. W górnym marginesie podano τιτλοι (tytuły) rozdziałów. Zastosowano też podział według mniejszych jednostek – sekcji Ammoniusza (w Marku 241). Sekcje Ammoniusza nie zostały opatrzone odniesieniami do kanonów Euzebiusza. Ponadto przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια (spis treści)[4][3].
Zawiera ilustracje, na końcu każdej Ewangelii podano liczbę wierszy[3].
Tekst edytuj
Grecki tekst Ewangelii reprezentuje tekst bizantyński. Aland zaklasyfikował go do kategorii V[5]. Według Claremont Profile Method reprezentuje standardowy tekst bizantyjski.
Tekst Pericope adulterae (Jan 7,53-8,11) umieszczony został na końcu Ewangelii Jana[4].
Historia edytuj
Paleograficznie datowany jest na wiek XI[2]. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Scholz. Andreas Birch przeglądał kodeks w 1782[6]. William Hatch opublikował facsimile kodeksu w 1951[7].
Obecnie przechowywany jest w Bibliotece Watykańskiej (Vat. gr. 365) w Rzymie[2].
Nie jest cytowany w naukowych wydaniach Novum Testamentum Graece Nestle–Alanda (NA26, NA27)[8].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 53.
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 47.
- ↑ a b c d C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 157.
- ↑ a b c d F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 212.
- ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 138. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 156.
- ↑ W. Hatch, Facsimiles and descriptions of minuscule manuscripts of the New Testament (Cambridge, Massachusetts, 1951), s. XXVII, XLIII.
- ↑ Eberhard et Erwin Nestle: Novum Testamentum Graece. communiter ediderunt: B. et K. Aland, J. Karavidopoulos, C. M. Martini, B. M. Metzger. Wyd. 27. Stuttgart: Deutsche Bibelgesellschaft, 2001, s. 58*–59*, 705. ISBN 978-3-438-05100-4.
Linki zewnętrzne edytuj
- INTF: Kodeks 135 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-06-06].