Mira Alečković
Mira Alečković (ur. 2 lutego 1924 w Nowym Sadzie, zm. 27 lutego 2008 w Belgradzie) – serbska poetka i powieściopisarka.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
serbska |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodziła się 2 lutego 1924 roku w Nowym Sadzie[1][2]. Ukończyła slawistykę w Uniwersytecie w Belgradzie, po czym kontynuowała naukę na Sorbonie[1]. Przed II wojną światową angażowała się w działalność ruchów lewicowych, a w trakcie wojny należała do Narodowej Armii Wyzwolenia Jugosławii[2]. Jej mężem był malarz Sava Nikolić; małżeństwo miało trójkę dzieci[1].
Pisała poezję i powieści, a także książki dla dzieci[1]. Współzałożyła magazyn dla dzieci „Zmaj”, który następnie prowadziła jako redaktor naczelna przez 40 lat[1]. Rozgłos przyniosła jej poezja i pieśni partyzanckie[2]. Jej twórczość znalazła się w szkolnych podręcznikach, a także została przetłumaczona na 20 języków[1].
Została wyróżniona m.in. Orderem Narodowym Legii Honorowej IV i V klasy oraz Orderem Narodowym Lwa[1].
Zmarła 27 lutego 2008 roku w Belgradzie[1].
Twórczość edytuj
Za źródłem[1]:
Poezja edytuj
- 1946: Zvezdane balade
- 1949: Dani razigrani
- 1949: Tri proleća
- 1952: Tragovi bez stopa
- 1955: Pionirsko proleće
- 1956: Prijatelji
- 1957: Lastavica
- 1963: Srebrni voz
- 1970: Sunčani soliteri
- 1972: Da život bude ljubav
- 1975: Sanjalica
- 1980: Ne mogu bez snova
- 1981: Zatečena u ljubavi
- 1982: Staza srebrom izvezena
- 1989: Zvezdane balade
Powieści edytuj
- 1953: Srebrna Kosa
- 1960: Zbogom velika tajno
- Zašto grdiš reku?
- Jutro