Miriam (postać biblijna)

księzniczka

Miriam – siostra Mojżesza i Aarona.

Miriam
ilustracja
Występowanie

Księga Wyjścia
Księga Liczb
Księga Powtórzonego Prawa
1 Księga Kronik
Księga Micheasza

Rodzina
Ojciec

Amram

Matka

Jokebed

Rodzeństwo

Aaron, Mojżesz

Miriam obserwuje małego Mojżesza (obraz z 1900 r.)
Miriam z Izraelitkami śpiewa Pieśń morza i tańczy po przekroczeniu Morza Czerwonego (Chludov Psalter)
Miriam wychwalająca Jahwe z relacji Wj 15:19 (Tomić Psalter)

Dzieło Miriam edytuj

Czuwała nad losem swego brata – Mojżesza, gdy ten płynął w koszyczku z sitowia po wodach Nilu. Kiedy córka faraona, Termutis, ujrzała niemowlę, wzruszyły ją łzy małego chłopczyka. Wtedy Miriam, która przyglądała się wszystkiemu zza krzewów, odważnie zaproponowała księżniczce znalezienie kobiety, która wykarmi maleństwo. Córka faraona zgodziła się, a siostra Mojżesza przyprowadziła swoją (i jego) matkę Jokebed (Wj 2,1-10).

Potem, gdy jej brat wrócił z kraju Madianitów (Wj 2,11-22), aby wyprowadzić naród Izraela z niewoli egipskiej, wspierała go i opiekowała się Izraelitami na czas jego wizyt wraz z Aaronem u faraona.

Miriam prorokinią edytuj

Gdy Jahwe przeprowadził naród wybrany przez Morze Czerwone (Wj 13,17-Wj 14,31), Mojżesz z mężczyznami, a potem i Miriam z kobietami zainicjowali pieśń dziękczynną (inaczej Pieśń morza) ku czci Jahwe, chwaląc Go za wielką potęgę. Miriam później została w związku z tym nazwana prorokinią (Wj 15,20).

Śmierć edytuj

Według Biblii Miriam zmarła w miejscowości Kadesz, leżącej na pustyni Synaj (Księga Liczb 20:1).

Miriam zmarła podczas wędrówki do Ziemi Obiecanej z Egiptu, w czasie gdy lud stanął u granic krainy Idumejczyków. Podczas wyjścia z Egiptu miała ona lat 40 (Józef Flawiusz DDIk4-77).

Źródło Miriam edytuj

Źródło Miriam (zwane też studnią Miriam) było, wedle tradycji hagadycznej, cudownym źródłem, które wybiło po uderzeniu przez Mojżesza laską w skałę w czasie wędrówki Izraelitów przez pustynię. Mając kształt kulistego kamienia miało towarzyszyć Żydom podczas całej wędrówki, tocząc się z ludem[1][2], a dar ten przypisywano zasługom Miriam. Po jej śmierci, a przed wejściem Izraelitów do Ziemi Obiecanej, źródło zniknęło. Zostało ukryte w Jeziorze Galilejskim[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Rafał Żebrowski: Źródło (Studnia) Miriam. jhi.pl. [dostęp 2018-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-13)].
  2. Bella Szwarcman-Czarnota: Śmierć i woda. opoka.org.pl, 2012-07-04. [dostęp 2018-10-12].