Wikipedia

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982

Wydarzenie piłkarskie

XII Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej – odbyły się w dniach 13 czerwca – 11 lipca 1982 roku w Hiszpanii. Były to pierwsze finały, na których wystąpiły 24 zespoły. Decyzję o zwiększeniu liczby reprezentacji uczestniczących w finałach spowodowało spopularyzowanie telewizji. Maskotką Mistrzostw Świata 1982 była uśmiechnięta pomarańcza Naranjito ubrana w strój reprezentacji gospodarza z piłką w ręce. W turnieju zadebiutowały reprezentacje Algierii, Hondurasu, Kamerunu, Kuwejtu i Nowej Zelandii.

Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982
Copa del Mundo de Fútbol – España 82
1978 1986
Ilustracja
Dyscyplina

piłka nożna

Organizator

UEFA

Szczegóły turnieju
Gospodarz

 Hiszpania

Otwarcie

13 czerwca 1982, Barcelona

Zamknięcie (finał)

11 lipca 1982, Madryt

Liczba drużyn

24 (z 6 konfederacji)

Liczba aren

16 (w 14 miastach)

I miejsce

 Włochy

II miejsce

 Niemcy

III miejsce

 Polska

Statystyki turnieju
Liczba meczów

52

Liczba bramek

146 (2,81 na mecz)

Oglądalność

2 109 723 (40 572 na mecz)

Król strzelców

Włochy Paolo Rossi ( 6 goli )

Najlepszy zawodnik (MVP)

Włochy Paolo Rossi

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Podsumowanie edytuj

Pierwsza runda edytuj

Zespół reprezentacji Polski zakwalifikował się do rozgrywek, jednak istniały obawy, iż wprowadzony na pół roku przed rozpoczęciem turnieju stan wojenny może źle wpłynąć na postawę piłkarzy. Od zakończenia eliminacji do rozpoczęcia turnieju reprezentacja rozegrała zaledwie jeden oficjalny mecz towarzyski z gospodarzami turnieju przegrany 2:3.

Początek turnieju był dla Polaków zły. Dwa bezbramkowe remisy w meczach z Włochami i Kamerunem spowodowały, iż Polska znalazła się na ostatnim miejscu w grupie. Jednak ostatecznie, w meczu ostatniej szansy Polacy nieoczekiwanie rozgromili Peru 5:1 zdobywając 5 bramek w ciągu 22 minut. Awans z grupy wywalczyli także Włosi, którzy zremisowali wszystkie trzy mecze, a w ostatnim spotkaniu z Kamerunem z trudem obronili korzystny wynik 1:1.

W grupie 2 zmierzyły się reprezentacje: Austrii, Chile, RFN i Algierii. Algierczycy sprawili sensację, pokonując ekipę Niemiec 2:1. Zespół z Maghrebu miałby wielkie szanse wyeliminować ówczesnych mistrzów Europy, jednak zespół RFN pokonał Austrię, która wyszła z grupy z dwoma bramkami więcej od Algierii. Mecz RFN – Austria do dziś budzi wiele kontrowersji. Już przed rozpoczęciem pojedynku wiadomo było, iż wynik 1:0 dla ekipy Niemiec da, kosztem Algierii, awans obydwu walczącym zespołom (ostatnie spotkania grupowe nie były, tak jak dziś, rozgrywane o tej samej porze, dopiero od następnego turnieju w 1986 roku na skutek tychże kontrowersji wprowadzono ten zapis). Gdy po 10 minutach gry padła bramka dla RFN, obie drużyny w zasadzie przestały podejmować jakiekolwiek próby zmiany wyniku, co spowodowało oburzenie nawet wśród części ich kibiców. Mecz ten przeszedł do historii jako Hańba w Gijón.

W grupie 3 grały: Argentyna, która broniła tytułu sprzed 4 lat, Belgia, Węgry i Salwador. Wschodzącą gwiazdą reprezentacji Argentyny był Diego Maradona. Argentyna jednak przegrała w meczu otwarcia mistrzostw z Belgią 0:1. Oba te zespoły zajęły dwa czołowe miejsca w grupie. Węgrzy natomiast pokonując Salwador 10:1 odnieśli najwyższe zwycięstwo w historii mistrzostw i reprezentacji. Jednak to zwycięstwo nie pomogło Węgrom w awansie do kolejnej fazy mistrzostw.

Grupa 4 to rywalizacja pomiędzy ekipami: Anglii, Francji, Czechosłowacji i Kuwejtu. Pierwsze miejsce zajęła Anglia przed Francją. W meczu Francja – Kuwejt, gdy Francuzi zdobyli bramkę, prezes futbolowej federacji Kuwejtu szejk Fahid Al-Ahmad Al-Sabah wdarł się na boisko protestując przeciwko uznaniu bramki. Zdezorientowany radziecki sędzia Myrosław Stupar zmienił swą decyzję i gol nie został zaliczony[1], ta decyzja kosztowała arbitra utratę uprawnień do prowadzenia spotkań międzynarodowych, a Kuwejt i tak przegrał 1:4.[2]

W grupie 5 grały: drużyna gospodarza – Hiszpanii, oraz ekipy Irlandii Północnej, Jugosławii i Hondurasu. Awans do dalszej fazy wywalczyli Hiszpanie i Irlandczycy, ale styl gry ekipy gospodarzy (np. remis z nadspodziewanie dobrze grającym Hondurasem) wzbudził rozczarowanie miejscowych kibiców liczących, iż na swoim terenie ich reprezentacja będzie w stanie odegrać istotną rolę w turnieju.

Grupę 6 tworzyły reprezentacje: Brazylii, Szkocji, Nowej Zelandii i ZSRR. Drużyna Brazylii była uważana za głównego pretendenta do tytułu, ponieważ w drużynie Canarinhos występowało wiele ówczesnych gwiazd (Sócrates, Zico, Paulo Roberto Falcão – znajdują się m.in. na liście FIFA 100). Razem z drużyną Brazylii z grupy wyszła reprezentacja Związku Radzieckiego, która dzięki przewadze dwóch bramek wyprzedziła Szkocję.

Druga runda edytuj

W drugiej rundzie 12 najlepszych ekip zostało podzielonych na 4 grupy po 3 drużyny. Zwycięzcy tych grup uzyskiwali awans do półfinałów.

W grupie A znalazły się Polska, ZSRR i Belgia. Po zwycięstwie z Peru, Polska drużyna „złapała rytm gry”. W meczu z Belgią dobrze grał Zbigniew Boniek, który zdobył 3 bramki zapewniając biało-czerwonym zwycięstwo 3:0. Drużyna ZSRR również pokonała Belgię, ale zaledwie 1:0. Do awansu do czołowej czwórki wystarczał Polakom zatem remis z drużyną radziecką. Z uwagi na trwający stan wojenny, mecz z zespołem ZSRR miał duży wymiar polityczny. Atmosferę podgrzewały dodatkowo, wywieszane na trybunach (nie tylko przez Polaków), transparenty „Solidarności”. Realizatorzy transmisji TVP starali się jednak, by obrazy te nie docierały do widzów w Polsce. Z tego spotkania w pamięci kibiców zapisał się głównie Włodzimierz Smolarek, który w końcowych minutach przetrzymywał piłkę w narożniku boiska, zyskując w ten sposób cenne sekundy. Ostatecznie Polacy utrzymali do ostatniego gwizdka rezultat 0:0, premiujący ich awansem.

W grupie B RFN zmierzyła się z ekipami Hiszpanii i Anglii. Zwycięstwo nad gospodarzami 2:1 i bezbramkowy remis z Anglią, przy jednoczesnym także bezbramkowym wyniku meczu Anglia – Hiszpania, zapewniły sukces ekipie niemieckiej.

W grupie C naprzeciw siebie stanęły Brazylia, Włochy i Argentyna. Argentyńczycy nie byli w stanie obronić tytułu. Przegrali najpierw 2:1 z Włochami, a następnie 3:1 z Brazylią. Diego Maradona, otrzymał w końcówce meczu czerwoną kartkę za brutalny faul. O awansie do półfinału miał przesądzić pojedynek Brazylii i Włoch. Ekipie Canarinhos wystarczał remis. Tymczasem Włosi, pokonali po wyrównanym meczu piłkarzy z Brazylii 3:2. Bohaterem spotkania był Paolo Rossi, który strzelił wszystkie gole dla Squadra Azzura. Piłkarz ten zagrał na mundialu tylko dlatego, że skrócono mu karę dyskwalifikacji za udział w aferze korupcyjnej (tzw. Toto Nero). W grupie D Francja wywalczyła awans pokonując Austrię i Irlandię Północną.

Półfinały edytuj

W półfinale Polacy po raz drugi w tym turnieju zmierzyli się z reprezentacją Włoch. W spotkaniu tym z powodu otrzymania dwóch żółtych kartek nie mógł wystąpić Zbigniew Boniek. Trener Antoni Piechniczek nie zdecydował się na wystawienie w jego miejsce Andrzeja Szarmacha, czołowego strzelca ligi francuskiej. Włosi bez większego trudu pokonali biało-czerwonych 2:0, a obydwa gole strzelił ponownie Paolo Rossi. Po mistrzostwach Paweł Janas tak skomentował ten mecz: „Byliśmy o krok od wielkiego finału. W decydującym meczu z Włochami zagraliśmy słabiej, mieliśmy akurat nie najlepszy dzień i nie udało nam się wykorzystać szansy”[3].

W drugim półfinale Francja zmierzyła się z RFN. W normalnym czasie gry padł remis 1:1. W dogrywce Francuzi prowadzili już 3:1, jednak Niemcom udało się doprowadzić do remisu 3:3. Mecz musiał rozstrzygnąć się po rzutach karnych. W karnych zwyciężyli 5:4 piłkarze RFN, ale ich zwycięstwo przyćmił wcześniejszy brutalny faul ich bramkarza Haralda Schumachera na Francuzie Battistonie. Francuz został odwieziony do szpitala, natomiast Schumacher nie został za ten faul ukarany.

W półfinale RFN – Francja po raz pierwszy w historii turniejów o MŚ doszło do konkursu rzutów karnych.

Mecz o 3. miejsce edytuj

W meczu o 3. miejsce z Francją Polska wygrała 3:2 po golach Andrzeja Szarmacha, Stefana Majewskiego oraz Janusza Kupcewicza. Dla Francji gole zdobyli René Girard i Alain Couriol. Tym samym Polacy powtórzyli osiągnięcie z mundialu 1974, kiedy to w meczu o 3. miejsce pokonali Brazylijczyków.

Finał edytuj

W finale reprezentacja Włoch pokonała RFN 3:1. Bramki dla Włoch strzelali kolejno: Paolo Rossi, Marco Tardelli, Alessandro Altobelli. Honorowe trafienie dla RFN zaliczył w 83. minucie Paul Breitner. Mecz na Estadio Santiago Bernabéu oglądało ponad 90 000 kibiców.

Włosi zdobyli tytuł po raz trzeci. Poprzednio zdobywali go w 1934 i 1938 roku. Włochy zrównały się w liczbie zwycięstw w tej imprezie z Brazylią.

Kwalifikacje edytuj

W eliminacjach wystartowało 109 reprezentacji narodowych z 6 kontynentów. Zapewniony awans miały: Hiszpania   (gospodarze) oraz Argentyna   (obrońcy tytułu).

Zakwalifikowane drużyny:

Azja (AFC)/Oceania (OFC) kwalifikacje

  Kuwejt (debiutant)
  Nowa Zelandia (debiutant)

Ameryka Południowa (CONMEBOL) kwalifikacje

  Brazylia
  Chile
  Peru

Ameryka Północna (CONCACAF) kwalifikacje

  Honduras (debiutant)
  Salwador

Afryka (CAF) kwalifikacje

  Algieria (debiutant)
  Kamerun (debiutant)

Europa (UEFA) kwalifikacje

  RFN
  Austria
  Belgia
  Francja
  ZSRR
  Czechosłowacja
  Węgry
  Anglia
  Jugosławia
  Włochy
  Szkocja
  Irlandia Północna
  Polska

Składy drużyn edytuj

 
Państwa, uczestnicy Mistrzostw Świata w 1982 roku
Osobny artykuł: Mistrzostwa Świata w Piłce Nożnej 1982 (składy).

Stadiony edytuj

Rezultaty edytuj

Pierwsza runda edytuj

Grupa 1 edytuj

Na Mistrzostwach Świata w piłce nożnej w latach 1930-1990

za zwycięstwo przyznawano 2 punkty, za remis 1 punkt, za porażkę punktów nie przyznawano

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  Polska 3 1 2 0 5 1 +4 4
  Włochy 3 0 3 0 2 2 0 3
  Kamerun 3 0 3 0 1 1 0 3
  Peru 3 0 2 1 2 6 -4 2
14 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Włochy   0:0   Polska Estadio Balaidos, Vigo
Widzów: 33 tys.
Sędzia: Michel Vautrot (Francja)
15 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Peru   0:0   Kamerun Estadio Riazor, La Coruña
Widzów: 11 tys.
Sędzia: Franz Wöhrer (Austria)
18 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Włochy  
Conti   18'
 1:1   Peru
Díaz   83'
 Estadio Balaidos, Vigo
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Walter Eschweiler (RFN)
19 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Polska   0:0   Kamerun Estadio Riazor, La Coruña
Widzów: 19 tys.
Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)
22 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Polska  
Smolarek   55'
Lato   58'
Boniek   61'
Buncol   68'
Ciołek   76'
 5:1   Peru
La Rosa   83'
 Estadio Riazor, La Coruña
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Lamberto Rubio Vazquez (Meksyk)
23 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Włochy  
Graziani   60'
 1:1   Kamerun
Mbida   61'
 Estadio Balaidos, Vigo
Widzów: 20 tys.
Sędzia: Bogdan Dotchev (Bułgaria)

Grupa 2 edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  RFN 3 2 0 1 6 3 +3 4
  Austria 3 2 0 1 3 1 +2 4
  Algieria 3 2 0 1 5 5 0 4
  Chile 3 0 0 3 3 8 -5 0
16 czerwca 1982
17:15 UTC+2
RFN  
Rummenigge   67'
 1:2   Algieria
Madjer   54'
Belloumi   68'
 El Molinón, Gijón
Widzów: 42 tys.
Sędzia: Enrique Labo Revoredo (Peru)
17 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Chile   0:1   Austria
Schachner   21'
 Estadio Carlos Tartiere, Oviedo
Widzów: 22,5 tys.
Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)
20 czerwca 1982
17:15 UTC+2
RFN  
Rummenigge   9'   57'   66'
Reinders   81'
 4:1   Chile
Moscoso   90'
 El Molinón, Gijón
Widzów: 42 tys.
Sędzia: Bruno Galler (Szwajcaria)
21 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Algieria   0:2   Austria
Schachner   55'
Krankl   67'
 Estadio Carlos Tartiere, Oviedo
Widzów: 22 tys.
Sędzia: Tony Boskovic (Australia)
24 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Algieria  
Assad   7'   31'
Bensaoula   35'
 3:2   Chile
Neira   59' (k.)
Letelier   73'
 Estadio Carlos Tartiere, Oviedo
Widzów: 16 tys.
Sędzia: Rómulo Méndez (Gwatemala)
25 czerwca 1982
17:15 UTC+2
RFN  
Hrubesch   10'
 1:0   Austria El Molinón, Gijón
Widzów: 41 tys.
Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

Grupa 3 edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  Belgia 3 2 1 0 3 1 +2 5
  Argentyna 3 2 0 1 6 2 +4 4
  Węgry 3 1 1 1 12 6 +6 3
  Salwador 3 0 0 3 1 13 -12 0
13 czerwca 1982
20:00 UTC+2
Argentyna   0:1   Belgia
Vandenbergh   62'
 Camp Nou, Barcelona
Widzów: 95 tys.
Sędzia: Vojtěch Christov (Czechosłowacja)
15 czerwca 1982
21:15 UTC+2
  Węgry
Nyilasi   4'   83'
Pölöskei   11'
Fazekas   23'   54'
Tóth   50'
Kiss   69'   72'   76'
Szentes   72'
 10:1
(3:0)
   Salwador
Ramírez   64'
 Nuevo Estadio, Elche
Widzów: 23 tys.
Sędzia: Ibrahim Youssef Al-Doy (Bahrain)
18 czerwca 1982
21:15 UTC+2
  Argentyna
Bertoni   26'
Maradona   28'   57'
Ardiles   60'
 4:1   Węgry
Pölöskei   76'
 Estadio José Rico Pérez, Alicante
Widzów: 32 093
Sędzia: Belaid Lacarne (Algieria)
19 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Belgia  
Coeck   19'
 1:0   Salwador Nuevo Estadio, Elche
Widzów: 15 tys.
Sędzia: Malcolm Moffatt (Irlandia Północna)
22 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Belgia  
 1:1   Węgry
Varga   27'
 Nuevo Estadio, Elche
Widzów: 37 tys.
Sędzia: Clive White (Anglia)
23 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Argentyna  
Passarella   22' (k.)
Bertoni   52'
 2:0   Salwador Estadio José Rico Pérez, Alicante
Widzów: 32,5 tys.
Sędzia: Luis Barrancos (Boliwia)

Grupa 4 edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  Anglia 3 3 0 0 6 1 +5 6
  Francja 3 1 1 1 6 5 +1 3
  Czechosłowacja 3 0 2 1 2 4 -2 2
  Kuwejt 3 0 1 2 2 6 -4 1
16 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Anglia  
Robson   1'   67'
Mariner   83'
 3:1   Francja
Soler   24'
 Estadio San Mamés, Bilbao
Widzów: 44 172
Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)
17 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Czechosłowacja  
Panenka   21' (k.)
 1:1   Kuwejt
Ad-Dachil   57'
 Estadio José Zorrilla, Valladolid
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Benjamin Dwomoh (Ghana)
20 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Anglia  
Francis   62'
Barmoš   66' (sam.)
 2:0   Czechosłowacja Estadio San Mamés, Bilbao
Widzów: 41 123
Sędzia: Charles Corver (Holandia)
21 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Francja  
Genghini   31'
Platini   43'
Six   48'
Bossis   89'
 4:1   Kuwejt
Al-Baluszi   75'
 Estadio José Zorrilla, Valladolid
Widzów: 30 043
Sędzia: Myrosław Stupar (ZSRR)
24 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Francja  
Six   66'
 1:1   Czechosłowacja
Panenka   84' (k.)
 Estadio José Zorrilla, Valladolid
Widzów: 28 tys.
Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)
25 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Anglia  
Francis   27'
 1:0   Kuwejt Estadio San Mamés, Bilbao
Widzów: 39,7 tys.
Sędzia: Gilberto Aristízabal (Kolumbia)

Grupa 5 edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  Irlandia Północna 3 1 2 0 2 1 +1 4
  Hiszpania 3 1 1 1 3 3 0 3
  Jugosławia 3 1 1 1 2 2 0 3
  Honduras 3 0 2 1 2 3 -1 2
16 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Hiszpania  
López Ufarte   65' (k.)
 1:1   Honduras
Zelaya   8'
 Estadio Luís Casanova, Walencja
Widzów: 49 562
Sędzia: Arturo Ithurralde (Argentyna)
17 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Jugosławia   0:0   Irlandia Północna La Romareda, Saragossa
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Erik Fredriksson (Szwecja)
20 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Hiszpania  
Juanito   14' (k.)
Saura   66'
 2:1   Jugosławia
Gudelj   10'
 Estadio Luis Casanova, Walencja
Widzów: 48 tys.
Sędzia: Henning Lund-Sørensen (Dania)
21 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Honduras  
Laing   60'
 1:1   Irlandia Północna
Armstrong   10'
 La Romareda, Saragossa
Widzów: 15 tys.
Sędzia: Thompson Chan Tam-Sun (Hongkong)
24 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Honduras   0:1   Jugosławia
Petrović   87' (k.)
 La Romareda, Zaragoza
Widzów: 25 tys.
Sędzia: Gastón Castro (Chile)
25 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Hiszpania   0:1   Irlandia Północna
Armstrong   47'
 Estadio Luis Casanova, Walencja
Widzów: 49 562
Sędzia: Héctor Ortíz (Paragwaj)

Grupa 6 edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  Brazylia 3 3 0 0 10 2 +8 6
  ZSRR 3 1 1 1 6 4 +2 3
  Szkocja 3 1 1 1 8 8 0 3
  Nowa Zelandia 3 0 0 3 2 12 -10 0
14 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Brazylia  
Sócrates   75'
Éder   88'
 2:1   ZSRR
Bal   34'
 Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla
Widzów: 68 tys.
Sędzia: Augusto Lamo Castillo (Hiszpania)
15 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Szkocja  
Dalglish   18'
Wark   29'   32'
Robertson   73'
Archibald   79'
 5:2   Nowa Zelandia
Sumner   54'
Wooddin   64'
 Estadio La Rosaleda, Malaga
Widzów: 36 tys.
Sędzia: David Socha (USA)
18 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Brazylia  
Zico   33'
Oscar   48'
Éder   63'
Falcão   87'
 4:1   Szkocja
Narey   18'
 Estadio Benito Villamarín, Sewilla
Widzów: 47 379
Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)
19 czerwca 1982
21:15 UTC+2
ZSRR  
Gawriłow   24'
Błochin   48'
Bałtacza   68'
 3:0   Nowa Zelandia Estadio La Rosaleda, Malaga
Widzów: 19 tys.
Sędzia: Yousef El-Ghoul (Libia)
22 czerwca 1982
21:15 UTC+2
ZSRR  
Cziwadze   59'
Szengelia   84'
 2:2   Szkocja
Jordan   15'
Souness   86'
 Estadio La Rosaleda, Malaga
Widzów: 45 tys.
Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)
23 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Brazylia  
Zico   28'   31'
Falcão   64'
Serginho   70'
 4:0   Nowa Zelandia Estadio Benito Villamarín, Sewilla
Widzów: 43 tys.
Sędzia: Damir Matovinović (Jugosławia)

Druga runda edytuj

Grupa A edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  Polska 2 1 1 0 3 0 +3 3
  ZSRR 2 1 1 0 1 0 +1 3
  Belgia 2 0 0 2 0 4 -4 0
28 czerwca 1982
21:15 UTC+2
Belgia   0:3   Polska
Boniek   4'   26'   53'
 Camp Nou, Barcelona
Widzów: 65 tys.
Sędzia: Luis Paulino Siles (Kostaryka)
1 lipca 1982
21:15 UTC+2
Belgia   0:1   ZSRR
Oganesjan   48'
 Camp Nou, Barcelona
Widzów: 45 tys.
Sędzia: Michel Vautrot (Francja)
4 lipca 1982
21:15 UTC+2
ZSRR   0:0   Polska Camp Nou, Barcelona
Widzów: 65 tys.
Sędzia: Bob Valentine (Szkocja)

Grupa B edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  RFN 2 1 1 0 2 1 +1 3
  Anglia 2 0 2 0 0 0 0 2
  Hiszpania 2 0 1 1 1 2 -1 1
29 czerwca 1982
21:15 UTC+2
RFN   0:0   Anglia Estadio Santiago Bernabéu, Madryt
Widzów: 75 tys.
Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)
2 lipca 1982
21:15 UTC+2
RFN  
Littbarski   50'
Fischer   75'
 2:1   Hiszpania
Zamora   82'
 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt
Widzów: 90 089
Sędzia: Paolo Casarin (Włochy)
5 lipca 1982
21:15 UTC+2
Hiszpania   0:0   Anglia Estadio Santiago Bernabéu, Madryt
Widzów: 75 tys.
Sędzia: Alexis Ponnet (Belgia)

Grupa C edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  Włochy 2 2 0 0 5 3 +2 4
  Brazylia 2 1 0 1 5 4 +1 2
  Argentyna 2 0 0 2 2 5 -3 0
29 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Argentyna  
Passarella   83'
 1:2   Włochy
Tardelli   55'
Cabrini   67'
 Estadio Sarriá, Barcelona
Widzów: 43 tys.
Sędzia: Nicolae Rainea (Rumunia)
2 lipca 1982
17:15 UTC+2
Argentyna  
Díaz   89'
 1:3   Brazylia
Zico   11'
Serginho   66'
Júnior   75'
 Estadio Sarriá, Barcelona
Widzów: 43 tys.
Sędzia: Lamberto Rubio Vázquez (Meksyk)
5 lipca 1982
17:15 UTC+2
Brazylia  
Sócrates   12'
Falcão   68'
 2:3   Włochy
Rossi   5'   25'   74'
 Estadio Sarriá, Barcelona
Widzów: 44 tys.
Sędzia: Abraham Klein (Izrael)

Grupa D edytuj

Zespół M W R P Br+ Br− +/− Pkt
  Francja 2 2 0 0 5 1 +4 4
  Austria 2 0 1 1 2 3 -1 1
  Irlandia Północna 2 0 1 1 3 6 -3 1
28 czerwca 1982
17:15 UTC+2
Austria   0:1   Francja
Genghini   39'
 Estadio Vicente Calderón, Madryt
Widzów: 37 tys.
Sędzia: Károly Palotai (Węgry)
1 lipca 1982
17:15 UTC+2
Austria  
Pezzey   50'
Hintermaier   68'
 2:2   Irlandia Północna
Hamilton   27'   75'
 Estadio Vicente Calderón, Madryt
Widzów: 20 tys.
Sędzia: Adolf Prokop (NRD)
4 lipca 1982
17:15 UTC+2
Irlandia Północna  
Armstrong   75'
 1:4   Francja
Giresse   33'   80'
Rocheteau   46'   68'
 Estadio Vicente Calderón, Madryt
Widzów: 37 tys.
Sędzia: Alojzy Jarguz (Polska)

Faza pucharowa edytuj

  Półfinały Finał
             
8 lipca – Barcelona
   Polska 0  
   Włochy 2  
 
11 lipca – Madryt
       Włochy 3
     RFN 1
 
 
Mecz o 3. miejsce
8 lipca – Sewilla 10 lipca – Alicante
   RFN (karne) 3 (5)    Polska  3
   Francja 3 (4)      Francja  2


Półfinały edytuj

8 lipca 1982
17:15 UTC+2
Polska   0:2   Włochy
Rossi   22'   73'
 Camp Nou, Barcelona
Widzów: 50 tys.
Sędzia: Juan Daniel Cardellino (Urugwaj)
8 lipca 1982
21:15 UTC+2
RFN  
Littbarski   17'
Rummenigge   102'
Fischer   108'
 3:3 (po dogr.)
k. 5:4
   Francja
Platini   26' (k.)
Trésor   92'
Giresse   98'
 Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, Sewilla
Widzów: 63 tys.
Sędzia: Charles Corver (Hollandia)
    Rzuty karne  
Kaltz  
Breitner  
Stielike  
Littbarski  
Rummenigge  
Hrubesch   		  Giresse
  Amoros
  Rocheteau
  Six
  Platini
  Bossis

Mecz o 3. miejsce edytuj

10 lipca 1982
20:00 UTC+2
Polska  
Szarmach   40'
Majewski   44'
Kupcewicz   46'
 3:2   Francja
Girard   13'
Couriol   72'
 Estadio José Rico Pérez, Alicante
Widzów: 28 tys.
Sędzia: Antonio Garrido (Portugalia)
Polska:
1 Józef Młynarczyk
2 Marek Dziuba
3 Janusz Kupcewicz
5 Paweł Janas
8 Waldemar Matysik   45'
9 Władysław Żmuda
10 Stefan Majewski
13 Andrzej Buncol   62'
16 Grzegorz Lato
17 Andrzej Szarmach
20 Zbigniew Boniek
Zmiany:
18 Roman Wójcicki   71'   45'
Trener:
  Antoni Piechniczek
Francja:
21 Jean Castaneda
2 Manuel Amoros
5 Gérard Janvion   64'
7 Philippe Mahut
8 Marius Trésor
11 Rene Girard
13 Jean-François_Larios
14 Jean Tigana   80'
15 Bruno Bellone
16 Alain Couriol
20 Gérard Soler   79'
Zmiany:
6 Christian Lopez   64'
19 Didier Six   80'
Trener:
  Michel Hidalgo

Finał edytuj

11 lipca 1982
20:00 UTC+2
Włochy  
Rossi   57'
Tardelli   69'
Altobelli   81'
 3:1   RFN
Breitner   83'
 Estadio Santiago Bernabéu, Madryt
Widzów: 90 tys.
Sędzia: Arnaldo Cézar Coelho (Brazylia)
 
 
 
 
 
Włochy
 
 
 
 
 
RFN
Włochy:
1 Dino Zoff
6 Claudio Gentile
7 Gaetano Scirea
5 Fulvio Collovati
3 Giuseppe Bergomi
4 Antonio Cabrini
13 Gabriele Oriali   73'
14 Marco Tardelli
16 Bruno Conti   31'
19 Francesco Graziani   7'
20 Paolo Rossi
Zmiany:
18 Alessandro Altobelli   7'   89'
15 Franco Causio   89'
Trener:
  Enzo Bearzot
RFN:
1 Harald Schumacher
20 Manfred Kaltz
15 Uli Stielike   62'
4 Karlheinz Förster
5 Bernd Förster
6 Wolfgang Dremmler   61'   62'
3 Paul Breitner
11 Karl-Heinz Rummenigge   70'
2 Hans-Peter Briegel
7 Pierre Littbarski   82'
8 Klaus Fischer
Zmiany:
9 Horst Hrubesch   62'
10 Hansi Müller   70'
Trener:
  Jupp Derwall

 

MISTRZ ŚWIATA 1982

 

WŁOCHY
 TRZECI TYTUŁ

Klasyfikacja strzelców turnieju edytuj

6 goli
5 goli
4 gole
3 gole
2 gole

Przypisy edytuj

  1. ↑ World Cup controversies. [dostęp 2008-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 września 2011)]. (ang.).
  2. ↑ BBC SPORT | Football | World Cup 2006 | World Cup history – Spain 1982.
  3. ↑ Hiszpania 1982 – Piłkarskie Mistrzostwa Świata 2006 – Onet.pl Sport.
  4. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-03)].
  5. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  6. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-26)].
  7. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  8. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  9. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-25)].
  10. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  11. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  12. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  13. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  14. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  15. ↑ raport
  16. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-12)].
  17. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  18. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  19. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  20. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  21. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  22. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  23. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  24. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  25. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  26. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  27. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  28. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  29. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  30. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  31. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  32. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  33. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  34. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  35. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  36. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  37. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  38. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  39. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  40. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  41. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  42. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  43. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  44. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  45. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  46. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-26)].
  47. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  48. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-12)].
  49. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  50. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  51. ↑ raport. fifa.com:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-15)].
  52. ↑ Polska vs. Włochy 0 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2021-01-04].
  53. ↑ Niemcy vs. Francja 3 – 3, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2021-01-04].
  54. ↑ Polska vs. Francja 3 – 2, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2021-01-04].
  55. ↑ Włochy vs. Niemcy 3 – 1, [w:] baza Soccerway (protokoły meczowe) [dostęp 2021-01-04].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Świata_w_Piłce_Nożnej_1982&oldid=73165032”