Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2018 (Asia Rugby Sevens Series 2018) – dziewiąte mistrzostwa Azji w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Asia Rugby mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Azji. Zostały rozegrane w formie trzech rankingowych turniejów rozegranych wraz z zawodami kobiet pomiędzy 1 września a 15 października 2018 roku.
Mistrzostwa Azji w Rugby 7 Mężczyzn 2018
Asia Rugby Sevens Series 2018
|
|
| Szczegóły turnieju
|
| Termin
|
14 września – 14 października 2018
|
| Liczba drużyn
|
8 (z 1 konfederacji)
|
| Stadiony
|
3 (w 3 miastach)
|
 I miejsce
|
 Japonia
|
 II miejsce
|
 Hongkong
|
 III miejsce
|
 Filipiny
|
| Statystyki turnieju
|
| Najwięcej punktów
|
Katsuyuki Sakai (142)
|
| Najwięcej przyłożeń
|
Kameli Soejima (14)
|
Sezon zdominowały reprezentacje Japonii oraz Hongkongu, które zmierzyły się we wszystkich trzech finałach, a za każdym razem triumfowali Japończycy. Reprezentacja Hongkongu zapewniła sobie jednocześnie awans do Singapore Sevens 2019 oraz wraz z trzecimi w klasyfikacji generalnej Filipińczykami do turnieju kwalifikacyjnego do World Rugby Sevens Series sezonu 2019/2020 rozegranego wraz z Hong Kong Sevens 2019[1][2][3][4][5][6].
Najwięcej punktów w sezonie (142) zdobył Japończyk Katsuyuki Sakai, w klasyfikacji przyłożeń z czternastoma zwyciężył zaś Kameli Soejima[7].
Informacje ogólne
edytuj
W walce o tytuł mistrzowski wzięło udział osiem zespołów, a cykl składał się z trzech rankingowych turniejów[8][9]. Mistrzem Azji została drużyna, która po rozegraniu trzech rankingowych turniejów – w Hongkongu, Inczon i Kolombo – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca. W przypadku tej samej liczby punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn były ustalane kolejno na podstawie:
- wyników spotkań pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych w tych spotkaniach;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych we wszystkich spotkaniach sezonu;
- większej liczby zdobytych punktów we wszystkich spotkaniach sezonu;
- większej liczby zdobytych przyłożeń we wszystkich spotkaniach sezonu;
- rzutu monetą.
| Miejsce
|
Punkty
|
| 1
|
12
|
| 2
|
10
|
| 3
|
8
|
| 4
|
7
|
| 5
|
5
|
| 6
|
4
|
| 7
|
2
|
| 8
|
1
|
W każdych zawodach drużyny rywalizowały w pierwszym dniu systemem kołowym w ramach dwóch czterozespołowych grup, po czym po dwie czołowe z każdej z nich awansowały do półfinałów, a pozostała czwórka zmierzyła się w walce o Plate. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio cztery, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Przy ustalaniu rankingu po fazie grupowej w przypadku tej samej liczby punktów lokaty zespołów były ustalane kolejno na podstawie:
- wyniku meczu pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Wszystkie mecze, także finałowe, składały się z dwóch siedmiominutowych części.
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku.
Klasyfikacja generalna
edytuj
Bibliografia
edytuj
I miejsce
II miejsce
III miejsce
Hongkong
Korea Południowa
Sri Lanka
Japonia
Filipiny
Chiny
Chińskie Tajpej
Malezja