Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1938
II Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce odbyły się w dwóch europejskich metropoliach. Zawody mężczyzn zorganizowano w Paryżu we Francji w dniach 3-5 września 1938 roku na Stadionie Olimpijskim, zaś zawody kobiet zostały przeprowadzone w dniach 17-18 września 1938 r. na Praterstadion w Wiedniu, należącym w tym czasie do Trzeciej Rzeszy. Rozegrano zawody w trzydziestu dwóch konkurencjach – osiemnastu biegowych, trzynastu technicznych i jednym wieloboju. Po raz pierwszy w mistrzostwach uczestniczyły kobiety. Były to jedyne mistrzostwa Europy w lekkiej atletyce, podczas których zorganizowano oddzielne zawody kobiece w innym mieście. Klasyfikację medalową wygrała reprezentacja Trzeciej Rzeszy.
| Mistrzostwa Europy w lekkoatletyce | |||
| |||
| |||
| Termin |
3-5 września 1938 (mężczyźni) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba ekip |
23 | ||
| Liczba sportowców |
352 | ||
| Liczba konkurencji |
32 | ||
| Obiekt rozgrywek | |||
Przebieg zawodów edytuj
Reprezentacja III Rzeszy zdominowała rywalizację podczas Mistrzostw zdobywając dwanaście złotych medali i trzydzieści dwa medale w ogóle. Kolejne miejsca w klasyfikacji zajęły ekipy Wielkiej Brytanii (cztery złota i osiem medali w ogóle) i Szwecji (trzy złota i trzynaście medali w ogóle). Drugi z gospodarzy, Francja, zdobył jedynie trzy medale, po jednym z każdego kruszcu.
Podczas rywalizacji mężczyzn w Paryżu do najważniejszych wydarzeń należą: złoty medal Brytyjczyka Donalda Finlaya i nowy rekord Europy w biegu na 110 metrów przez płotki, dwa złote medale i nowe rekordy mistrzostw Holendra Martinusa Osendarpa na dystansach 100 i 200 metrów, złoto rekordzisty świata Sydneya Woodersona w biegu na 1500 metrów oraz dominacja fińskich zawodników w biegach długich (złote medale Taisto Mäkiego na 5000 metrów, Ilmari Salminena na 10 000 metrów i Väinö Muinonena w maratonie), co potwierdziło reputacji tzw. latających Finów.
W rywalizacji kobiet w Wiedniu, największy sukces osiągnęła Polka Stanisława Walasiewicz, która zdobyła cztery medale: dwa złota na 100 i 200 metrów oraz dwa srebra w skoku w dal i w sztafecie 4 × 100 metrów. Włoszka Claudia Testoni zdobyła złoto w biegu na 80 metrów przez płotki i ustanowiła na tym dystansie nowy rekord świata czasem 11,6 sekund. Poza tymi wynikami zawody zostały zdominowane przez zawodniczki z III Rzeszy, które zdobyły łącznie piętnaście z dwudziestu siedmiu medali. Pomiędzy innymi medalistkami znalazła się Holenderka Fanny Blankers-Koen, późniejsza mistrzyni i multimedalistka olimpijska, dla której był to pierwszy sukces w zawodach międzynarodowych. W skoku wzwyż złoto początkowo zdobyła Niemka Dora Ratjen, lecz gdy odkryto, że jest mężczyzną zdyskwalifikowano ją oficjalnie z powodu naruszeń zasad amatorstwa, a mistrzostwo przyznano ostatecznie Węgierce Ibolyi Csák.
Państwa uczestniczące edytuj
Według nieoficjalnych podsumowań, w zawodach wzięło udział 350 sportowców reprezentujących dwadzieścia trzy drużyny narodowe. Jest to o dwóch zawodników mniej niż w raporcie oficjalnym[1]. W nawiasach podano liczbę zawodników w reprezentacjach narodowych.
Albania (2)
Belgia (13)
Czechosłowacja (3)
Dania (2)
Estonia (13)
Finlandia (20)
Francja (43)
Grecja (2)
Holandia (14)
Jugosławia (2)
Liechtenstein (2)
Luksemburg (5)
Łotwa (3)
Norwegia (10)
Polska (15)
Portugalia (1)
III Rzesza (50)
Rumunia (2)
Szwajcaria (17)
Szwecja (35)
Węgry (25)
Wielka Brytania (35)
Włochy (37)
Wyniki edytuj
Mężczyźni edytuj
Konkurencje biegowe edytuj
Konkurencje techniczne edytuj
| Konkurencja: |  Złoto:
|
Wynik |  Srebro:
|
Wynik |  Brąz:
|
Wynik |
| Skok wzwyż (szczegóły) |
 Kurt Lundqvist
|
1,97 m |  Kalevi Kotkas
|
1,94 m | Lauri Kalima
|
1,94 m |
| Skok o tyczce (szczegóły) |
 Karl Sutter
|
4,05 m CR | Bo Ljungberg
|
4,00 m |  Pierre Ramadier
|
4,00 m |
| Skok w dal (szczegóły) |
Wilhelm Leichum
|
7,65 m CR |  Arturo Maffei
|
7,61 m | Luz Long
|
7,56 m |
| Trójskok (szczegóły) |
Onni Rajasaari
|
15,32 m CR | Jouko Norén
|
14,95 m |  Karl Kotratschek
|
14,73 m |
| Pchnięcie kulą (szczegóły) |
 Aleksander Kreek
|
15,83 m CR | Gerhard Stöck
|
15,59 m | Hans Woellke
|
15,52 m |
| Rzut dyskiem (szczegóły) |
Willy Schröder
|
49,70 m | Giorgio Oberweger
|
49,48 m | Gunnar Bergh
|
48,72 m |
| Rzut młotem (szczegóły) |
Karl Hein
|
58,77 m CR | Erwin Blask
|
57,34 m | Oscar Malmbrandt
|
51,23 m |
| Rzut oszczepem (szczegóły) |
Matti Järvinen
|
76,87 m CR | Yrjö Nikkanen
|
75,00 m |  József Várszegi
|
72,78 m |
Wieloboje edytuj
| Konkurencja: | Złoto:
|
Wynik | Srebro:
|
Wynik | Brąz:
|
Wynik |
| Dziesięciobój (szczegóły) |
Olle Bexell
|
6870 pkt. CR |  Witold Gerutto
|
6661 pkt. |  Josef Neumann
|
6444 pkt. |
Kobiety edytuj
Konkurencje biegowe edytuj
| Konkurencja: | Złoto:
|
Czas | Srebro:
|
Czas | Brąz:
|
Czas |
| 100 m (szczegóły) |
Stanisława Walasiewicz
|
11,9 CR | Käthe Krauß
|
12,0 |  Fanny Blankers-Koen
|
12,0 |
| 200 m (szczegóły) |
Stanisława Walasiewicz
|
23,8 CR | Käthe Krauß
|
24,4 | Fanny Blankers-Koen
|
24,9 |
| 80 m przez płotki (szczegóły) |
Claudia Testoni
|
11,6 
|
Lisa Gelius
|
11,7 | Kitty ter Braake
|
11,8 |
| 4 × 100 m (szczegóły) |
III Rzesza
|
46,8 CR | Polska
Anna Jadwiga Gawrońska |
48,2 | Włochy
|
49,4 |
Konkurencje techniczne edytuj
| Konkurencja: | Złoto:
|
Wynik | Srebro:
|
Wynik | Brąz:
|
Wynik |
| Skok wzwyż (szczegóły) |
Ibolya Csák
|
1,64 m CR | Nelly van Balen Blanken
|
1,64 m | Feodora zu Solms
|
1,64 m |
| Skok w dal (szczegóły) |
Irmgard Praetz
|
5,88 m CR | Stanisława Walasiewicz
|
5,81 m | Gisela Voß
|
5,47 m |
| Pchnięcie kulą (szczegóły) |
Hermine Schröder
|
13,29 m CR | Gisela Mauermayer
|
13,27 m | Wanda Flakowicz
|
12,55 m |
| Rzut dyskiem (szczegóły) |
Gisela Mauermayer
|
44,80 m CR | Hildegard Sommer
|
40,95 m | Paula Mollenhauer
|
39,81 m |
| Rzut oszczepem (szczegóły) |
Lisa Gelius
|
45,58 m CR | Susi Pastoors
|
44,14 m | Luise Krüger
|
42,49 m |
Tabela medalowa edytuj
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | III Rzesza
|
12 | 11 | 9 | 32 |
| 2. | Finlandia
|
5 | 3 | 3 | 11 |
| 3. |  Wielka Brytania
|
4 | 2 | 2 | 8 |
| 4. | Szwecja
|
3 | 4 | 6 | 13 |
| 5. | Polska
|
2 | 3 | 1 | 6 |
| 6. | Holandia
|
2 | 2 | 4 | 8 |
| 7. | Włochy
|
1 | 4 | 3 | 8 |
| 8. | Francja
|
1 | 1 | 1 | 3 |
| Węgry
|
1 | 1 | 1 | 3 | |
| 10. | Estonia
|
1 | 0 | 1 | 2 |
| 11. |  Belgia
|
0 | 1 | 0 | 1 |
| 12. |  Norwegia
|
0 | 0 | 1 | 1 |
| Szwajcaria
|
0 | 0 | 1 | 1 |
Przypisy edytuj
- ↑ European Athletics Championships Zürich 2014 - STATISTICS HANDBOOK [online], european-athletics.org [dostęp 2014-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
Bibliografia edytuj
- European Championships 1934 - 2002. athletix.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)]. (ang.).
- 2nd European Athetics Championships, 1938. [dostęp 2016-02-09]. (ang.).