Wikipedia

Mistrzostwa krajów nizinnych w skokach narciarskich

seria zawodów sportowych w skokakch narciarskich

Mistrzostwa krajów nizinnych w skokach narciarskich (ang. FIS Lowlanders Ski Jumping Championships) – rozgrywane w latach 1992–1993 w zachodnich Niemczech zawody mistrzowskie w skokach narciarskich odbywające się pod egidą Międzynarodowej Federacji Narciarskiej.

Mistrzostwa krajów nizinnych w skokach narciarskich
Data

marzec 1992 (1. edycja)
3 września 1993 (2. edycja)

Miejscowość

Scheidegg (1. edycja)
Meinerzhagen (2. edycja)

Zwycięzcy
1. edycja (1992)

Alan Jones

2. edycja (1993)

Peter van Hal

Historia edytuj

Tło edytuj

Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku powstanie i rozwój stylu V doprowadził do zwiększania się rozmiaru skoczni używanych na najważniejszych zawodach. Jednocześnie FIS zaostrzył kryteria wymagane do udziału w zawodach najwyższej rangi w skokach narciarskich. Zmiany te doprowadziły do ograniczenia możliwości startów dla przedstawicieli słabszych sportowo w tej dyscyplinie krajów, ograniczając je głównie do Pucharu Europy. W związku z taką sytuacją FIS podjął działania mające na celu zorganizowanie, wzorem podobnych imprez w biegach narciarskich i narciarstwie alpejskim (cieszących się wówczas dużym zainteresowaniem ze strony uczestniczących w nich zawodników), zawodów mistrzowskich w skokach narciarskich przeznaczonych dla mieszkańców krajów nizinnych[1].

Pierwsza edycja (1992) edytuj

 
Felsenschanze (K-50) w Scheidegg

Pierwsza edycja imprezy odbyła się na początku marca 1992 w Scheidegg w Niemczech. W zawodach wystartowało 9 skoczków: trzech Brytyjczyków (w gronie tym zabrakło Eddiego Edwardsa, który nie wziął udziału w obu edycjach zawodów), pięciu Holendrów i jeden Ugandyjczyk (Dunstan Odeke, który upadł i odniósł kontuzję), a na starcie zabrakło Węgrów, którzy zrezygnowali z przyjazdu z powodu dużej odległości, jaką musieliby pokonać[1].

Zwycięstwo odniósł Brytyjczyk Alan Jones, który uzyskał odległości 43 i 41 metrów[1]. Ze względu na brak publikacji pełnych wyników i rozbieżności w źródłach nie wiadomo kto oprócz niego stanął na podium – Tim Ashburner, który w latach 1986–1994 pełnił funkcję menedżera reprezentacji Wielkiej Brytanii w skokach narciarskich, w książce „The History of Ski Jumping” twierdzi, iż drugie miejsce w zawodach zajął Brytyjczyk Ben Freeth[1] (o zdobyciu srebrnego medalu na stronie Fundacji Mike’a Campbella pisze również sam Freeth[2]). Z kolei źródła niderlandzkojęzyczne miejsce to przypisują Holendrowi Maartenowi Homanowi[3][4].

Ze względu na wiosenną pogodę zeskok obiektu był źle przygotowany, co skutkowało licznymi upadkami – Jones i jego rodak Ben Freeth byli jedynymi zawodnikami, którzy ustali obie swoje próby. Najdalszy skok zawodów oddał Holender Peter van Hal, który uzyskał 48 metrów, jednak zaliczył upadek[1].

W ramach zawodów przyznano pierwsze w historii medale mistrzostw Holandii w skokach narciarskich – mistrzem tego kraju został mający wówczas 13 lat Maarten Homan[4][3], a także medale mistrzostw Wielkiej Brytanii, w których zwyciężył Alan Jones. Ponadto rozegrano również zawody w kombinacji norweskiej, w których także triumfował Jones[5].

Druga edycja (1993) edytuj

 
Meinhardus-Schanzen (K-62; po prawej) w Meinerzhagen

W związku z problemami z należytym przygotowaniem obiektu w 1992 roku w kolejnej edycji podjęto decyzję o przesunięciu zawodów na sezon letni i wykorzystaniu pokrytej igelitem skoczni Meinhardus-Schanze K-62 w Meinerzhagen[1].

Zwycięstwo w rozegranych 3 września 1993 zawodach odniósł Holender Peter van Hal, który w obu skokach uzyskał odległość 64 metrów. Srebrny medal zdobył Brytyjczyk James Lambert[1].

Podobnie jak w przypadku pierwszej edycji, tak i w odniesieniu do drugiej, ze względu na rozbieżności w źródłach i brak publikacji pełnych wyników istnieją wątpliwości co do tego kto zajął 3. pozycję – według Tima Ashburnera był to Ben Freeth[1], a według źródeł niderlandzkojęzycznych Holender Jarno Bor[6].

Zawody w 1993 były drugą i ostatnią w historii edycją mistrzostw krajów nizinnych w skokach narciarskich – w kolejnych latach impreza nie była już kontynuowana[1] (w 1994, po braku uzyskania kwalifikacji na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994, Freeth i Jones zakończyli uprawianie skoków narciarskich, ze sponsorowania Brytyjczyków wycofał się sponsor, a reprezentację Wielkiej Brytanii w tej dyscyplinie sportu rozwiązano[7]).

Wyniki edytuj

Data Miejsce Skocznia 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce
marzec 1992 Scheidegg Felsenschanze K-50   Jones, AlanAlan Jones   Freeth, BenBen Freeth /
  Homan, MaartenMaarten Homan[a] 		brak danych
3 września 1993 Meinerzhagen Meinhardus-Schanze K-62   van Hal, PeterPeter van Hal   Lambert, JamesJames Lambert   Freeth, BenBen Freeth /
  Bor, JarnoJarno Bor[b]

Uwagi edytuj

  1. ↑ Tim Ashburner, który w latach 1986–1994 pełnił funkcję menedżera reprezentacji Wielkiej Brytanii w skokach narciarskich, w książce „The History of Ski Jumping” twierdzi, iż drugie miejsce w zawodach zajął Brytyjczyk Ben Freeth (o zdobyciu srebrnego medalu na stronie Fundacji Mike’a Campbella pisze również sam Freeth). Z kolei źródła niderlandzkojęzyczne miejsce to przypisują Holendrowi Maartenowi Homanowi. Być może zawodnicy zajęli tę pozycję ex aequo (wcześniej wymienione źródła nie podają bowiem informacji o tym kto w tych zawodach zajął 3. miejsce) – brak jednak źródeł rozstrzygających tę kwestię.
  2. ↑ Tim Ashburner, który w latach 1986–1994 pełnił funkcję menedżera reprezentacji Wielkiej Brytanii w skokach narciarskich, w książce „The History of Ski Jumping” twierdzi, iż trzecie miejsce w zawodach zajął Brytyjczyk Ben Freeth. Z kolei źródła niderlandzkojęzyczne miejsce to przypisują Holendrowi Jarnowi Borowi. Być może zawodnicy zajęli tę pozycję ex aequo – brak jednak źródeł rozstrzygających tę kwestię.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f g h i Tim Ashburner: The history of ski jumping. Bath: Quiller Press, 2003, s. 94. ISBN 1-904057-15-2.
  2. ↑ A man with a mission. mikecampbellfoundation.com, 2013-01. [dostęp 2017-09-06]. (ang.).
  3. ↑ a b Tim Brouwer. Zonder glans van der Schans. „Leidsch Dagblad”, s. 37, 1992-03-14. (niderl.). 
  4. ↑ a b geschiedenis in Nederland. langlaufpagina.nl. [dostęp 2017-09-06]. (niderl.).
  5. ↑ Alan Donald Jones. britishmastersteam.co.uk. [dostęp 2017-09-07]. (ang.).
  6. ↑ Deel 4: De periode met Peter van Hal, Richard Jansen en Maarten Homan. skispringers.nl. [dostęp 2017-09-06]. (niderl.).
  7. ↑ Tim Ashburner: The history of ski jumping. Bath: Quiller Press, 2003, s. 95. ISBN 1-904057-15-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_krajów_nizinnych_w_skokach_narciarskich&oldid=72524328”