Mołnia 1-2 – drugi cywilny operacyjny radziecki satelita telekomunikacyjny; czwarty statek pierwszej generacji satelitów Mołnia. Transmitował sygnały telewizyjne oraz dwustronną łączność telefoniczną i telegraficzną, korzystając ze stacji naziemnych systemu Orbita.

Mołnia 1-2
Inne nazwy

Molnia 1B, 01621

Indeks COSPAR

1965-080A

Państwo

 ZSRR

Zaangażowani

OKB-10, OKB-586, Ministerstwo Łączności ZSRR

Rakieta nośna

Mołnia 8K78

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachska SRR

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

487 km

Apogeum

39921 km

Okres obiegu

718,8 min

Nachylenie

65,5°

Czas trwania
Początek misji

14 października 1965

Powrót do atmosfery

17 marca 1967

Wymiary
Masa całkowita

1600 kg

Budowa i działanie

edytuj

Statek składał się z hermetycznego cylindra, o rozmiarach 3,4×1,6 metra, zakończonego stożkami. W jednym z nich mieścił się system napędowy i silniczków korekcyjnych (KDU-414). Drugi pokryty był panelami ogniw słonecznych i zawierał urządzenia do śledzenia kuli ziemskiej. W zakończeniach znajdowały się także:

  • czuły odbiornik (1000 MHz) i trzy nadajniki (800 MHz, 40W; jeden roboczy, dwa zapasowe). Sygnał telewizyjny nadawany w zakresie 3,4-4,1 GHz
  • układy telemetrii
  • akumulatory ładowane z ogniw słonecznych
  • komputer pokładowy

Wokół sekcji cylindrycznej zamontowane było 6 dużych paneli ogniw słonecznych i dwie kierunkowe anteny paraboliczne, rozmieszczone po przeciwległych stronach. Jedna z nich była zawsze zwrócona ku Ziemi, druga była zapasowa.

Orbita

edytuj

W odróżnieniu od wysłanego niemal w tym samym czasie pierwszego komercyjnego satelity telekomunikacyjnego Intelsat 1, krążącego po orbicie geosynchronicznej, Mołnia 1-02 krążyła po silnie wydłużonej orbicie nachylonej pod dużym kątem do równika. Takie rozwiązanie zapewniało widoczność satelity na terytorium ZSRR przez czas od 8 do 12 godzin. Umieszczenie trzech statków na podobnych, ale przesuniętych względem siebie orbitach, zapewniało więc całodobową komunikację na terytorium kraju.

Taki rodzaj orbity satelitów telekomunikacyjnych jest popularnie nazywany orbitą typu Mołnia[1].

Przypisy

edytuj
  1. Molnia 1-2 (ang.)

Bibliografia

edytuj