Możdżanowo

wieś w województwie pomorskim

Możdżanowo (kaszb. Mòżdżónowò[5], niem. Mützenow) – wieś w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Ustka[4][6].

Możdżanowo
wieś
Ilustracja
Kościół filialny z 1356
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

słupski

Gmina

Ustka

Liczba ludności (2017-09-27)

194[2]

Strefa numeracyjna

59

Kod pocztowy

76-270[3]

Tablice rejestracyjne

GSL

SIMC

0752266[4]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Ustka
Mapa konturowa gminy wiejskiej Ustka, blisko dolnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Możdżanowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Możdżanowo”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Możdżanowo”
Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Możdżanowo”
Ziemia54°30′00″N 16°46′32″E/54,500000 16,775556[1]

Administracyjnie Możdżanowo jest sołectwem[2].

Stare osiedle. W drugiej połowie XVIII w. działała tu duża kopalnia bursztynu żydowskiego kupca Lieppmanna, wydobywająca surowiec z szybów o głębokości do 23 m. Dziś znajduje się tu jedno z większych w Polsce złóż bursztynu (o zasobności 20-30 t), aktualnie nieeksploatowane[7].

We wsi zabytkowy kościół gotycki z XV w. o murach częściowo z 1356 (dolne partie wieży), filialny w rzymskokatolickiej parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Duninowie z renesansowymi witrażami z XVII w, późnobarokowym ołtarzem główym, rozbudowany w początku XVII wieku[8]. Liczne domy z XIX w. o konstrukcji szachulcowej[9].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Nazwa edytuj

Nazwa ma pochodzenie słowiańskie, ale jej etymologia jest niejedoznaczna z powodu mnogości zapisów historyczych i możliwych interpretacji:

  • nazwa o charakterze dzierżawczym derywowana od imienia Micen, Micek, pomorskich form zdrobniałych od imienia Michał, przy pomocy formantu -owo; taką interpretację sugeruje konsekwencja zapisów niemieckich. Poprawną rekonstrukcją byłaby wówczas forma *Micenowo[10];
  • nazwa o charakterze dzierżawczym derywowana od imienia Mszczon (por. Mszczonów), przy pomocy formantu -owo. Poprawną rekonstrukcją byłaby forma *Mszczonowo[10];
  • nazwa o charakterze dzierżawczym derywowana od nazwiska Możdżen, Możdżeń, spotykanego głównie na terenie Warmii i Mazur (por. Możdżany, Możdżenie, przy pomocy formantu -owo[10];
  • nazwa o charakterze toponimicznym derywowana od psł. przymiotnika *močьnъ „mokry” przy pomocy formantu -owo. Tę etymologię odzwierciedla nazwa Mocznowo używana przejściowo po II wojnie światowej[10].

Nazwa niemiecka Mützenow jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[10].

Galeria edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 83833
  2. a b Strategia Rozwoju Gminy Ustka na lata 2017-2027. s.14
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 797 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Uchwała nr 6 2010 – Nazwy miast, wsi gminnych i sołeckich – Skarbnica Kaszubska [online] [dostęp 2023-12-19] (pol.).
  6. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. Tomasz Częścik Chińczycy chcą otworzyć pod Słupskiem kopalnię bursztynu, trojmiasto.gazeta.pl 03.02.2016
  8. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 279, ISBN 978-83-7495-133-3.
  9. Czesław Piskorski, Pomorze Zachodnie, mały przewodnik, Warszawa: Wyd. Sport i Turystyka Warszawa, 1980, s. 191, ISBN 83-217-2292-X, OCLC 8032482.
  10. a b c d e Witold Iwicki, Toponimia byłego powiatu słupskiego, Gdańsk: Wydawnictwo Gdańskie, 1993, s. 74.

Bibliografia edytuj

  • T. Słomka et al., 2006: Katalog obiektów geoturystycznych w Polsce. Wyd. AGH, Kraków