Monaster św. Atanazego w Mołodze

Monaster św. Atanazego – nieistniejący klasztor prawosławny położony w okolicach miasta Mołoga, zatopiony w latach 40. XX wieku wodami Zbiornika Rybińskiego.

Monaster św. Atanazego
Афанасьевский монастырь
Ilustracja
Widok monasteru przed rewolucją październikową
Państwo

 Rosja

Miejscowość

MołogaZbiornik Rybiński

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Rodzaj klasztoru

żeński

Eparchia

jarosławska i rostowska

Klauzura

nie

Obiekty sakralne
Cerkiew

Trójcy Świętej

Cerkiew

Zesłania Ducha Świętego

Cerkiew

Zaśnięcia Matki Bożej

Data budowy

XV w.

Data zamknięcia

3 stycznia 1930

Data zburzenia

lata 40. XX wieku

Data reaktywacji

nie reaktywowany

Położenie na mapie obwodu jarosławskiego
Mapa konturowa obwodu jarosławskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Atanazego”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Monaster św. Atanazego”
Ziemia58°11′00″N 38°26′00″E/58,183333 38,433333

Monaster po raz pierwszy jest wzmiankowany w źródłach pisanych w 1509 jako męska wspólnota monastyczna[1]. Istnieją jednak źródła wskazujące na jego powstanie już w XV stuleciu[2]. Monaster był filią klasztoru Zmartwychwstania Pańskiego w Ugliczu[2]. W XVIII w. własnością monasteru było 1871 gospodarstw chłopskich[1]. Wspólnota została zlikwidowana w 1764 z powodu złej kondycji finansowej (być może wywołanej przejęciem przez państwo części wcześniejszych majątków monasterskich)[2]; cerkiew klasztorna przejęła funkcje parafialnej[1]. W 1795 monaster został reaktywowany jako żeński. Najcenniejszym obiektem kultu przechowywanym na jego terenie była jedna z kopii Tichwińskiej Ikony Matki Bożej[1].

Według opisu z II połowy XIX wieku kompleks zabudowań monasterskich składał się z trzech świątyń: Trójcy Świętej, Zesłania Ducha Świętego i Zaśnięcia Matki Bożej, wzniesionych odpowiednio w 1788, 1826 i 1840[2].

Po rewolucji październikowej klasztor pozostawał czynny do 3 stycznia 1930. Jak wspominał żyjący w monasterze późniejszy starzec Paweł (Gruzdiew), po Świętej Liturgii wszyscy obecni w klasztorze zostali z niego wypędzeni siłą, zaś dzwony w cerkwiach zniszczone[3].

Klasztor został w całości zalany wodami Zbiornika Rybińskiego w latach 40. XX wieku[1].

Przypisy edytuj