Wikipedia

Monika Borys

polska piosenkarka i aktorka

Monika Borys (ur. 14 sierpnia 1965 w Warszawie) – polska piosenkarka, tancerka, aktorka i fotomodelka.

Monika Borys
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1965[1]
Warszawa[2]

Instrumenty

wokal

Gatunki

pop, synth pop, dance

Zawód

piosenkarka, tancerka, aktorka, fotomodelka

Wydawnictwo

Polskie Nagrania „Muza”[3]

Powiązania

Jarosław Kukulski

Cytaty w Wikicytatach

Życiorys edytuj

Wczesne lata edytuj

Urodziła się i wychowywała w Warszawie[4]. Jej matka, Halina Teresa „Lala” Osowska–Borys, występowała w Zespole Pieśni i Tańca „Mazowsze”[5] i była jedną z założycielek dziecięcego Zespołu Pieśni i Tańca „Varsovia”[6]. W dzieciństwie Monika Borys kolegowała się z Małgorzatą Walewską[7]. Ukończyła wydział estradowy Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie[8].

Początki kariery edytuj

W 1984 mając 19 lat zadebiutowała jako tancerka w choreografii Małgorzaty Potockiej w musicalu Seks i pieniądze autorstwa Ryszarda Marka Grońskiego i Daniela Passenta w reż. Witolda Fillera na scenie warszawskiego Teatru Syrena, z którym była związana przez osiem lat. Na XVIII Festiwalu Piosenki Żołnierskiej Kołobrzeg 84 wystąpiła w widowisku Mały Festiwal, gdzie wykonała piosenkę „Stary samolot” (muz. Artur Żalski, sł. Piotr Łosowski). W 1985 powróciła na XIX Festiwal Piosenki Żołnierskiej w widowisku Kołobrzeska Legenda z piosenką „Z piłką na plaży” (muz. Janusz Kępski, sł. Janusz Szczepkowski)[9].

W Syrenie wystąpiła potem w przedstawieniach: Co kto lubi Tadeusza Drozdy (1985) w roli Małolaty, Śmiech na linii (1986), W zielonozłotym Singapurze Jonaszy Kofty (1988) jako Dziewczyna liryczna, Seks i polityka II Ryszarda Marka Grońskiego (1988) i Obyś żył w ciekawych czasach Ryszarda Marka Grońskiego (1990). W teatrze poznała Ryszarda Poznakowskiego, który do słów Grażyny Orlińskiej skomponował jej pierwszą piosenkę „To nie jest pora na miłość” (1987). Z piosenkami tego kompozytora występowała również na różnych festiwalach, w tym na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu[10].

Współpraca z Jarosławem Kukulskim edytuj

W 1987 poznała kompozytora Jarosława Kukulskiego, z którym zawarła związek małżeński i ma syna Piotra (ur. 1989). W 2003 doszło do rozwodu.

W 1988 szybko zaistniała w świadomości słuchaczy dzięki kompozycjom Kukulskiego – „Nie masz prawa” (sł. Marek Dutkiewicz), „Bohater roku” (sł. Janusz Kondratowicz) i „Słodka Lady” (sł. Janusz Kondratowicz), która zwyciężyła w listopadowej telewizyjnej giełdzie piosenki. W plebiscycie czytelników „Panoramy” została uznana za najlepszy debiut roku 1988. Była na okładkach magazynów „Synkopa” (1988), „Ekran” (nr 12/1990-03-22)[11] i „TIM” (1991).

W 1989 za piosenkę „Co ty królu złoty” otrzymała nagrodę publiczności podczas koncertu Premier w ramach 26. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[12][13]. W tym samym roku wystąpiła z tym utworem także na Festiwalu w Sopocie.

Nagrała wiele teledysków, a jej piosenki cieszyły się powodzeniem w konkursie radiowym Programu I Polskiego Radia – Radiowa Piosenka Tygodnia. Na pierwsze miejsce tej listy trafiły nagrania „Co ty królu złoty”, „Nie masz prawa” i „Ty uratujesz mnie”. W 1990 na festiwalu w Opolu w krótkim koncercie poświęconym pamięci Anny Jantar wykonała jej utwór „Moje jedyne marzenie”, a także zaśpiewała swoje przeboje: „Słodka Lady”, „Co ty królu złoty”. W tym samym roku wydała debiutancki album pt. Ściana i groch oraz ponowiła współpracę z Teatrem Syrena, czego owocem był singiel, jak i również nagranie piosenek „Bóg stworzył dla mnie świat”, „Sexy bądź” oraz „Za każdy błąd”. W 1991 na galowym koncercie opolskiego festiwalu zaśpiewała utwór „Przydział twój” w duecie Jarosławem Kukulskim. Na tym samym festiwalu wzięła udział w konkursie, gdzie zaśpiewała piosenki „Dance with Me” i „Słodka Lady”. Wydała również płytę z piosenkami dla dzieci. W grudniu tego samego roku nagrała kolędy na kolejny album. Na początku 1993 wystąpiła z premierową piosenką „Życie jest jak sen” w telewizyjnym konkursie Muzyczna Jedynka. Pod koniec 1994 roku nagrała piosenkę „Nie jestem zła”, która miała kandydować do Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, jednak plany się nie powiodły.

W połowie lat 90. zawiesiła karierę muzyczną, by zająć się rodziną oraz chorym mężem. Na scenę powróciła w 1996 roku, kiedy to podpisała kontrakt płytowy z Quazar Records i wydała pierwszy od kilku lat album. Autorska płyta prezentowała nowe, bardziej akustyczne brzmienie. Album lansowały single „Pomóż mi wstać” oraz „Niebo we łzach”. W 2003 roku pojawiła się informacja o przygotowywanej przez piosenkarkę nowej płycie Stracony czas i promujących ją teledyskach. Album nigdy jednak nie został wydany. Rok później ukazał się krążek z kolędami w wykonaniu Borys. Na początku 2008 roku piosenkarka rozpoczęła pracę nad nowymi utworami. Ukazały się one na minialbumie w sierpniu tego samego roku. Znalazło się na nim sześć utworów, z czego jeden to remiks hitu sprzed lat – „Co ty królu złoty”. Taki tytuł nosiło też całe wydawnictwo[14].

Dyskografia edytuj

Albumy edytuj

Single edytuj

  • 1988: „Nie masz prawa” / „Bohater roku”[3]
  • 1993: „Sexy bądź”
  • 1993: „Życie jest jak sen”

Radiowa Piosenka Tygodnia edytuj

Wszystkie piosenki pochodzą z płyty Ściana i groch.

Rok Tytuł PR I[15]
1988 „Nie masz prawa” 1
„Bohater roku” 2
„Ściana i groch” 2
1989 „Co ty królu złoty” 1
„Słodka Lady” 2
1990 „Ty uratujesz mnie” 1
1991 „Ze mną tańcz” 3
„Nie żal mi złotych łez” 7
„Przydział twój” 5

Wybrane teledyski edytuj

  • „Bohater roku”
  • „Nie masz prawa”
  • „Sexy bądź”
  • „Ściana i groch”
  • „To nie jest pora na miłość”
  • „Ty uratujesz mnie”
  • „Za każdy błąd”
  • „Ze mną tańcz”
  • „Życie jest jak sen”

Filmografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Monika Borys w bazie Filmweb
  2. ↑ Monika Borys w bazie filmpolski.pl
  3. ↑ a b c d e f g Monika Borys w bazie Discogs.com (ang.)
  4. ↑ Personalidade: Monika Borys (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2020-05-11]. (port.).
  5. ↑ Edyta Gietka: O prawdziwych melodramatach w Mazowszu. „Polityka”, 2019-04-16. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (pol.).
  6. ↑ Małgorzata Walewska, Agata Ubysz: Moja twarz brzmi znajomo. Wydawnictwo „Znak”, 2022. ISBN 978-83-240-8723-5.
  7. ↑ Krzysztof Krzak: Pogaduchy z pierwszą damą… opery. Teatr dla Wszystkich, 28 października 2022. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (pol.).
  8. ↑ Wiktor Krajewski: Monika Borys: przerywam milczenie!. Onet.pl, 2013-04-15. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (pol.).
  9. ↑ Kołobrzeska Legenda. Discogs. [dostęp 2017-03-11]. (pol.).
  10. ↑ Historia pewnego talentu – Monika Borys. artykul.com.pl. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (pol.).
  11. ↑ Monika Borys Magazines. FamousFix. [dostęp 2023-08-13]. (ang.).
  12. ↑ Zygmunt Kiszakiewicz. Siedem smaków Opola. „Panoramy”. nr 29/1989 (1825), s. 22-23, 1989-07-16. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0475-6347. 
  13. ↑ Borys Monika. www.kppg.waw.pl. [dostęp 2011-02-14].
  14. ↑ Monika Borys Album. AllMusic. [dostęp 2020-05-11]. (ang.).
  15. ↑ Radiowa Lista Przebojów Programu I. Forum LP3. [dostęp 2010-01-15].

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Monika_Borys&oldid=72822528”