Wikipedia

Moskwicz 423/424

(Przekierowano z Moskwicz 423)

Moskwicz 423 i 424 (ros. Москвич 423, 424) – radzieckie samochody osobowe z nadwoziem kombi produkowane przez Moskiewską Fabrykę Samochodów Małolitrażowych (MZMA) w latach 1957–1965 (od 1958 roku w zmodernizowanej odmianie 423N, od 1963 roku w odmianie 424).

Moskwicz 423/423N/424
Ilustracja
Moskwicz 423N
Inne nazwy

ros. Москвич 423/423Н

Producent

MZMA

Okres produkcji

1957–1965

Miejsce produkcji

 ZSRR, Moskwa

Poprzednik

brak

Następca

Moskwicz 426

Dane techniczne
Segment

C

Typy nadwozia

kombi 5-drzwiowe

Silniki

gaźnikowe R4:
1,2 l, 35 KM (423)
1,4 l, 45 KM (423N/424)

Skrzynia biegów

3-biegowa manualna
od 1959 4-biegowa manualna

Napęd

silnik z przodu, napęd na tylne koła

Długość

4055 mm

Szerokość

1540 mm

Wysokość

1560 mm

Rozstaw osi

2370 mm

Masa własna

1020/1030 kg

Liczba miejsc

4

Dane dodatkowe
Pokrewne

Moskwicz 402, 407, 403,
Moskwicz 411, 430, 432

Konkurencja

Škoda 1202 STW
Wartburg 311/312 kombi

Multimedia w Wikimedia Commons

Historia i opis modelu edytuj

Moskwicz 423 edytuj

 
Moskwicz 423N od tyłu
 
Eksportowy Moskwicz 423N (z ok. 1962 roku) na Węgrzech

Moskwicz 423 był pierwszym produkowanym seryjnie w ZSRR samochodem z nadwoziem kombi (w rosyjskiej terminologii: uniwersalnym, ros. uniwiersał)[1]. Opracowano go jako wersję nadwoziową produkowanego od 1956 roku sedana Moskwicz 402. Początkowo planowano budować samochód w wersji trzydrzwiowej, dla większej unifikacji z opracowywanym równocześnie furgonem Moskwicz 430, lecz zrezygnowano z tego z powodu kłopotliwego zajmowania miejsc na tylnej kanapie i ostatecznie samochód produkowano jako pięciodrzwiowy[1]. Z powodu niewygodnego i niebezpiecznego podnoszenia tylnej klapy o sporej masie, zastosowano ostatecznie w tylnej ścianie drzwi otwierane na lewo. Po złożeniu tylnych siedzeń powierzchnia bagażowa miała rozmiary 1473 x 1220 mm i ładowność 250 kg[2]. Koło zapasowe przewożone było w nowoczesny sposób: na płasko pod podłogą bagażnika, lecz wadą takiego rozwiązania było dość wysokie umieszczenie podłogi (760 mm) i dolnej krawędzi drzwi[2]. W stosunku do sedana wzmocniono – poszerzono o 5 mm resory z tyłu, dla zwiększenia ładowności[2].

Samochód wszedł do produkcji w 1957 roku, napędzany tym samym silnikiem, co model 402 – starą dolnozaworową 4-cylindrową jednostką o mocy 35 KM i pojemności 1220 cm³[3]. Od połowy 1958 do 1963 roku produkowano zmodernizowany model 423N, odpowiadający nowemu sedanowi Moskwicz 407[4]. Głównym ulepszeniem był mocniejszy 4-cylindrowy silnik górnozaworowy o pojemności 1358 cm³ i mocy 45 KM[3]. Od końca 1959 roku starą trójstopniową mechaniczną skrzynię biegów zastąpiono czterostopniową, co poprawiło charakterystyki samochodu[5]. Wprowadzono też w tym czasie opony bezdętkowe i nową hipoidalną przekładnię główną[5].

Samochód podlegał w toku produkcji ograniczonym zmianom zewnętrznym, podobnie do sedanów 402/407. Najwcześniejsze serie modelu 423N nie różniły się od 423, lecz jeszcze w 1958 roku wprowadzono krótszą chromowaną ozdobną nakładkę na przedniej krawędzi tylnych błotników i napis: „Москвич” z przodu nad atrapą chłodnicy[2]. Jedynie nieliczne samochody 423N przeznaczone na eksport otrzymały nowo wprowadzone w 1959 roku w modelu 407 dwukolorowe malowanie nadwozia, z kolorami oddzielonymi stalową listwą o poziomym przebiegu[5]. W 1960 roku zasadniczej zmianie uległa atrapa chłodnicy – grubą poziomą chromowaną belkę we wlocie powietrza zastąpiła chromowana krata[5]. Wkrótce umieszczoną z przodu na masce stylizowaną czerwoną flagę (zwiększającą niebezpieczeństwo ran pieszych) zamieniła gładsza metalowa ozdoba, a w 1962 usunięto pionowe kły ze zderzaka[6].

Wyprodukowano tylko 1525 samochodów podstawowego modelu Moskwicz 423, po czym 29 562 samochodów Moskwicz 423N[4]. Pomimo dużego zapotrzebowania, samochody te prawie nie trafiały dla indywidualnych odbiorców, gdyż samochody kombi uważane były przez władze za użytkowe, kojarzone z prywatną wytwórczością, nie popieraną w ustroju komunistycznym[2]. Większość przeznaczono dla gospodarki narodowej (przedsiębiorstwa państwowe, sklepy itp.). Część zbudowano na eksport[5]. Zbliżonymi samochodami do Moskwicza 423 był trzydrzwiowy furgon Moskwicz 430 i małoseryjne terenowe kombi Moskwicz 411 (1515 sztuk)[4].

Moskwicz 424 edytuj

W 1963 roku model 423N zastąpił Moskwicz 424, odpowiadający „przejściowemu” sedanowi Moskwicz 403[5]. Z modelu 423 przejęto m.in. nadwozie, nieznacznie zmodyfikowany silnik, układ napędowy i zawieszenie tylne, a nowe było przednie zawieszenie, ulepszone hamulce z samoregulującymi się cylindrami i mechanizm kierowniczy z nową kierownicą[5]. Produkowano go do 1965 roku[5]. Samo nadwozie modelu 424 na rynek radziecki praktycznie nie różniło się od późnego modelu 423[5]. Inny był jedynie numer modelu w załamaniach dekoracyjnej listwy na bokach przednich błotników (o ile miały tę listwę), a na późniejszych seriach widoczny był spryskiwacz szyby przedniej (uruchamiany nożną pompką)[7].

Większe zmiany zewnętrzne wprowadzono jedynie w modelu eksportowym 424E (ros. 424Э), który miał powiększoną przednią kratę z kierunkowskazami zachodzącymi na boki błotników, nowe dekoracyjne podwójne listwy po bokach oraz lusterka wsteczne na błotnikach[7]. Produkowano też wariant 424Ju (424Ю) dla krajów o gorącym klimacie (od jużnyj - południowy)[7]. Istniały też wczesne wersje eksportowe 424SE i 424K[7]. Modelowi 424 odpowiadał trzydrzwiowy furgon Moskwicz 432[7].

Dane techniczne modelu 423 (423N) edytuj

Źródło:[8]
  • Nadwozie: samonośne, stalowe, 5-drzwiowe, 4-miejscowe
  • Długość/szerokość/wysokość: 4055 / 1540 / 1560 mm
  • Rozstaw osi: 2370 mm
  • Rozstaw kół: 1220 mm
  • Masa własna: 1020 (1030) kg
  • Masa całkowita: 1420 (1430) kg
  • Prześwit pod osiami: 200 mm
  • Silnik: M-402 (M-407) - gaźnikowy, 4-suwowy, 4-cylindrowy rzędowy, dolnozaworowy (górnozaworowy), chłodzony cieczą, umieszczony z przodu, napędzający koła tylne
  • Pojemność skokowa: 1220 (1358) cm³
  • Średnica cylindra x skok tłoka: 72x75 (76x75) mm
  • Moc maksymalna: 35 KM przy 4200 obr./min (45 KM / 33 kW przy 4500 obr./min)[3]
  • Stopień sprężania: 7:1
  • Maksymalny moment obrotowy: 71 Nm przy 2400 obr./min (88 Nm przy 2600 obr./min)
  • Gaźnik: K-59
  • Skrzynia przekładniowa mechaniczna 3-biegowa lub 4-biegowa, częściowo zsynchronizowane, z dźwignią przy kierownicy
  • Zawieszenie przednie: niezależne, poprzeczne wahacze resorowane sprężynami, teleskopowe amortyzatory hydrauliczne
  • Zawieszenie tylne: zależne, sztywna oś na podłużnych resorach półeliptycznych, teleskopowe amortyzatory
  • Hamulce przednie i tylne bębnowe, hydrauliczne; hamulec ręczny mechaniczny na koła tylne
  • Ogumienie o wymiarach 5,60-15"
  • Prędkość maksymalna: 100 (105) km/h
  • Zużycie paliwa: 7 (6,5) l/100 km przy 60 km/h

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Moskwicz-423/423N. „Awtolegiendy SSSR”. Nr 20, s. 3, 2009. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 
  2. ↑ a b c d e Moskwicz-423/423N. „Awtolegiendy SSSR”. Nr 20, s. 4, 2009. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 
  3. ↑ a b c Lew M. Szugurow, Awtomobili Rossii i SSSR, 1993, ISBN 5-87483-006-5 (ros.), s.32
  4. ↑ a b c Moskwicz-423/423N. „Awtolegiendy SSSR”. Nr 20, s. 15, 2009. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 
  5. ↑ a b c d e f g h i Moskwicz-423/423N. „Awtolegiendy SSSR”. Nr 20, s. 5, 2009. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 
  6. ↑ Moskwicz-407. „Awtolegiendy SSSR”. Nr 1, 2009. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 
  7. ↑ a b c d e Moskwicz-403. „Awtolegiendy SSSR”. Nr 32, s. 4-5, 2010. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 
  8. ↑ Moskwicz-423/423N. „Awtolegiendy SSSR”. Nr 20, s. 14, 2009. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 

Bibliografia edytuj

  • Moskwicz-423/423N. „Awtolegiendy SSSR”. Nr 20, 2009. DeAgostini. ISSN 2071-095X. (ros.). 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Moskwicz_423/424&oldid=72465539”