Mozaffarydzi
Mozaffarydzi (pers. مظفریان) – muzułmańska dynastia panująca w Persji oraz Kurdystanie w latach 1314–1387[1], jej założycielem był Sharaf al-Din Muzaffar[2], po upadku Ilchanatu (1335) zdobyli też władzę w Jazdzie[1], Kermanie, Farsie i zachodnim Iranie[3]. Ostatnim władcą był Zejnolābedin, obalony przez Timura w 1387 roku[1].
| 1314–1387 | |
| |
| Ustrój polityczny | |
|---|---|
| Pierwszy władca | |
| Ostatni władca | |
| Data powstania |
1314 |
| Obalenie przez Timura |
1387 |
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Anna Krasnowolska, Paweł Siwiec (red.), Literatura Orientu w piśmiennictwie polskim XIX wieku, t. 29, Księgarnia Akademicka, 2016, s. 49, DOI: 10.4467/20843844te.16.015.6825, ISBN 978-83-7638-405-4, ISSN 2084-3844 [dostęp 2023-07-20] (pol.).
- ↑ Muzaffarid, Oxford Reference, DOI: 10.1093/oi/authority.20110803100219249;jsessionid=120a52c5d63c978abe98575741722435 [dostęp 2023-05-17] (ang.).
- ↑ Collections Online | British Museum [online], www.britishmuseum.org [dostęp 2023-05-17] (ang.).