Mrowiszczakowate
Mrowiszczakowate, mrowiszczaki (Myrmecophilidae) – rodzina małych, myrmekofilnych owadów prostoskrzydłych obejmująca 71 gatunków opisanych naukowo[2]. Są przystosowane do życia w mrowiskach. Rodzajem typowym jest Myrmecophilus[3].
| Myrmecophilidae[1] | |
| Saussure, 1874 | |
 Mrowiszczak mrówkomirek (Myrmecophilus acervorum) | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina |
mrowiszczakowate |
Są to owady bezskrzydłe, o krępym, krótkim ciele[4], długości od 2 do 10 mm[5]. Długość ich czułków jest zbliżona do długości ciała[4]. Oczy mają słabo rozwinięte. Duże i szerokie przedplecze zwęża się w kierunku przednim. Ostatnia para odnóży o spłaszczonych, jajowatych udach i pokrytych ruchomymi kolcami goleniach. Samiec jak i samica mają długie, członowane przysadki odwłokowe[5].
W Europie stwierdzono występowanie 9 gatunków. W Polsce występuje tylko mrowiszczak mrówkomirek (Myrmecophilus acervorum)[4].
Do rodziny należą następujące rodzaje[3]:
- †Araripemyrmecophilops Martins-Neto, 1991
- Camponophilus Ingrisch, 1995
- Eremogryllodes Chopard, 1929
- Microbothriophylax Gorochov, 1993
- Myrmophilellus Uvarov, 1940
- Myrmecophilus Berthold, 1827 – mrowiszczak
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Myrmecophilidae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Hojun Song, Christiane Amédégnato, Maria Marta Cigliano, Laure Desutter-Grandcolas, Sam W. Heads, Yuan Huang, Daniel Otte, Michael F. Whiting. 300 million years of diversification: elucidating the patterns of orthopteran evolution based on comprehensive taxon and gene sampling. „Cladistics”. 31 (6), s. 621–651, 2015. DOI: 10.1111/cla.12116.
- ↑ a b D.C. Eades, D. Otte, M.M. Cigliano, H. Braun: family Myrmecophilidae Saussure 1874. [w:] Orthoptera Species File Online [on-line]. [dostęp 2016-06-01]. (ang.).
- ↑ a b c Fauna Polski - charakterystyka i wykaz gatunków. Bogdanowicz W., Chudzicka E., Pilipiuk I. i Skibińska E. (red.). T. II. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2007. ISBN 978-83-881470-7-4.
- ↑ a b Władysław Bazyluk: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XI Prostoskrzydłe – Saltatoria. Warszawa: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1956, s. 80.