Multanka
Multanka (biał. Мультанка; ros. Мультанка) – wieś na Białorusi, w rejonie oszmiańskim obwodu grodzieńskiego, około 25 km na południe od Oszmiany.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Wysokość |
176 m n.p.m. |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 1593 |
| Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 54°12′51″N 26°04′27″E/54,214167 26,074167
| |
Historia edytuj
W 1885 roku wieś należała do dóbr Hołoblewszczyzna[1], które z kolei należały w XVI wieku (wzmiankowane w 1559 roku) i pierwszej połowie XVII wieku do klucza bohdanowskiego z siedzibą w Holszanach należącego do Sapiehów. W 1650 roku w wyniku eksdywizji (podziału ziem dłużnika na rzecz wierzycieli) dóbr holszańskich Hołoblewszczyzna przypadła jednej z córek Kazimierza Mikołaja Sapiehy, Barbarze Wołłowiczowej (~1636–?). Po niej dziedziczyła jej córka Tekla Konstancja (1658–1691[2]), żona Piotra Michała Paca (1654–1696). Piotr, nie mając własnego potomstwa, zapisał majątek, który otrzymał w posagu, swemu siostrzeńcowi (synowi Katarzyny Pacówny i Romana Danilewicza), Michałowi Danilewiczowi herbu Ostoja, który w 1724 roku sprzedał go Tomaszowi Lachowickiemu-Czechowiczowi (~1700–?) i jego żonie Barbarze Sulistrowskiej (1710–1780). Kuzyn Tomasza, Franciszek Lachowicki-Czechowicz sprzedał w 1742 roku dobra Hołoblewszczyzna innemu Tomaszowi Czechowskiemu, który z kolei sprzedał je Bronowskim, którzy byli właścicielami majątku w 1865 roku i prawdopodobnie pozostali nimi do 1939 roku[1][3][4][5].
W wyniku reformy administracyjnej w latach 1565–1566 Hołoblewszczyzna (dawniej również Ohłoblewszczyzna, Hołobliszki[3][6]) weszła w skład powiatu oszmiańskiego województwa wileńskiego Rzeczypospolitej. Po II rozbiorze Polski w 1793 roku dobra te znalazły się na terenie powiatu oszmiańskiego (ujezdu) guberni wileńskiej. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1922 roku dobra Hołoblewszczyzna i wieś Multanka wróciły do Polski, należały do gminy Holszany w powiecie oszmiańskim województwa wileńskiego, od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[3][6][7].
W 1885 roku w Multance było 27 dusz rew.[1]. W 1931 roku we wsi mieszkało 65 osób, w majątku mieszkało 29 osób, w folwarku – 6 osób[6]. W 2009 roku Multanka liczyła 8 osób[8],
Dwór Hołoblewszczyzna Bronowskich edytuj
Najprawdopodobniej na początku XIX wieku Bronowscy wznieśli tu drewniany, parterowy dwór, który przetrwał do II wojny światowej. Był to dom zbudowany na planie prostokąta, tynkowany na biało z wysokim, gontowym dachem naczółkowym. Wejście stanowił ganek o dwóch parach smukłych kolumn podtrzymujących trójkątny szczyt[4].
Obok stał co najmniej tak stary, niewielki, parterowy, drewniany świron, stojący na wysokiej kamiennej o podobnym jak dwór dachu naczółkowym z galeryjką od strony dziedzińca, składającą się z pięciu kolumienek i pilastrów podpierających wystający daszek[4].
Dziś po dworze i folwarku nie ma śladu na zaoranym polu.
Majątek Hołoblewszczyzna został opisany w 4. tomie Dziejów rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej Romana Aftanazego[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Multanka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 802.
- ↑ Marek Minakowski, Wielka genealogia Marka Minakowskiego [online], www.wielcy.pl [dostęp 2017-11-22].
- ↑ a b c Hołoblewszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 567.
- ↑ a b c d Hołoblewszczyzna, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 4: Województwo wileńskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 120–121, ISBN 83-04-04020-4, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Czesław Jankowski, Powiat oszmiański. Materiały do dziejów ziemi i ludzi, t. 1, Petersburg: Księgarnia K. Grendyszyńskiego, 1896, s. 204–207 [dostęp 2017-11-22].
- ↑ a b c Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej. T. 1, Województwo wileńskie. T. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1938, s. 33. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Hołoblewszczyzna na stronie Radzima.net. [dostęp 2017-11-22].
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. [dostęp 2017-11-22]. (ros.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Hołoblewszczyzna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 567., Bronowskich