Muzeum Adwokatury Polskiej
Muzeum Adwokatury Polskiej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej – muzeum znajdujące się w Warszawie przy ul. Świętojerskiej 16 gromadzące zbiory dotyczące historii zawodu adwokata w Polsce od końca XVIII wieku.
 Muzeum Adwokatury Polskiej w Warszawie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Naczelna Rada Adwokacka |
| Data założenia | |
| Zakres zbiorów |
Historia adwokatury polskiej |
| Dyrektor | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°15′01″N 21°00′15″E/52,250278 21,004167
| |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Muzeum zostało powołane 20 listopada 1975 uchwałą Naczelnej Rady Adwokackiej z inicjatywy adwokata Witolda Bayera[1]. Pierwsza siedziba muzeum mieściła się przy ul. Lekarskiej 7[2].
Jest jedną z najmniejszych placówek muzealnych w Warszawie. Zgromadzone zbiory prezentowane są w dwóch salach w siedzibie Naczelnej Rady Adwokackiej.
Eksponaty edytuj
- Dokumenty archiwalne (m.in. poświadczenia zdania egzaminu adwokackiego i odbycia praktyk adwokackich)
- Fotografie
- Grafiki (m.in. akwaforta Józefa Pankiewicza przedstawiająca adw. Kułakowskiego z 1900)
- Pamiątki po słynnych adwokatach (fotografie, legitymacje, odznaki, dyplomy)
- Togi adwokackie (w tym pierwszy wzór wprowadzony w Polsce w 1930)
- Starodruki m.in. Prawa konstytucyjne i przywileje Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego z 1739
- Dokumenty związane ze słynnymi procesami m.in. sprawą brzeską oraz procesami Eligiusza Niewiadomskiego, Arthura Greisera i Jürgena Stroopa
- Dokumenty dotyczące działalności adwokatury polskiej w konspiracji podczas okupacji niemieckiej 1939–1945
- Dokumenty związane z kształceniem zawodowym adwokatów w niemieckich obozach jenieckich podczas II wojny światowej
- Druki urzędowe dotyczące adwokatury m.in. egzemplarz Dziennika Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej nr 2 z 1 sierpnia 1944 – pierwszego dnia powstania warszawskiego – z ustawą o adwokaturze
- Dokumenty i materiały pokazujące losy polskich adwokatów zamordowanych przez NKWD w 1940
Jednym z najciekawszych eksponatów jest oryginał pozwu sądowego z 1756 skierowanego do podstarosty sądowego województwa mińskiego Kazimierza Mikołaja Święcickiego przez Jana Dominika Czechowskiego przeciwko Adamowi Dawidowiczowi o zajazd przez niego folwarku Woyciesze, należącego do Czechowskiego.
Większość eksponatów zgromadzonych przez muzeum zostało przekazanych przez adwokatów i ich rodziny.
Zwiedzanie muzeum jest możliwe po wcześniejszym telefonicznym uzgodnieniu terminu wizyty.
Przypisy edytuj
- ↑ Muzeum Adwokatury Polskiej przy Naczelnej Radzie Adwokackiej. [w:] Naczelna Rada Adwokacka [on-line]. nra.pl. [dostęp 2020-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-11)].
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 517. ISBN 83-01-08836-2.
Bibliografia edytuj
- Dorota Folga-Januszewska: Muzea Warszawy. Przewodnik. Olszanica: Wydawnictwo BOSZ, 2012, s. 9. ISBN 978-83-7576-159-7.