Myślenie lateralne
Myślenie lateralne (ang. lateral thinking, lub myślenie w bok[1]) – termin wprowadzony w roku 1967 przez Edwarda de Bono i oznaczający nowe spojrzenie na sytuację (kreatywność), dostrzeżenie nowych możliwości (nowe idee), przeformułowanie problemu dające szansę rozwiązania go nowymi metodami.
Myślenie lateralne to gotowość do pozbycia się sztywności w postrzeganiu i rozumieniu świata, zdolność patrzenia na problem z różnych stron. Takie podejście pozwala na świadome poszukiwanie nowych, alternatywnych rozwiązań (np. za pomocą myślenia twórczego). Edward de Bono podkreśla, że jednym z narzędzi myślenia lateralnego jest poczucie humoru i kilka prostych zasad[2]:
- Nie stosuj się do zasad, których nie ma
- Uważaj na etykietki
- Obserwuj szczegóły
- Zerwij z rutyną
Myślenie lateralne to zdolność tworzenia pozornie nieistniejących połączeń i świadoma rezygnacja z gotowych rozwiązań i wzorów na rzecz znalezienia lepszych rozwiązań[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Dominika Winnikow: Pomyśl w bok. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b Tomek Urban: Myślenie lateralne. [zarchiwizowane z tego adresu].
Bibliografia edytuj
- Edwarda De Bono, The Use of Lateral Thinking, (Myślenie lateralne. Idee na przekór schematom. Wyd. Onepress. 2007.ISBN 978-83-246-1382-3)
- Six Thinking Hats (Sześć kapeluszy myślowych. Wydawnictwo Onepress. 2007.)
- Naucz się myśleć kreatywnie: podręcznik twórczego myślenia dla dorosłych i dla dzieci (De Bono's Thinking Course). Wyd. Prima 1998
- Naucz swoje dziecko myśleć (Teach Your Child How to Think). Wyd. Prima 1994, 1998